สวัสดีคะทุกคนที่เข้ามาอ่าน นี่เป็นกระทู้แรกของเราผิดพลาดอะไรขออภัยด้วยค่ะ
สิ่งที่เราและเพื่อนเจอมันคือเรื่องจริงนะคะ เริ่มเลย เรามาเที่ยวปีใหม่กับเพื่อนๆตามประสาวัยรุ่น555 ที่อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา
(เรื่องมันผ่านมา2-3ปีแล้ว) รู้ๆกันดีที่นี่คึกคักกันทุกปี เรากับเพื่อนก็เตรียมตัว โดยมีเพื่อนอีกคนอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว
แทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่ามีนนะคะ ก่อนจะมามีนจองเรื่องหอที่จะอยู่ให้เรียบร้อยแล้ว
((ขออธิบายหอพักนะคะ อยู่ใกล้ๆทางไปสงขลามีลักษณะเป็น3ตึก มีตึกสีเขียว สีชมพู อีกสีจำไม่ได้สมมุติเป็นสีฟ้านะคะ แต่ละตึกมีประมาณ5-6ชั้น เคาน์เตอร์จะอยู่ที่ตึกสีเขียวเป็นตึกที่ใหญ่ที่สุด พอเข้ามามองตรงจะเป็นตึกสีชมพู
ด้านขวาเป็นตึกสีฟ้า ถัดไปเป็นตึกสีเขียว ลักษณะเหมือนตัวL ซึ่งตึกสีชมพูจะอยู่หลังสุดถัดมาก็สีเขียวและสีฟ้าอยู่หน้าสุด))
มีนมาอยู่กับพี่สาวก่อน ซึ่งพี่สาวนางก็พักอยู่ที่ตึกสีเขียว
พวกเราไปประมาณ6คน พอเดินทางไปถึงที่พัก เราก็จัดการเครียเรื่องเงินค่าที่พัก ป้าที่อยู่เคาน์เตอร์เขาก็ถามมาทำอะไร เราก็บอกมาเที่ยวเคาท์ดาวน์ค่ะ เขาก็ให้กุญแจ แล้วชี้ตึกสีชมพูนะ พวกเราก็ขนของเข้าไป เปิดเป็นสองห้องชั้นล่างสุด
ประตูเข้ามันจะเป็นคีย์การ์ดสแกน พอเราเข้าไป ความรู้สึกคือมันเงียบมากก.ไก่ล้านตัว เงียบเหมือนไม่มีใครอยู่สักคนอะ เราคิดในทางที่ดีคนเขาอาจกลับบ้าน เพราะหอพักนี้ส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาพัก
((ขออธิบายตัวหอนะคะ เข้ามามี2ทาง ทางขวาเป็นบันไดขึ้นไป ถัดมาอีกนิดจะเป็นห้องสลับกันประมาณ8ห้องด้านละ4ห้อง
ฝั่งซ้ายคือที่เราพัก เป็น3ห้องเราพักห้อง2กับ3ห้อง1จะติดกับประตูทางออก ตรงข้ามจะมี2ห้อง
ซึ่งถัดจากห้อง3เราไม่รู้มันเป็นอะไร เพราะมันเหมือนทางเลี้ยว))
ตอนเราเดินเข้ามาห้องที่ตรงกับห้อง2ประตูมันไม่ปิด!!คือเราเป็นค่อนข้างกลัวผีแต่ก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นเราก็แปลกใจนิดๆว่าทำไมเขาไม่ปิด เปิดแย้มๆด้วย ตาดันไม่ดีเรามองไปเห็นเป็นขอบเตียง
ในห้องมืดมากก.ไก่ล้านตัวอีก ตอนนั้นเรามาถึงก็บ่ายแก่ๆแล้วค่ะ
ในหอคือมืดห้องฝั่งขวานี่เกือบมองไม่เห็นเลย มันมืดๆอ่ะ พวกเราก็แบ่งห้องละ3คน และที่เราจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องจริง
ไม่มีแต่งเสริมแน่นอนคะ ตอนทุกคนกำลังพักผ่อน เพื่อนเราคนนึงแทนชื่อว่าเลย์นะคะ เลย์ออกมาคุยโทรศัพท์ ปกติคนเราก็คุยไปก็เดินไปเรื่อยๆสักพักตอนเลย์กำลังคุย มีแม่บ้านมาทักว่า มาทำอะไรหรอลูก เลย์ตอบว่า อ๋อมาเที่ยวคะ
แม่บ้านก็บอกเบาๆหน่อยนะห้องข้างๆเขาไม่สบาย เพื่อนเราก็ตอบๆโอเคค่ะ สักพักเลย์ก็มองที่ห้องข้างๆมันคือห้องเก็บไม้กวาด
ห้องเก็บของทำความสะอาด!!เลย์ก็แปลกใจจะหันไปหาแม่บ้านก็หายไปไวมาก
เลย์ก็คิดว่าห้องข้างๆไหนวะ?นี่มันห้องเก็บของ แล้วใครไม่สบาย?!!
