เราเป็นลูกคนกลาง พี่ผู้หญิง น้องผู้หญิง พี่เรียนรามคำแหง ประมาน 2อาทิตย์ หรือ 1 เดือนกลับบ้านที น้องอยุ่กรุงเทพอาขอไปเลี้ยง นานๆก็กลับที เข้าเรื่องเลยนะ
เราน้อยใจมากๆ คือเวลาพี่ขออะไรก็ได้ทุกอย่าง คือเรา ปวดฟันมาก ขอให้แม่พาไปอุดได้ไหม แม่ก็พยักหน้าแต่ไม่ยอมพาเราไปสักที เราก็บอกกับตัวเองว่า ชั่งมันเถอะ   ทีนี้ พี่เรากลับมาจากหอ ขอยายกับแม่ตัดปีกจมูก เราเลยพูดว่า เอาเงินไป ผ่าตัดเข่าให้ยายก่อนไหม ยายจะเดินไม่ไหวอยู่แล้ว พี่เราก็ไม่พูดอะไร วันต่อมา ยายกับแม่ก็พาไปเลย แต่ว่าพี่ ไม่ตัดแล้ว เพราะมันต้องรออีกปีนึง ทำให้รูจมูกใหญ่ พี่เราเลยบอกไม่ทำแล้ว
เวลาน้องกลับมา จากกรุงเทพ เราเป็นคน เลี้ยงตลอดเราเหนื่อยมาก พี่มีหน้าที่ เเค่ ทำอาหารให้กินเพราะ เวลาน้องมา แม่ไปทำงาน พ่อไปขายของ ยายไปอยู่อีกบ้านเปิดห้องเช่า ต้องไปดู (บางวัน) เราเป็นคนอาบน้ำ ป้อนข้าว เอาน้องนอน พี่แกล้งน้องร้องไห้ เราต้องปลอบ เราทำอะไรหลายอย่างมาก เวลามีอะไร เขาก็จะโทษเราตลอดเลย พี่คนโตก็เอาใจมาก น้องแม่ก็ตามใจ แล้วเราหล่ะ อย่าละเลย ได้ไหม เวลาจะซื้ออะไร เราขอและขอนานมากกว่าจะได้ มีอีกเยอะ ไม่อยากพิมเยอะ มันยาว เราน้อยใจมาก ต้องทำไงดี ฮรืออ