O ศรีอยุธยา .. O



๔.
๑. อยุธยาร่วงจากฟ้า - - - สู่ดิน นานเนอ
เหลือซากปูนอิฐหิน - - - หักกลิ้ง
ม่านล่มชีพ, เลือดริน - - - รดหลั่ง
ปล่อยรกร้างทอดทิ้ง - - - ระหว่างยิ้มชาวสยาม ฯ

๒. ยอดปรางค์เคยปลาบเรื้อง - - - สุริยัน
ทองผุดผ่อง, เฉิดฉัน - - - ช่อฟ้า
หอไตร, โบสถ์, เรื้องพรร- - - - โณภาส
ธรรมจักรหมุนเหวี่ยงหล้า - - - เลื่อนคล้อยมิจฉะสมัย ฯ

๑๔.
๓. เพ่งพิศนิมิตะก็สะท้อน
ยุคะก่อนสิยาวไกล
เพ่งภาพก็ภาพบุพะสมัย
ประลุในคะนึงหา

๔. โน่น .. วัง ณ ครั้งบุพะกษัตริย์
ดละรัฐะสีมา
รวมไทยและใจสหะสถา-
ปนะราชะธานี

๕. เวียงวังประดังดุริยะศัพท์
พิเราะรับมโหรี
เริงร่ายสยายวระสรี-
ระสตรี สิ งามตา

๖. อาวาสพระศาสนะสถาน
สิริปานจะปันปรา-
กฎธรรมะย้ำปฏิปทา
ทะนุภาวะอารมณ์

๗. เกริกกิตติอิสริยะยศ
พิเราะพจน์ก็พร่างพรม
เพียบเตชะเมตต์คุณะผสม
ธรรมะบ่ม หทัยไทย

๘. ไพร่ฟ้าประชาอุระเขษม
ผัสะเขมะถ้วนใคร
ก้องนามสยามสุขะไผท
ปุระไกลก็กล่าวขาน

๙. แดดทอดตลอดตละผนัง
ชะภวังคะล่วงวาน
อิฐก้อนสะท้อนอัคระสถาน
พิสดารก็บันดล

๑๐. โน่น .. แถวทะแกล้วพระจักรพรรดิ
ทะนุรัฐะมณฑล
ช้างม้าพลาสมรรถะพล
ระดะหนสิห้าวหาญ

๑๑. ปลิวปัดสะบัดธวัชะผืน
กละคลื่นอุทกธาร
แห่ห้อมตะล่อมคชะแสะสาร
อนุบาละคู่เมือง

๑๒. โอ่อ่าพระบารมิและคัม-
ภิรภาพะรุ่งเรือง
เผ่าพิษะริษยะก็เคือง
มุหะเนื่องและอุดหนุน

๑๓. กลองศึกผนึกทุษะจริต
ก็ประชิดจะชมกุญ-
ชร .. เพศเศวตสถิตะสุน-
ทริยะบุญะราชันย์

๑๔. แสนยาก็บ่าลุชนบท
ทุรพจน์ก็รำพัน
ไมตรี บ่ มีก็จะผจัญ
รณะมั่นจะเอาเมือง

๑๕. มวลม่านทะยานลุนคเรศ
ระอุเลศะขุ่นเคือง
สิบทิศประสิทธิ์ยศะเมลือง
พละเขื่องประโคมขาน

๑๖. ครั้งนั้นตะวันนิระระรอง
ดุจะหมองเพราะผองมาร
ดั่งรอระย่อหัตะปหาร
รณะการ ณ แดนดิน

๑๗. แล้ว ! .. ง้าวสกาวสุริยะแสง
ประลุแล่งก็เลือดริน
ซบร่างเพราะขวาง คชะอรินทร์
ธรณินก็กันแสง

๑๘. ศรีศรี .. พระศรี พระสุริโย-
ทยะโผก็เพียบแพง
โปรยโปรย .. ประโปรยลุหิตะแดง
ฤ จะแห้งจะเหือดหาย

๑๙. ครวญคร่ำระส่ำทุขะเทวษ
ขณะเกศะกำจาย
โอ แก้ว .. ละแล้วชิวะสลาย
เฉพาะหมายจะป้องเมือง

๒๐. ร่วงหล่น ณ บนอุระสยาม
ยศะนามะรองเรือง
โลมกาละปานสุริยะเรื้อง
เลาะประเทืองหทัยไท

๒๑. ศรีศรี .. สตรีศิระประเทศ
ระบุเพศะเกริกไกร
งามล้วนเหมาะควร - นคระไกล
ปุระใกล้ชุลีกร