นางก็เดินงงๆเข้าห้องไป สักพักมีนโทรถามว่าอยู่ไหนกัน
เพื่อนเราก็บอกตึกชมพูชั้นล่าง เพราะตอนนั้นมีนนางอยู่ชั้น3 เหมือนเดินหาพวกเรา
เลย์และเพื่อนอีกคนแทนชื่อว่าฟ้านะคะ เหมือนพวกมันว่างๆกันมันก็ขึ้นไปหามีน ขึ้นทางบันได(หอไม่มีลิฟท์)เดินไปถึงชั้น2 สิ่งที่เห็นข้างหน้าคือ ห้องแต่ละห้องแปะผ้ายันต์บนประตูทุกห้อง!!และห้องเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่เลย
สภาพเก่าและที่สำคัญคือแต่ละห้องกลอนประตูล็อคด้วยโซ่กุญแจ!!เลย์และฟ้ายืนที่บันไดคือทั้งสองคนอึ้งมากและสงสัยคือทำไมมันต้องล็อคด้วยโซ่ทุกห้องเลย สองคนนี้ก็เดินลงไปแบบทั้งกลัวทั้งสงสัย
กลับมาถึงห้องสักพัก มีนก็มาแล้วมีนก็บอกว่า อยู่ตรงนี้ทำไมไม่บอก
เนี่ยอุตส่าขึ้นไปถึงชั้น3เลย ไม่มีคนอยู่ เงียบมาก
แต่แปลกนะแต่ละห้องนี่กลอนจะล็อคกับโซ่กุญแจทุกห้องเลยอ่ะ
มีนเล่าว่าตอนเดินขึ้นก็เรียกหาพวกเราด้วยนะแต่ก็เงียบไม่มีใครตอบ ตอนนั้นฟ้ากับเลย์ไม่ได้เล่าอะไร
คือทุกคนลองนึกภาพบรรยากาศห้องแบบนั้นช่วงเกือบเย็นๆมันน่ากลัวแค่ไหน แล้วถ้าคนอยู่เขาจะค้องกุญแจไว้ทำไม เหมือนขังอะไรอยู่ไว้ในห้องมากกว่า เราพิมไปยังขนลุกไปเลย
ต่อค่ะแต่ด้วยความที่พวกเรามาสนุกก็ไม่คิดอะไรมาก พอใกล้จะเคาว์ดาวน์ก็มีเพื่อนโทรมาว่าจะขอพักด้วย
พวกเราก็ไปบอกป้าเขาก็ได้ห้อง1พอดีเรียงกันเลย เพื่อนมาใหม่กลุ่มนี้มากัน3คน
สรุปคือเราพักกัน9คน3ห้องห้องละ3คน จากนั้นเราก็ออกไปเที่ยวกันค่ะ เที่ยวๆก็เคาว์ดาวน์กันสนุกมาก!!
