NOTE: ก่อนจะเริ่มอ่าน ควรเปิดฟังเสียงดนตรีนี้ไปด้วย เพื่อเพิ่มอรรถรสในการอ่านครับ
====================================================================

ครั้งนั้น...ฉันเรียนอยู่ชั้น ป.สาม
ทุกวันยามเย็นย่ำค่ำสลัว
ไปบ้านเพื่อนเยือนเขาเพราะเมามัว
ลุ้นสุดตัวสนุกจังหนังทีวี

ไอ้มดแดงแปลงกายวายร้ายจอด
ล้วนไม่รอดทุกตอนอ่อนเหลือที่
ดูไม่ขาดขาดตอนใดใจไม่ดี
บ้านเพื่อนมีทีวีจึงต้องไป

ถึงคราวเดินถนนร้างทางสามแพร่ง
รวมเรี่ยวแรงวิ่งพลันใจหวั่นไหว
มันแสนเปลี่ยวหวาดเสียวในหัวใจ
ผ่านพ้นไปถึงเรือนของเพื่อนเรา

ดูทีวีจบพลันฉันก็กลับ
ตะวันลับขอบฟ้าพาเงียบเหงา
เดินเดินไปใจหวั่นตัวสั่นเทา
แล้วต้องเข้าสู่สามแพร่งแหยงจริงๆ

ซ้ายเรียงรายมากล้นด้วยต้นกล้วย
ใจระรวยกล้วยตานีมีผีสิง
เขาว่ามาพาฉันหวั่นประวิง
ทำใจนิ่งวิ่งไปในบัดดล

การณ์ก็เป็นเช่นนี้หลายทีแล้ว
ไม่มีแววสิ่งใดในทุกหน
แล้ววันหนึ่งจึงประสบพบด้วยตน
ฟ้ามืดมนหม่นหมองสยองใจ

ไปสู่เรือนเพื่อนฉันนั้นอย่างเคย
จบแล้วเอยไอ้มดแดงแผลงฤทธิ์ได้
ลงจากเรือนเพื่อนแก้ววิ่งแน่วไป
เห็นแสงไฟสว่างสลัวหวาดกลัวพลัน

ข้างหน้าไปไม่ห่างทางสามแพร่ง
ลมพัดแรงใบไม้ปลิวใจหวิวสั่น
ยังอุ่นใจได้ไอ้ขาวเป็นเพื่อนกัน
เดินไปมันกลับเห่าหอนแสนอ่อนใจ

กำลังผ่านระหว่างกลางสามแยก
มีเสียง "แกรก" แปลกนัก ไม้หักไหว
ใบกล้วยมากโบกพัดสะบัดไป
กระพือให้ได้ยินสิ้นอดทน

วิ่งโกยอ้าวเข้าสู่ทางห่างจากบ้าน
เสียงเย็นยานข้างหลังยังขุมขน
ให้ชูชันยันถึงหัวทั่วตัวตน
เหงื่อท่วมท้นวิ่งจนถึงเรือนชาน

หลังจากวันนั้นงดอดใจไว้
ไม่ยอมไปทางนั้นหวั่นต้องผ่าน
แยกตานีที่นั้นฉันพบพาน
จะเนิ่นนานเพียงใดจำได้ดี ฯ

==============================================================================

NOTE: นำเสนอเป็นตอนแรก เพื่อสำรวจดูว่าชื่นชอบกันหรือไม่ หากชื่นชอบกันพอสมควร ก็จะมีตอนที่ 2 ตามมาครับ