สวัสดีค่ะ เราจะมาเล่าเรื่องการทำงานของเรา เราอายุเพียง 22 ปี เราจบแค่ม.6 มีปัญหาด้านการสื่อสารตั้งแต่เกิด เกี่ยวกับการพูดและกาารได้ยิน เราออกจากมหาวิทยาลัย เพื่อรอสอบใหม่ในปีหน้า  ได้เข้าไปทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่งในย่านช่องนนทรี ซึ่งทำงานเพื่อตรวจสอบเอกสารให้ลูกค้าภายในตึกใหญ่ ครั้งแรกที่เราเข้าไปทำงาน เรารู้สึกทุกคนไม่ค่อยให้การต้อนรับเท่าไหร่ ต่างคนต่างทำงาน เราก็งงๆ ไม่รู้ใครเป็นหัวหน้า ไม่ค่อยเห็นมีใครมาแนะนำตัวให้รู้จัก โอเคเราก็ไม่ใส่ใจ ก็ทำงานไป แต่เราก็มานั่งแสกนงาน เราก็งงๆหน่อย พี่คนที่สอนงานเราสอนได้ไม่ถึงสัปดาห์เขาก็ลาออกแล้ว เราได้นั่งข้างพี่ผู้ชายคนหนึ่ง ขอเป็นนามสมมุติ คือ พี่ ก. แล้วกันนะคะ พี่เขาก็เข้ากับเราได้  แล้วก็มีพี่คนหนึ่งรู้สึกถูกชะตากับเรา ซึงเขาก็เป้นผู้หญิง แต่เขาก็ลาออกแล้ว ก็ยังดีที่พี่เขาขอเบอร์เราไว้ ก่อนที่เขาจะไป...
   และเราทำงานอยู่ในนั่น ค่อนข้างจะอึดอัดนิดหน่อย เพราะไม่ค่อยอยากคุยกับผู้หญิงไทยเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ชอบอิจฉา และนินทาว่าร้ายให้คนอื่น เราเลือกที่จะคุยกับพ่ี่ชาย พอเราทำได้มาเกือบเดือนหนึ่ง เราก็โดนหมั่นใส่ หัวหน้าทั้ง 2 คนไม่ค่อยมีเวลามาสอนงานเรา ให้ลูกน้องสอนแทน บางคนก็สอนไม่เหมือนกัน เปลี่ยนตำแหน่งให้เรา 3 ครั้ง
   เราโดนเพื่อนร่วมงานเอาเปรียบบ้าง ล้อเลียนบ้าง หัวเราะ เห็นเราไม่มีค่า เพราะเราทำงานไม่ได้ทันเขา เราก็ไม่รู้ว่างานต้องทำให้ทันเวลา เพราะไม่มีคนมาบอก
   พอครบเดือนปุ๊ป เราก็ไม่ผ่านงานการประเมินจาก 100 ได้แค่ประมาณ 28 คะแนน และให้เราเตรียมตัวลาออก ลึกๆ เราก็รู้สึกดีใจนะ เพราะเราไม่ชอบหัวหน้าบางคนที่ชอบมาจับผิดกับเรา อยู่ดีๆก็มาบอกว่า พี่คนนั้นหมายถึงลุงแก่ๆที่นั่งข้างๆเรา บอกว่าเขา มีลูกแล้วนะ ทั้งที่เราไม่ได้ถาม ไม่ได้อยากรู้ และที่สำคัญพูดคำหยาบคายในที่ทำงาน เราก็รับไม่ได้
    พี่ที่ลาออกไปก็ยังบอกว่า ตึกที่เราทำงาน ทุกคนไม่มีความสามัคคีกัน เราได้ประสบการณ์ความล้มเหลวมา 1 เดือนเต็มๆ เรารู้สึกว่าเราไม่มีความสุขกับการทำงาน เครียดจำอะไรไม่ค่อยได้ เราเป็นคนค่อนข้างไม่ชอบสุงสิงกับใคร เวลาใครว่าอะไรเรา เราก็เงียบๆ เห้อออ โอเค เราไม่อยากูดอะไรมากแล้ว เหนื่อยย เราโดนคนที่ทำงานใส่ร้าย เอาเปรียบ ทุกคนในที่ทำงานส่วนใหญ่ มีวุฒิแค่ม.6 กฏก็ไม่ค่อยเคารพเท่าไหร่ หัวหน้ายังกล้าใส่สั้น เอาเสื้อออกนอก แล้วก็คุยเรื่องส่วนตัวที่ไม่ควรพูดขณะทำงาน มีอยู่ครั้ง 1 เราไปถามงาน เขาจิ้มฟันต่อหน้าเรา เราก้อึ้ง และมีหลายๆอย่างมากในตึกที่เราทำงาน ที่เรารับไม่ได้
เราอึดอัดมากจริงๆ เมื่อวานเราหนาวจนตัวสั่น เพื่อนร่วมงานคนหนึ่งเรายังมาบอกว่าเรากระแดะ โอเค สรุปในที่ทำงานส่วนใหญ่ไม่มีคนชอบเราแล้ว เพราะหัวหน้าบางคนจะเชื่อลูกน้อง และหัวหน้าบางคนก็ไม่มีความเป็นผู้นำ

เราเครียดกับงานทุกวัน และเราอยากตายมาก กินข้าวไม่ลง อยากโดนรถชน แต่เรากลัว เราได้โทรไปหาพี่ทีลาออกไปแล้ว เราถึงได้รู้ว่า ในที่ทำงานเราส่วนใหญ่ไม่มีกาลเทศะ ชอบคุยเรื่องใต้สะดือและ พูดจาหยาบคาย
เราโดนใส่ร้ายเยอะมาก จนคนส่วนใหญ่เข้าใจผิดหมด ทำให้เราไม่ผ่านการประเมินงาน