พวกเรากลับมาถึงห้องตี2 ตามนิสัยวัยรุ่นคือก็เสียงดังกัน ซื้อนู้นซื้อนี่มากิน เดินไปห้องนู้น ตะโกนพูดคุยผ่านห้องกันไป คือพวกเราคิดว่าคงไม่มีคนแล้วแหละ เพราะตั้งแต่เข้ามาก็ไม่เห็นคนเดินเข้าออกเลย ซึ่งก่อนไปเที่ยวนั้นพวกเราขึ้นไปที่ตึกสีเขียวห้องพี่ของมีน โอโห้!!สภาพในหอสบายมาก คนอยู่คึกคักเดินเข้าออกกัน
ต่างจากตึกที่เราอยู่ซึ่งเงียบๆเก่าๆแอบหลอนนิดๆ พวกเราเสียงดังกันมากจนเลย์ก็พูดมาว่า
เออพวกแม่บ้านเขาบอกว่าอย่าเสียงดังห้องข้างๆเขาป่วย ทุกคนก็เงียบกัน ตัดภาพไปที่ห้องตรงข้ามนะคะ ห้องตรงข้ามนั้นยังคงเปิดแย้มๆนิดๆเหมือนเดิม เราคิดว่าทุกคนคงเห็นแต่คงไม่มีใครสนใจอะไรหรอก ฟ้าเลย์และมีนพักห้อง3เราอยู่ห้อง2
ฟ้านางชอบมาห้องเรา นางเลยจะเดินผ่านห้องนั้นบ่อย เดินผ่านทุกทีมันก็ต้องมองตลอด โดยความที่ฟ้าเป็นคนกลัวผี ฟ้าเลยใช้ให้เพื่อนที่พักห้อง1แทนชื่อว่าไมค์นะคะ
เป็นผู้ชายมาปิดห้องตรงข้ามหน่อย มันหลอนๆเพราะฟ้าเคยแอบมองลอดห้อง
นางเห็นรถเข็นคนแก่!! เหมือนที่ใช้กับคนป่วย แล้วในห้องก็ยังมืดเหมือนเดิม โอ๊ยยขนลุกมาก คือเราก็สงสัยนะเพราะก็เห็น ถ้ามีคนอยู่ทำไมเขาไม่เปิดไฟเพราะมันมืดมาก ถ้าไม่มีคนทำไมเปิดห้องไว้แบบนั้น ต่อค่ะไมค์ก็ปิดให้แต่รู้สึกเหมือนมันปิดไม่ได้ ไมค์เลยยื่นมืดเข้าไปล็อคจากข้างในก็ยื่นไปทั้งๆที่มืดๆอะโอ้ย!! แล้วนางก็ปิด แต่ฟ้าก็ไม่ได้บอกใครว่าเห็นรถเข็น
กลัวว่าเพื่อนจะตกใจกลัวกัน พวกเราก็อยู่ในห้องของแต่ละคน ยังไม่นอนนะ555
((ขออธิบายภายในห้องนะคะ ห้องสบายเปิดมาทางขวาก็เป็นห้องนำ้ติดกับประตูเลย
ถัดมาเป็นเตียงสองเตียงมีโต๊ะขั้นกลาง เตียงนึงจะติดกับห้องนำ้ เตียงนึงจะติดระเบียง ปลายเตียงจะเป็นโต๊ะทีวีตู้เย็น ส่วนหน้าระเบียงจะมีกรงเหล็กครอบระเบียงไว้และต้นไม้รกนิดๆงงเหมือนกันทำไมระเบียงถึงมีกรงเหล็กครอบไว้
ปล.แอร์เย็นมากกกกชอบ55ตามรูปเลย ))
เราจำไม่ได้ว่ากี่โมงแต่มันดึกมาก!! พออยู่ๆกันไปเพื่อนห้องไมค์คือห้อง1เสียงดังเฮฮามาก
จนเพื่อนเราเริ่มหงุดหงิด แล้วตะโกนว่า เงียบๆดิ้!! เสียงก็เงียบ สักพักก็ดังอีก
