เดิน ภิกฺขเว ดูกรสงฆ์ผู้ทรงศีลสังวรญาณ เทวสงฺฆาโย ฝ่ายฝูงเทพยทุกสถานพิมานไม้ไพรพนม มีอารมณ์อันร้อนเร่า ส่วนเทพยเจ้าจอมสากลจึงมีเทวยุบลบังคับ แก่เทพอันดับทั้งสามองค์ อันทรงมหิทธิฤทธิศักดาว่า ท่านจงพากันนฤมิตบิดเบือนกายกลายอินทรีย์ เป็นพระยาราชสีห์สองเสือสามสัตว์ สกัดหน้านางพระยามัทรีไว้ ต่อทิพากรคลาไคลคล้อยเย็น เห็นดวงพระจันทร์ขึ้นมาอยู่รางๆ ท่านจึงลุกหลีกหนทางให้แก่นางงาม ตโย เทวปุตฺตา ส่วนเทพยเจ้าทั้งสามก็อำลาลีลาศ ผาดแผลงจำแลงเป็นพระยาไกรสรราชผาดแผดเสียงสนั่น ดังสายอัสนีลั่นตลอดป่า องค์หนึ่งเป็นพยัคฆ์พระยาเสือโคร่งคำรนร้อง อีกองค์หนึ่งเป็นเสือเหลืองเนื่องคะนองย่องหยัดสะบัดบาท ต่างองค์กระทำสีหนาทน่าแสยงขน พากันจรดลไปนอนคอยที่ช่องแคบขวางมรรคา ที่พระนางเธอจะเสด็จสู่พระบรรณศาลานั้นแล