สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่         ด้วยรู้แน่ว่าบิดาจะพาหนี
ให้ห่วงหลังกังวลด้วยชนนี              เจ้าโศกีกราบกมบังคลคัล
บิดาดูรู้แจ้งจึงแกล้งห้าม                จะวอนตามเขาไปไยในไพสัณฑ์
อยู่เป่าปี่ตีเกราะเสนาะครัน             แล้วรับขวัญลูกน้อยกลอยฤทัย
   นางผีเสื้อเมื่อแรกก็แปลกจิต       ครั้นทรงฤทธิ์ปลอบลูกชายหายสงสัย
จึงรีบออกนอกคูหาแล้วคลาไคล    ไปเขาใหญ่ในป่าพนาวัน
  ฝ่ายองค์พระอภัยวิไลโฉม          ปลอบประโลมลูกชายจะผายผัน
จึงหยิบปี่ที่เป่าเมื่อคราวนั้น           เอาผ้าพันผูกดีแล้วลีลา
ให้ลูกรักผลักแผ่นศิลาล้ม             สมอารมณ์รีบออกนอกคูหา
เลียบลีลาศหาดทรายชายคงคา     แลชลาล้วนคลื่นเสียงครื้นโครม
   ฝ่ายเงือกน้ำสำหรับทะเลลึก      ไม่วายนึกถึงพระองค์พระทรงโฉม
พอแจ่มแจ้งแสงทองผ่องโพยม     ปลอบประโลมลูกเมียเข้าเคลียคลอ
จะไปลอยคอยองค์ทรงสวัสดิ์       ให้สมนัดซึ่งสัญญาเธอมาหนอ
แล้วออกจากวนวังไม่รั้งรอ           ค่อยเคลื่อนคลายว่ายคลอกันไคลคลา
พอเห็นองค์ทรงยศโอรสราช        อยู่ชายหาดพร้อมกันก็หรรษา
จึงชวนลูกสาวนั้นกับภรรยา          คลานขึ้นมาชายฝั่งแล้วบังคม
  พงศ์กษัตริย์ทัศนานางเงือกน้อย ดูแช่มช้อยโฉมเฉลาทั้งเผ้าผม
ประไพพักตร์ลักษณ์ล้ำล้วนขำคม  ทั้งเนื้อนมนวลเปล่งออกเต่งทรวง
ขนงเนตรเกศกรอ่อนสะอาด         ดังสุรางค์นางนาฏในวังหลวง
พระเพลินพิศคิดหมายเสียดายดวง แล้วหนักหน่วงนึกที่จะหนีไป
จึงตรัสว่าตาเงือกมาคอยรับ         ช่างสมกับวาจาจะหาไหน
เราล่อลวงนางผีเสื้อก็เชื่อใจ        เดี๋ยวนี้ไปแรมทางกลางอรัญ
ช่วยเมตตาพาตาไปส่งที่             พระโยคีมีเวทวิเศษขยัน
กลางคงคาปลาร้ายก็หลายพรรณ  จะป้องกันภัยพาลประการใด
   เงือกผู้เฒ่าเคารพอภิวาท         ขอรองบาทบริรักษ์จนตรักษัย
เสด็จขึ้นทรงบ่าจะพาไป             พระหน่อไทให้ขี่ภริยยา
อันอำนาจชาติเชื้อผีเสื้อน้ำ         ปลาไม่กล้ำกรายกลัวทั่วทิศา
ด้วยกลิ่นอายคล้ายท่านผู้มารดา   เมื่อจับข้าข้าจึงอ่อนหย่อนกำลัง

ช่วยแปลหน่อยค้า#####
ขอบคุณจริงๆค่ะ