แต่สำหรับเราก็ดีไม่เงียบเกินเพราะนอกจากเสียงพลุก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว รถอะไรก็ไม่มี คนอย่าหวังหุหุ
เดี๋ยวเงียบเดี๋ยวดัง เพื่อนเราก็เหมือนจะปลง555 จนผ่านไปสักพัก...เพื่อนคนนึงก็วิ่ง เพื่อนที่วิ่งมาขอแทนชื่อว่านัทนะคะ นัทก็วิ่งมาที่ห้องเราเสียงดังโวยวาย แล้วรีบเปิดประตูมานั่งที่พื้นห้องแบบร้อนรนเหมือนอาการคนผีเข้า
เดี๋ยวนั่งเดี๋ยวนอน หน้าตาตกใจ
เพื่อนในห้องก็หัวเราะคิดว่ามันแกล้ง แต่หน้าตานัทคือตกใจเหมือนกลัวอะไรมาก
แล้วพูดว่าพวกกูเห็นๆขนลุก น่ากลัว ไม่เอาแล้วไม่แล้ว ขอน้ำหน่อยๆ ทำนองนี้พูดเองแล้วสั่นๆ
เพื่อนในห้องก็ยังหัวเราะเพราะท่าทางนางชวนขำดี555 สักพักเพื่อนก็บอกให้ใจเย็น ค่อยๆเล่า คือตอนนั้นไม่มีใครกลัวอะไรเพราะกำลังเฮฮากันสนุก นัทก็เล่าว่า นางนอนอยู่แล้วจู่ๆได้ยินเสียงเหมือนอะไรวิ่งในห้อง นางกลัวมากจากที่ดูนางเล่า เพื่อนๆในห้องก็เริ่มเงียบและตั้งใจฟัง สักพักไมค์และเพื่อนอีกคนก็วิ่งมาในห้อง
หน้าตาตกใจแล้วบอกว่า เห้ยกูเห็น เรื่องมันนานแล้วเราค่อนข้างจำไม่ได้ว่าพูดยังไง
แต่ประมาณนี้นะคะ สองคนนี้ก็เล่าให้ฟังว่า จู่ๆเตียงมันก็สั่น เขย่า นอนๆอยู่เหมือนเห็นใครเดินอยู่ที่ระเบียง ตอนนั้นบรรยากาศในห้องเงียบและหลอนๆมาก คือเหมือนทุกคนรับรู้และเชื่อในสิ่งที่เล่าส่วนเรื่องที่นัทเล่าว่าเสียงเหมือนอะไรวิ่ง
มันหนู แล้วไมค์และเพื่อนอีกคนก็หัวเราะ
แต่เรารู้สึกว่านัทมันกลัวอะไรจริงๆคือตอนนั้นเราก็ไม่ขำแล้วนะ ความรู้สึกมันอึดอัด เริ่มๆน่ากลัวและไม่สนุกอีกแล้ว ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องเรา ยกเว้นเพื่อนคนนึงแทนชื่อนางว่าซีนะคะนางเป็นผญ.นางหลับอยู่ในห้อง1แบบไม่รู้เรื่องไรเลย
แต่ตอนนี้แต่ละคนก็เงียบไม่พูดอะไร เวลาประมาณตี2จะ3แล้วมั้ง พวกเราจะย้ายห้องไปที่ห้อง3
เราไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร แอร์ร้อนมั้ง ตอนทยอยย้ายเดินออกไป เพื่อนคนนึงออกคนสุดท้าย
นางรู้สึกเหมือนมีใครมากระซิบอะไรที่หู แต่นางทำเป็นไม่สนใจ พอออกมาแน่นอนมันต้องผ่านห้องตรงข้ามนั่น
ประตูเปิดจ้า!! ประตูเปิดได้ไง ล็อคจากข้างในแล้วด้วย เราไม่รู้ว่าเปิดตอนไหน แต่เราเห็นตอนตี3 เราและเพื่อนคือตกใจมากก ในหอมืดมีแค่ไฟทางเดิน เงียบมากกกเสียงพลุก็เงียบๆไปแล้ว บรรยากาศหลอนมาก
