อยู่ด้วยกัน6ปีทะเลาะกัน แต่ไม่เคยไล่กัน นอนด้วยกันตลอดไม่ว่าจะทะเลาะเรื่องอะไร เราก็นอนกอดกันทุกคืน เค้าปีที่7มกราคมผมมีปัญหาเรื่องการเงิน
ผมไม่ได้ช่วยเหลือเธอติดต่อกัน6เดือน เธอเปลี่ยนไปทีล่ะนิดๆเธอกลายเป็นคนเฉยชากับผมขึ้นเรื่อยๆ
ปกติจะทำกับข้าวกินกัน3คนพ่อแม่ลูก เธอเริ่มไม่ทำกับข้าวให้ผม เธอกินมาจากข้างนอกก่อนเข้าบ้าน เธอไม่ทำงานบ้านเลย
กวาดขยะถูพื้นล้างจาน เธอเลิกงานมาไม่ทำอะไรเลย เล่นแต่โทรศัพท์ บางวันสักผ้า ไม่สักให้ผม ทั้งๆที่ผมไม่มีผ้าใส่ไปทำงานเเลย
ผมเลิกงานมาไม่มีข้าวไม่มีน้ำจะกิน บางวันผมต้องกินน้ำก๊อก ผมหุ่งข้าวกินเองทอดไข่ แต่บางวันผมไม่มีเงินเลย ผมก็ไม่ได้กินข้าวติดต่อ2-3วัน
เธอรู้เธอเห็นทุกกอย่าง แต่เธอไม่แม้แต่จะมองด้วยหางตา คือแบบไม่มีเยื่อใยกันเลย
หนักสุดคือไม่กลับบ้าน ไปน้อนบ้านพี่น้องของเค้า พี่น้องของเค้าทุกคนเกลียดผมสุดๆ เพราะเพี่ยงผม อาทิตย์สุดท้ายก่อนจะเลิกกัน ผมโทรมารสุดๆ ผมไม่เคยเผื่อใจใว้เลย ว่าจบแบบนี้ เธอทักบอกเแม่ผม ให้ผมเก็บของกลับไปส่ะ เธอไม่เอาแล้วเธอบอกว่าผมกับทุกคน ว่าผมเหมือนแมลงงดาเกาะเธอกกินผมยอมรับว่าตั้งแต่มกราคม -จนถึงวันที่เค้าไล่ผม ผมมีปัญหาเรื่องเงินจริงๆ แต่เธอลืม6ปี่ที่ผ่านมาแล้วหรอ เรามีความสุขแค่ไหน เธอได้ทุกอย่างที่เธออยากได้
อยากกินอาหารดีๆ ไม่เคยขัด พาไปกินดีๆตลอด มีของขวัญให้เธอทุกเทศกาล แฟนนผมต้องดูอลังการกว่าคนอื่นตลอด เธอลืมไปหมดเลย พี่น้องเธอก็พากันโพสเเซะผม ที่ผมไม่ได้ให้เงินเมีย6เดือนหลังนี้ ผมขนของทั้งหมดที่เป็นเงินของผมซื่อขึ้นรถไปหมดเลย และะแจกกเพื่อนๆข้างบ้านอีกก่อนไป สรุปบ้านหลังนั้นผมได้ขนของกลับบ้านเกิดแล้ว บ้านสวนๆที่ผมตั้งใจแต่งตั้งใจออกแบบวางของตุกตา มันไม่เหลืออะไรเลยผมขนหมด เธอก็เหลือแค่ตัวบ้านแค่นั้น ผมโคตทรมาน กินนอนไม่ได้เป็นอาทิตย์ อยากตายสุดๆ ฟุ้งซ่านไปหมด เวลาผ่านไป2เดือน เธอตามผมให้กลับไปอยู่เหมือนเดิม เธอบอกว่าเธอรออยู่ เธอร้องไห้ฟูมฟาย ขอให้ผมกลับไป ตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน ว่าผมจะเอายังไง แต่หัวใจของผมให้เธอไปหมดแล้วผมรักเธอสุดหัวใจ แต่ความเจ็บนั้นที่ผมผ่านมา มันโคตทรมานเหลือเกิน ผมจะเอายังไงดีครับ เธอเอาผมไปเผากับครอบครับบ้านเธอไม่เหลือชิ้นดีด่าผมเสียๆเลย ฟังไปใจสั่นๆแรงงมากแล้ววตอนนี้ คือแบบบไม่เคยเตรียมใจ ไม่เคยนึกว่าจบแบบบนี้เลย ส่วนผมไม่เคยเอาเธอมาเผากับครอบครัวที่บ้านเลย และะพ่อแม่พี่น้องครอบครัวผมรักเธอทุกคน ไปไม่เป็นเลย เงินสามารถตัดได้ทุกอย่างจริงๆ แม้คนร่วมทุกร่วมสุขกันมา เธอยังทำได้ลงคอ
