อุตลุดผุดดำปลำกันไป
ถึงเขาใหญ่ในน้ำน้ำชะเงื้อม
เข้าหาดทรายชายตื้นขึ้นบนเตียน
เห็นมารดาล่าลับแล้วยับยั้ง
ไม่พ่นผุดรุดไปในนที
ฝ่ายผีเสื้อเมื่อลูกลอบลงน้ำ
ด้วยใจนางคิดว่าพาบิดร
เที่ยวแลรอบขอบเขาเงาชะงุ้ม
เสียงคลื่นโครมโถมตะครุบก้อนศิลา
แล้วลุกขึ้นยืนชะโงกโยกสิงขร
เหมือนเล่นไล่ตามละเมาะทุกเกาะเกียน
พระหลบเลื่สื่อมเลี้ยวลัดฉวัดเฉวียน
เที่ยววิ่งเวียนวนรอบขอบคิรี
แกล้งถอยหลังลงน้ำแล้วดำหนี
ตั้งภักดีตามติดพระบิดร
พอจวนค่ำคิดว่าวิ่งขึ้นสิงชร
มาชุ่มซ่อนอยู่ที่นี่จึงหนีมา
ยิ่งมืดคลุ้มก็ยิ่งคลั่งตั้งแต่หา
จนหน้าตาแตกยับลงสับเขา
จนโคลงคลอนเคลื่อนดังทั้งภูเขา