ขนลุกน่ากลัว แต่ละคนเดินแบบก้มๆกลัวๆเหมือนรู้สึกและเห็นเหมือนกันว่าประตูเปิดอยู่
และในห้องนั่นคือเงียบและมืดมากกกก
พวกเราทุกก็เข้าห้อง3ไป มีนก็พูดว่านับดิ้ว่าครบมั้ย สรุปไม่ครบ!!ขาดไปคนนึงคือซีนางนอนอยู่ในห้อง1
พวกเรานึกขึ้นได้ก็ตกใจมาก ลืมเพื่อนไปคนนึง ไมค์อาสาไปปลุกซีที่ห้อง1แทน ไปสักพักก็พาซีมาได้ พวกเราก็ถามว่าเป็นไรบ้าง เหมือนนางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเลย ตื่นมาก็ถามว่า พวกมารวมตัวอะไรกันวะ ไมไม่ไปนอน แล้วปลุกกูทำไม
พวกเราก็เล่าให้ฟัง ขณะเพื่อนๆกำลังพูดอยู่นั่น ขออธิบายที่นั่งเรานะคะเราจะนั่งหันหลังให้ระเบียง
แน่นอนมันต้องหันหน้าทางห้องนำ้แล้วห้องนำ้มันจะติดกับประตู
แล้วไมค์นางนั่งตรงข้ามเรา คือฝั่งห้องนำ้ใกล้ประตู ตอนที่เพื่อนกำลังเล่าอยู่ ตาเราดันไปเห็น เงาคนเดินหน้าประตู
ที่ลอดประตูอะคะ มันจะเป็นช่องข้างล่าง เป็นเงากำลังขยับเดินผ่านห้อง3ไปทางห้อง2 เรายังจำได้
เราเห็นกับตาว่ามันเป็นเงาขยับอยู่!! ตอนนั้นเราเห็นเราตกใจมาก หน้านิ่งจนไมค์มองที่เรา เราก็สบตาไมค์แล้วพูดว่า เห็น แล้วไมค์ก็ยิ้มๆเหมือนรู้ว่า อื้ม เหมือนกัน เป็นเงา เราไม่รู้ว่านางเห็นสะท้อนประตูกระจกระเบียงหรือนางรู้สึก
เพราะตอนที่เราเห็นนางก็จ้องหน้าเราแล้ว
คือมีเพื่อนที่นั่งฝั่งเราด้วยนะแต่นางไม่เห็น เราตกใจมากกลัวมาก แล้วเหมือนเพื่อนบางคนก็หันมาถามว่าเป็นอะไร
เราก็บอกเลย พวก!!กูเห็นเงาคนเดินหน้าห้อง ตอนนั้นเงาที่ลอดประตูมันนิ่งไปแล้ว คือนิ่งไม่ขยับ แต่ยังเป็นเงาอยู่
เราพูดพลางตาก็มองที่เงานั้น เพื่อนในห้องคือกรี๊ดเสียงดังมากกก กระโดดขึ้นเตียงหมด พวกเราทุกคนเลยตัดสินใจกลับไปห้อง2
ซึ่งแต่ละคนทยอยออกมาๆแล้ววิ่งเข้าห้องไป เราทุกคนเอาเตียงมาชนกันแล้วนอนอัด9คนในเตียงเดียว
ทุกคนก่อนจะนอนขอโทษขอขมา ไหว้เจ้าที่ ก่อนจะหลับไป ประมาณ7โมงเช้า ฟ้าตื่นมาคนแรก
นางได้ยินคนกดชักโครง เหมือนมีคนกำลังใช้ห้องนำ้ซึ่งนางก็เห็นว่าเพื่อนกำลังนอนกันครบอยู่
