พอดีได้ปฏิบัติธรรมมาสักพักใหญ่ ตอนเย็นก่อนนอนหลับทุกครั้ง ผมต้องกำหนดสมาธิดูลมหายใจไปจนหลับ แต่เมื่อคืนไม่ได้กำหนดเหมือนทุกวัน
แต่ตามไปดูจิต คอยเฝ้าดูว่ามันคิดอะไร พอคิดขึ้นมาสติก็ปรามทันทีว่ามันไม่ใช่ตัวใช่ตนอะไรประมาณนี้ ตามเรื่องที่มันคิด ผมตามมันแทบจะไม่ละเลยก็ว่าได้ เห็นพฤติกรรมทุกอย่างชัดเจน ตามได้ประมาณสัก 15 - 20 นาที จิตมันน้อมเข้ามาเป็นสมาธิ แบบว่าผลึบเข้ามาของมันดื้อๆ ผมสงสัยในใจ เอ๊ะ!! นี่มันคืออะไร ทำไมมันเกิดสงบมาเองของมันแบบนี้ ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้กำหนดสมหายใจ (แต่ก็รู้นะว่าหายใจอยู่ แต่ตามดูจิตไป) สงบที่ว่ามันไม่เหมือนกับกำหนดสมาธิเลย มันเย็นอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ผมก็สงสัยไป ก็สอนจิตไปว่ามันสงบแบบนี้ แล้วก็ปล่อยวางไปธรรมดา สักพักมันถอนออกมา ไปตามเรื่องของมันอีก ผมก็ตามไม่หยุด แล้วมันก็พรึบน้อมเขามาเป็นสมาธิคือสงบอีก มันสงบต่างจากการกำหนดสมาธิมากอยู่ สงบสักพักใหญ่ แล้วมันก็ออกมา ผมก็ตามติดๆ เป็นแบบนี้ประมาณ 4 รอบได้ ผมเลยออกจากตรงนี้ แล้วเปลี่ยนเป็นกำหนดดูลมหายใจแทน และหลับไปตอนไหนไม่ทราบได้ อาการนี้คืออะไรกันแน่ครับ
ถามผู้ปฏิบัติ ใครเคยเจอบ้าง?
แต่ตามไปดูจิต คอยเฝ้าดูว่ามันคิดอะไร พอคิดขึ้นมาสติก็ปรามทันทีว่ามันไม่ใช่ตัวใช่ตนอะไรประมาณนี้ ตามเรื่องที่มันคิด ผมตามมันแทบจะไม่ละเลยก็ว่าได้ เห็นพฤติกรรมทุกอย่างชัดเจน ตามได้ประมาณสัก 15 - 20 นาที จิตมันน้อมเข้ามาเป็นสมาธิ แบบว่าผลึบเข้ามาของมันดื้อๆ ผมสงสัยในใจ เอ๊ะ!! นี่มันคืออะไร ทำไมมันเกิดสงบมาเองของมันแบบนี้ ทั้งๆ ที่ผมไม่ได้กำหนดสมหายใจ (แต่ก็รู้นะว่าหายใจอยู่ แต่ตามดูจิตไป) สงบที่ว่ามันไม่เหมือนกับกำหนดสมาธิเลย มันเย็นอย่างบอกไม่ถูก ทั้งๆ ผมก็สงสัยไป ก็สอนจิตไปว่ามันสงบแบบนี้ แล้วก็ปล่อยวางไปธรรมดา สักพักมันถอนออกมา ไปตามเรื่องของมันอีก ผมก็ตามไม่หยุด แล้วมันก็พรึบน้อมเขามาเป็นสมาธิคือสงบอีก มันสงบต่างจากการกำหนดสมาธิมากอยู่ สงบสักพักใหญ่ แล้วมันก็ออกมา ผมก็ตามติดๆ เป็นแบบนี้ประมาณ 4 รอบได้ ผมเลยออกจากตรงนี้ แล้วเปลี่ยนเป็นกำหนดดูลมหายใจแทน และหลับไปตอนไหนไม่ทราบได้ อาการนี้คืออะไรกันแน่ครับ