อยู่ด้วยกัน7ปีมีลูก1คน อยู่ๆเธอไล่ผมให้กลับบ้านบอกเลิกผมไล่ผม ผ่านมา2เดือน เค้าขอให้ผมกลับไป ผมสมควรกลับไปไม่
ผมไม่ได้ช่วยเหลือเธอติดต่อกัน6เดือน เธอเปลี่ยนไปทีล่ะนิดๆเธอกลายเป็นคนเฉยชากับผมขึ้นเรื่อยๆ
ปกติจะทำกับข้าวกินกัน3คนพ่อแม่ลูก เธอเริ่มไม่ทำกับข้าวให้ผม เธอกินมาจากข้างนอกก่อนเข้าบ้าน เธอไม่ทำงานบ้านเลย
กวาดขยะถูพื้นล้างจาน เธอเลิกงานมาไม่ทำอะไรเลย เล่นแต่โทรศัพท์ บางวันสักผ้า ไม่สักให้ผม ทั้งๆที่ผมไม่มีผ้าใส่ไปทำงานเเลย
ผมเลิกงานมาไม่มีข้าวไม่มีน้ำจะกิน บางวันผมต้องกินน้ำก๊อก ผมหุ่งข้าวกินเองทอดไข่ แต่บางวันผมไม่มีเงินเลย ผมก็ไม่ได้กินข้าวติดต่อ2-3วัน
เธอรู้เธอเห็นทุกกอย่าง แต่เธอไม่แม้แต่จะมองด้วยหางตา คือแบบไม่มีเยื่อใยกันเลย
หนักสุดคือไม่กลับบ้าน ไปน้อนบ้านพี่น้องของเค้า พี่น้องของเค้าทุกคนเกลียดผมสุดๆ เพราะเพี่ยงผม อาทิตย์สุดท้ายก่อนจะเลิกกัน ผมโทรมารสุดๆ ผมไม่เคยเผื่อใจใว้เลย ว่าจบแบบนี้ เธอทักบอกเแม่ผม ให้ผมเก็บของกลับไปส่ะ เธอไม่เอาแล้วเธอบอกว่าผมกับทุกคน ว่าผมเหมือนแมลงงดาเกาะเธอกกินผมยอมรับว่าตั้งแต่มกราคม -จนถึงวันที่เค้าไล่ผม ผมมีปัญหาเรื่องเงินจริงๆ แต่เธอลืม6ปี่ที่ผ่านมาแล้วหรอ เรามีความสุขแค่ไหน เธอได้ทุกอย่างที่เธออยากได้
อยากกินอาหารดีๆ ไม่เคยขัด พาไปกินดีๆตลอด มีของขวัญให้เธอทุกเทศกาล แฟนนผมต้องดูอลังการกว่าคนอื่นตลอด เธอลืมไปหมดเลย พี่น้องเธอก็พากันโพสเเซะผม ที่ผมไม่ได้ให้เงินเมีย6เดือนหลังนี้ ผมขนของทั้งหมดที่เป็นเงินของผมซื่อขึ้นรถไปหมดเลย และะแจกกเพื่อนๆข้างบ้านอีกก่อนไป สรุปบ้านหลังนั้นผมได้ขนของกลับบ้านเกิดแล้ว บ้านสวนๆที่ผมตั้งใจแต่งตั้งใจออกแบบวางของตุกตา มันไม่เหลืออะไรเลยผมขนหมด เธอก็เหลือแค่ตัวบ้านแค่นั้น ผมโคตทรมาน กินนอนไม่ได้เป็นอาทิตย์ อยากตายสุดๆ ฟุ้งซ่านไปหมด เวลาผ่านไป2เดือน เธอตามผมให้กลับไปอยู่เหมือนเดิม เธอบอกว่าเธอรออยู่ เธอร้องไห้ฟูมฟาย ขอให้ผมกลับไป ตอนนี้ผมสับสนเหลือเกิน ว่าผมจะเอายังไง แต่หัวใจของผมให้เธอไปหมดแล้วผมรักเธอสุดหัวใจ แต่ความเจ็บนั้นที่ผมผ่านมา มันโคตทรมานเหลือเกิน ผมจะเอายังไงดีครับ เธอเอาผมไปเผากับครอบครับบ้านเธอไม่เหลือชิ้นดีด่าผมเสียๆเลย ฟังไปใจสั่นๆแรงงมากแล้ววตอนนี้ คือแบบบไม่เคยเตรียมใจ ไม่เคยนึกว่าจบแบบบนี้เลย ส่วนผมไม่เคยเอาเธอมาเผากับครอบครัวที่บ้านเลย และะพ่อแม่พี่น้องครอบครัวผมรักเธอทุกคน ไปไม่เป็นเลย เงินสามารถตัดได้ทุกอย่างจริงๆ แม้คนร่วมทุกร่วมสุขกันมา เธอยังทำได้ลงคอ