นางกลัวและตกใจมาก จึงข่มตาหลับไป จนทุกคนก็ตื่นมาและรีบเก็บข้าวของและเช็คเอ้าส์ออก
ปล.ตั้งแต่อยู่มาพวกเราไม่เคยเจอแม่บ้านคนนั้นเลย นอกจากเลย์ที่คุยโทรศัพท์ตอนนั้น
คือเราก็ไม่แน่ใจว่าแม่บ้านนั้นมีตัวตนหรือป่าว พอเราออกจากหอก็ไปกินข้าว
แล้วซีก็พูดมาว่า ตอนมันนอนคนเดียวในห้องอะ นางเหมือนตื่นมาแล้ว
นางบอกว่ารู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว เหมือนมีคนมองอยู่ อึดอัดมาก แต่นางคิดว่าเพื่อน ฟ้าก็พูดเรื่องประตูห้องตรงข้ามว่าเห็นเหมือนกันมั้ย เราก็บอกว่าเห็น มันเปิดเองได้ไง ไมค์นางบอกปิดหลายรอบแล้วแต่ก็เปิดอีกเลยไม่กล้ายุ่งละ
มีนนางบอกว่าอาจเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่มาเตือนเราบางทีมีใครพูดอะไรหรือทำอะไรผิดเขาเลยทำแบบนั้นเหมือนการสั่งสอน
แต่มีเพื่อนเรานางเป็นอิสลามนางบอก อาจเป็นเพราะเรามากันวันศุกร์ ตามความเชื่อของอิสลามวันศุกร์คือวันปล่อยดวงวิญญาณ จบคะ
ปล.ความคิดเรานะทำไมบางคนเจอ เราคิดว่าอาจเป็นเพราะที่มีนเรียกชื่อตอนที่ขึ้นไปชั้น3มั้ง มีเรามีฟ้ามีเลย์ อันนี้เราไม่รู้นะเดาเอา555
ปล.1เรายังสงสัย ห้องข้างๆไหน? ใครป่วย? บางทีเป็นห้องตรงข้ามมั้ง
เขาอาจพูดผิด แต่ถ้ามีคนป่วยจริง ไมประตูเปิดแล้วไฟไม่เปิดเลย รถเข็นก็มีอีกต่างหาก
โอ้ยยขนลุก อีกอย่างชั้นบนล็อคกับโซ่ด้วย? แม่บ้านนั้นละ มีตัวตนมั้ย??
ปล.2มีนไปสืบมา ที่นี่เคยเป็นป่าช้ามาก่อนจ้าา จบแยกเลยTT ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ 🙏🙏
คืนวันปีใหม่(ดันเจอดี)ที่หาดใหญ่
สิ่งที่เราและเพื่อนเจอมันคือเรื่องจริงนะคะ เริ่มเลย เรามาเที่ยวปีใหม่กับเพื่อนๆตามประสาวัยรุ่น555 ที่อ.หาดใหญ่ จ.สงขลา
(เรื่องมันผ่านมา2-3ปีแล้ว) รู้ๆกันดีที่นี่คึกคักกันทุกปี เรากับเพื่อนก็เตรียมตัว โดยมีเพื่อนอีกคนอยู่ที่นั่นอยู่แล้ว
แทนชื่อเพื่อนคนนี้ว่ามีนนะคะ ก่อนจะมามีนจองเรื่องหอที่จะอยู่ให้เรียบร้อยแล้ว
((ขออธิบายหอพักนะคะ อยู่ใกล้ๆทางไปสงขลามีลักษณะเป็น3ตึก มีตึกสีเขียว สีชมพู อีกสีจำไม่ได้สมมุติเป็นสีฟ้านะคะ แต่ละตึกมีประมาณ5-6ชั้น เคาน์เตอร์จะอยู่ที่ตึกสีเขียวเป็นตึกที่ใหญ่ที่สุด พอเข้ามามองตรงจะเป็นตึกสีชมพู
