สวัสดีครับ ผมอายุ 23 ปี แฟนสาวของผมก็อายุ 23 ปี ครับ ตอนนี้ผมคบกับแฟนมาจะ 2 ปีแล้ว

ตัวผม : เป็นผู้ชาย ที่จบมหาลัยแล้ว ตอนนี้ว่างงาน เมื่อก่อน ถูกเลี้ยงดูมาแบบลูกคุณหนู ทำอะไรไม่ค่อยเป็น ผมอาศัยอยู่ภาคเหนือ ที่บ้านมีธุรกิจครอบครัวทำรับเหมาถมที่ ผมรอสอบราชการท้องถิ่น ช่วงที่ว่าง ก็ช่วยงานที่บ้านและอ่านหนังสือ ไม่ได้มีภาระทางการเงิน ขับรถยนต์ไม่เป็น เพิ่งจะเคยลองขับเองแต่ยังไม่เก่งพอ

ตัวแฟนผม : เป็นผู้หญิง จบมหาวิทยาลัยแล้ว ตอนนี้กำลังทำงานเป็นข้าราชการครูผู้ช่วย อาศัยอยู่ที่ภาคอีสาน ทางครอบครัวทำเกี่ยวกับกรีดยาง เป็นคนเก่งขยันขับรถยนต์ได้

เรื่องราวของเรา : ผมเจอกับแฟนในโลกออนไลน์ พูดคุยศึกษาดูใจกันสักพัก ตอนที่คุยกัน แฟนผมเรียนมหาลัยส่วนผมเรียนจบแล้วรอเข้ากรมทหาร ช่วงมหาลัยผมก็จะคอยดูแลและช่วยงานเธออยู่เสมอ ตอนนั้นเธออยู่ปี 4 แล้ว ช่วงปิดเทอมก่อนเรียนจบ เธอนั่งเครื่องบินมาหาผม ที่ภาคเหนือ ผมก็ไปรับที่สนามบิน (แต่พ่อผมขับรถให้) เป็นการเจอกันครั้งแรก เธอมาอยู่บ้านผมสักพักนึง ก็กลับไป 

ต่อ : แล้วผมก็ได้เข้ากรมทหาร เป็นเวลา 1 ปี ช่วงนั้นก็คอยติดต่อพูดคุยกันอยู่เสมอ แล้วจะมีช่วงที่ทหารหยุดยาว ผมก็ได้นั่งรถทัวร์ ไปหาเธอที่ภาคอีสาน เป็นการไปหาครั้งแรก พอผมไปถึง แฟนสาวของผม ก็ขับรถมารับผม เพื่อไปเที่ยวที่บ้านเธอ ได้เจอพ่อแม่ ของเธอ ไม่นานก็กลับ 

ต่อ : หลังจากผมปลดทหาร ผมก็กลับมาอยู่บ้าน แล้วก็มีโอกาสได้บินไปหาเธออีกครั้ง เพื่อไปงานรับปริญญาของเธอ ผมไปลงที่ภาคอีสาน เพื่อจะได้นั่งรถไปกับเธอขับเข้ากรุงเทพฯไปงานรับปริญญา ด้วยกัน ผมรู้สึกเสียใจมากที่ไม่สามารถขับรถให้เธอได้ แต่ผมพยายามที่จะดูแลเธอทุกอย่าง เท่าที่จะทำได้ ดู GPS คอยอยู่เป็นเพื่อนเธอ หาอาหารการกินต่างๆ และได้มีประสบการณ์ต่างๆมากมาย เช่น รถเสีย ผมก็พยายามแก้ปัญหาทุกอย่างติดต่อช่างและดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่าง ให้ผ่านไปได้ด้วยดี หลังจากเสร็จงานรับปริญญาก็เดินทางกลับบ้านกันที่ภาคอีสาน ผมพักที่นั่นไม่นานผมก็เดินทางกลับมาที่ภาคเหนือ

ต่อ : หลังจากผมกลับมา ผมก็ได้ทำหน้าที่ของผมช่วยงานที่บ้านและอ่านหนังสือต่อไป จนนานๆไป ผมก็มีปัญหาครอบครัวของผม จนผมไม่กล้าที่จะมีความสุข มัวแต่แก้ปัญหาครอบครัว จนลืมดูความรู้สึกของแฟนผม และไม่ได้ไปหาแฟนผมเลย

ต่อ : ผมได้เปิดใจกับแฟน ว่าความสัมพันธ์ของเราเกิดอะไรขึ้นมีปัญหาอะไรบ้าง เพราะผมรู้สึกว่าแฟนผมเปลี่ยนไป จนผมได้รู้ว่า แฟนไม่ได้รู้สึกกับผมเหมือนเดิมแล้ว ยังรัก แต่เฉยๆ เพราะไม่ค่อยได้เจอกัน ผมจึงตัดสินใจที่จะไปหาเธอ 

