กายนี้ ฤ จะกั้น       อุระสั่นสะเทือนไหว
เสียงดุริยะไกว       หฤทัยก็โบยบิน

เสียงคีตะสะท้าน   ทะลุผ่านสกนธ์สิ้น
ล่องลอยมนะดิ้น    ธ ก็พรวดทะลวงหนี

สู่ห้วงคคนางค์      ก็สว่างกระจ่างสี
ข่มแสงพระสุรีย์     รวินี้บ่ขันแข่ง

ราตรีศศิคลาย      และผกายก็อ่อนแสง
ยอมให้มนะแห่ง   ทุหิตาระเริงลอย

สกนธ์ = ร่างกาย
มนะ = ใจ
คคนางค์ = ท้องฟ้า
สุรีย์ รวิ = พระอาทิตย์
ศศิ = พระจันทร์
ผกาย = ดวงดาว
ทุหิตา = ลูกหญิง ธิดา บุตรี