ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ    พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงขร
ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร    มาซุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา
เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม    ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา
เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา    จนหน้าตาแตกยับลงสับเงา
แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร    จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา
ยิ่งมืดค่ำสำเหนียกร้องเรียกเดา    ไม่พ้นเราเร่งมาหาโดยดี
เห็นไม่ขานมารร้ายทลายซ้ำ    เขาย่อยยับดังสับสี
ไม่พบเห็นเป็นเพลาเข้าราตรี    อสุรีเหลือแค้นเน่นอุรา
ช่างยิ้มหัวกระดูกลูกยิ้ม    ลวงให้แม่หลงกลเที่ยวค้นหา
เออกระนั้นมันจึงทบตลบมา    ให้บิดาเลยไปเสียไกลแล้ว
ดำริพลางนางมารอ่านพระเวท    ให้สองเนตรโชติช่วงดังดวงแก้ว
แลเขม้นเห็นไปไวแววแวว    อยู่โน่นแล้วลุยตามโครมครามไป ฯ