ต่อ : แต่ทุกอย่างก็ต้องชะงัก เพราะแม่ของแฟนผม เหมือนจะไม่ชอบผม และไม่อยากให้ผมไปหา เพราะหลายๆอย่าง เช่นนิสัยของผมที่ดูเหมือนเด็ก ขี้เล่น คุยเสียงดัง ไม่ใช่ผู้ชายสุขุม ดูไม่เก่ง ทำอะไรไม่ค่อยเป็นขับรถยนต์ไม่ได้และยังดูแลลูกสาวของเขาไม่ได้ แต่ แม่ของแฟนผมบอกว่า ถ้ารักจริงต้องมาแต่ง ด้วยสินสอดครึ่งล้าน แต่ผมรู้สึกว่าผมยังไม่ได้ศึกษาดูใจมากพอ และผมยังไม่มีการงานทำ ความฝันของผมคือการรับราชการ ถึงแม้ที่บ้านจะมีธุรกิจ แต่ที่บ้านบอกว่าให้โอกาสสอบครั้งเดียวถ้าไม่ติดให้กลับมาทำธุรกิจที่บ้าน ก็ยืนยันตามนั้น ที่บ้านของผมบอกว่าให้ผมมีงานทำก่อนแล้วค่อยไปแต่ง เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา ทางนั้นจะได้ว่าเราไม่ได้ว่าไม่มีงานทำ 

ต่อ : หลังจากนั้นผมก็ได้ถามแฟนว่า เธอรู้สึกเหมือนกับที่แม่เธอรู้สึกไหม เธอตอบว่าเมื่อก่อนคิดแต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะคิดว่าจะดูไปเรื่อยๆให้พัฒนาไปเอง แต่เดี๋ยวนี้คิดมากขึ้นและหวังมากขึ้น อยากให้ผมเก่ง ดูแลตัวเองได้ดูแลเธอได้ ให้คิดเองทำเองได้โดยที่เธอไม่ต้องสั่งไม่ต้องบอกหรือผมไม่ต้องถาม มีการงานทำ ให้แม่เธอยอมรับ 

ต่อ : ผมกับแฟนตกลงกันว่า ขอเวลา 4 ปี ผมจะหางานทำและไปแต่งงานกับเธอ ตอนนี้ผ่านมาเกือบ 2 ปีแล้ว แฟนผมรู้สึกรอไม่ไหว จะให้ผมรีบพัฒนาตัวเองขึ้น อยากให้ผมเก่งขึ้นให้เก่งขึ้นขึ้นๆๆๆๆๆอีกกว่านี้ ซึ่งตอนนี้ผมพัฒนาตัวเองอยู่ตลอดผมรู้ตัวเองดี ผมขับรถยนต์ได้แล้วยังไม่ได้ไปสอบใบขับขี่ ผมทำกับข้าวเองได้แล้วผมซักผ้าเองได้แล้ว และผมก็ทำอะไรหลายๆอย่างเองได้แล้ว แฟนผมบอกว่าผมเป็นคนที่ทำอะไรช้า ใช่ครับผมเป็นคนที่ทำอะไรช้าเพราะผมไม่เคยทำมาก่อน แล้วก็ยังเกร็งๆด้วยเวลามีคนยืนมองผมทำงานต่างๆ ผมลืมบอกไป เวลาผมไปหาเธอที่ภาคอีสานผมจะพักอยู่บ้านเธอที่มีเธอพ่อและแม่ แต่ผมจะนอนอยู่ที่ข้างล่างบ้านชั้น 1 แฟนผมนอนอยู่ชั้น 2 

ต่อ : สถานการณ์ล่าสุด แฟนผมอยากให้ไปหาอยากเจอหน้าเพราะคิดถึง ส่วนตัวผมก็อยากที่จะเจอหน้าและคิดถึงเหมือนกัน ทางพ่อของแฟนผมก็อยากที่จะเจอผมเหมือนกันบอกให้ผมไปหาอยู่บ่อยๆ ส่วนแม่ของแฟนผมไม่ต้องการให้ผมไปหาถ้าไปก็อยากให้ไปสู่ขอเลย แม่แฟนผมเป็นคนที่ยึดมั่นในหน้าตาของทางครอบครัว ไม่อยากให้ผมไปมาหาสู่  ผมก็เลยเลือกที่จะไปเช่าห้องอยู่ข้างนอก แถวภาคอีสานเพื่อที่จะได้มีโอกาสเจอแฟนผมมากขึ้น แต่ก็ไม่ได้เพราะแม่แฟนบอกว่าไม่สมควรไม่เหมาะสม กลัวเป็นขี้ปากชาวบ้าน ผมต้องทำยังไงดีครับไปหาก็ไม่ได้ให้แฟนออกมาหาก็ไม่ได้ ถ้าผมจะไปผมต้องไปพร้อมครอบครัวและไปคุยเรื่องแต่งงาน นี่คือสิ่งที่แม่แฟนผมต้องการ 

ต่อ : ทั้งครอบครัวของผมโอเคกับแฟนคนนี้มากพ่อผมปลื้มสุดๆ support ทุกอย่าง ทั้งค่าตั๋วค่าเดินทางของผมหรือแฟนผม จะคอยถามผมอยู่ตลอดเวลาว่าแฟนผมมีเงินพอใช้ไหม ต้องการอะไรไหม พ่อผมจะดูแลให้ ช่วงที่ผมยังไม่มีงานทำ 

คำถาม : คำถามที่ผมอยากรู้ตอนนี้คือ ผมต้องทำยังไงกับสถานการณ์ตอนนี้ ที่ผมไปหาก็ไม่ได้ ถึงผมไปแฟนผมก็ออกมาหาไม่ได้ แต่ถ้าผมไม่ไปแฟนผมก็จะรักผมน้อยลงไม่ได้เจอกัน ตอนนี้ผมกับแฟนไม่สามารถแก้ปัญหาได้เลยครับ ผมรักแฟนมากแฟนผมก็เหมือนจะรักผมมาก แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้ความรักของเราเหมือนจะไปไม่รอด

เพื่อนๆ ต้องการที่จะให้คำแนะนำแนะแนวหรือความคิดเห็นอย่างไรกับเรื่องนี้ครับ