๑๙.
๒๒. โอ้ชายชาญ .. หัตะผู้ ฤ รู้ชิวะสมร
อดสูบ่รู้รอน - - - อรินทร์

๑๑
๒๓. ฟ้าส่องประกายเศร้า
ชละเล่าบ่ไหลริน
ฝูงนกบ่ผกผิน
วัลย์ถิ่นบ่ทอดเถา

๒๔. ลำลมบ่โลมพัด
คณะสัตว์ก็เร้นเงา
ตฤณสรรพะอับเฉา
ดุจะเศร้าบ่สร่างซา

๑๔
๒๕. โอ .. งามสง่ารัฐะประเทศ
พระนเรศกษัตรา
องอาจพระราชะจริยา
ดุจะฟ้านะฝากฝัง

๒๖. ห้าวหาญ ณ กาลรณะประยุทธ
ขณะรุด ณ ลำพัง
เด็ดขาดก็อาชญะประนัง
ตละครั้งก็ควรขาน

๒๗. กร้าวแกร่งผิว์แรงรัศมิรัง-
สิมะปลั่งประโลมกาล
ดังเหยี่ยวเลาะเลี้ยวหัตะปหาร
ทวิลาญ ณ ยามเหิน

๒๘. แว่วเพียงแสะเสียงพยุหยาตร
อริชาติก็ยับเยิน
ปราบสิ้นอรินทร์ผิวะเผชิญ
สรเสริญก็ไพศาล

๒๙. หวั่นไหวกระไรพระอุปราช
เพราะขยาดสินับนาน
กริ่งเกรงเตลงอุระสะท้าน
ทรมานและหม่นหมอง

๓๐. ถ้อยยกชนกก็เยาะและเย้ย
ตละเผยก็แผดพอง
ชายชาติขยาดรณะ .. สยอง
เหมาะจะครองกำไลแขน

๓๑. อดสูบ่รู้จะละจะล้าง
จิตะคว้างและคลอนแคลน
หน่วงหนักก็ศักยะจะแหงน
ประลุแกนวิบากกรรม

๓๒. ครั้งนั้นสวรรคะนิรมิต
ขณะนิทระองค์ดำ
สัตว์ร้ายสิคล้ายจะเหยาะขย้ำ
พระก็ห้ำปหัตวาย

๓๓. โหราพยากรณะสอบ
ศิระนอบและทำนาย
ไพรินทร์จะสิ้นชิวะสลาย
รณะพ่ายพระภูบาล

๓๔. จึ่งแถวทะแกล้วคณะก็เคลื่อน
ทะลุเถื่อนและถิ่นธาร
ล่วงลำสุพรรณทกะละหาน
รณะการณ์ ก็จำนง

๓๕. ธงม่านสะท้านวตะสะบัด
ปะทะฉัตระหักลง
ลางร้าย ฤ หมายชิวะจะปลง
เพราะประสงคะจากสรวง ?

๓๖. ครั้งนั้นประจัน อนุชะ-เชษฐ์
นิระเลศะเร้นลวง
กลางแกล้วคชาอัศวะปวง
พระก็ทวงกระทบ .. ท้า

๓๗. ห้าวหาญประการะพจนารถ
อุปราชก็มองมา
แว่วหยันก็พลัน อัตะสภา-
วะพลาก็เพียบพาน

๓๘. เถิด .. รุดประยุทธหัตถี
บทะนี้จะลือนาน
ชนช้างมล้างยศะสะท้าน
ฤ จะผ่านจะพบเห็น

๓๙. แล้ว !.. ง้าวสกาวรัศมิแสง
ประลุแล่งก็ลำเค็ญ
แดงโร่ ก็โลหิตะกระเซ็น
ระกะเส้น บ่ เร้นสาย

๔๐. แก้วเอย .. จะเลยจะละจะลา
ก็เพราะวาระวอดวาย
ขวัญพี่ .. ฤดี ผิวะจะหมาย
นิระคลายถวิลถึง

๔๑. สิ้นชาติจะมาดอธิษฐาน
ผิวะพานจะตราตรึง
เพียงพบประจบ พิษะคะนึง
จะระรึง ณ ดวงมาน

๔๒. โอ้ .. ภาวะอาดุระดรง-
คะก็ส่งลุซมซาน
ห่างแล้ว .. เพราะแนวภพะขนาน
อวสานและเลือนสูญ

๔๓. ชาติใดหทัยก็จะกระหวัด
ปฏิพัทธะเพียบพูน
เห็นพลันถวัลย์รติพิบูลย์
อนุกูละเกื้อกัน

๑๑.
๔๔. เจื้อยปี่ชวาแจ้ว
เสนาะแว่ว ณ ไพรวัลย์
กล่อมผู้บ่รู้ผัน
จะจรัลจรดรอย

๔๕. สิ้นอาชญาการณ์
อวสาน ณ ดงดอย
โศกถ้วนก็นวลน้อย
จะละห้อยระโหยเห็น

๔๖. สิ้นรัศมีสู-
ริยะผู้ประภาพเพ็ญ
สิ้นดับสำหรับเข็ญ
จะละเล่นระเริงล้อ

๒๐.
๔๗. ผึ้ง-พบูคละเคล้าพะเน้าพะนอ
ณรงคะที่สุรียะทอ
ลออไข

๔๘. ต่างฤเกียรติศักดิ์ฉลักฤทัย
ประยุทธะการณ์สะท้านไผท
สมัยนั้น

.
.
.

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&group=202
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่