ด้านขวาเป็นตึกสีฟ้า ถัดไปเป็นตึกสีเขียว ลักษณะเหมือนตัวL ซึ่งตึกสีชมพูจะอยู่หลังสุดถัดมาก็สีเขียวและสีฟ้าอยู่หน้าสุด))
มีนมาอยู่กับพี่สาวก่อน ซึ่งพี่สาวนางก็พักอยู่ที่ตึกสีเขียว
พวกเราไปประมาณ6คน พอเดินทางไปถึงที่พัก เราก็จัดการเครียเรื่องเงินค่าที่พัก ป้าที่อยู่เคาน์เตอร์เขาก็ถามมาทำอะไร เราก็บอกมาเที่ยวเคาท์ดาวน์ค่ะ เขาก็ให้กุญแจ แล้วชี้ตึกสีชมพูนะ พวกเราก็ขนของเข้าไป เปิดเป็นสองห้องชั้นล่างสุด
ประตูเข้ามันจะเป็นคีย์การ์ดสแกน พอเราเข้าไป ความรู้สึกคือมันเงียบมากก.ไก่ล้านตัว เงียบเหมือนไม่มีใครอยู่สักคนอะ เราคิดในทางที่ดีคนเขาอาจกลับบ้าน เพราะหอพักนี้ส่วนใหญ่จะเป็นนักศึกษาพัก
((ขออธิบายตัวหอนะคะ เข้ามามี2ทาง ทางขวาเป็นบันไดขึ้นไป ถัดมาอีกนิดจะเป็นห้องสลับกันประมาณ8ห้องด้านละ4ห้อง
ฝั่งซ้ายคือที่เราพัก เป็น3ห้องเราพักห้อง2กับ3ห้อง1จะติดกับประตูทางออก ตรงข้ามจะมี2ห้อง
ซึ่งถัดจากห้อง3เราไม่รู้มันเป็นอะไร เพราะมันเหมือนทางเลี้ยว))
ตอนเราเดินเข้ามาห้องที่ตรงกับห้อง2ประตูมันไม่ปิด!!คือเราเป็นค่อนข้างกลัวผีแต่ก็ไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่ แต่ตอนนั้นเราก็แปลกใจนิดๆว่าทำไมเขาไม่ปิด เปิดแย้มๆด้วย ตาดันไม่ดีเรามองไปเห็นเป็นขอบเตียง
ในห้องมืดมากก.ไก่ล้านตัวอีก ตอนนั้นเรามาถึงก็บ่ายแก่ๆแล้วค่ะ
ในหอคือมืดห้องฝั่งขวานี่เกือบมองไม่เห็นเลย มันมืดๆอ่ะ พวกเราก็แบ่งห้องละ3คน และที่เราจะเล่าต่อไปนี้คือเรื่องจริง
ไม่มีแต่งเสริมแน่นอนคะ ตอนทุกคนกำลังพักผ่อน เพื่อนเราคนนึงแทนชื่อว่าเลย์นะคะ เลย์ออกมาคุยโทรศัพท์ ปกติคนเราก็คุยไปก็เดินไปเรื่อยๆสักพักตอนเลย์กำลังคุย มีแม่บ้านมาทักว่า มาทำอะไรหรอลูก เลย์ตอบว่า อ๋อมาเที่ยวคะ
แม่บ้านก็บอกเบาๆหน่อยนะห้องข้างๆเขาไม่สบาย เพื่อนเราก็ตอบๆโอเคค่ะ สักพักเลย์ก็มองที่ห้องข้างๆมันคือห้องเก็บไม้กวาด
ห้องเก็บของทำความสะอาด!!เลย์ก็แปลกใจจะหันไปหาแม่บ้านก็หายไปไวมาก
เลย์ก็คิดว่าห้องข้างๆไหนวะ?นี่มันห้องเก็บของ แล้วใครไม่สบาย?!!
นางก็เดินงงๆเข้าห้องไป สักพักมีนโทรถามว่าอยู่ไหนกัน
เพื่อนเราก็บอกตึกชมพูชั้นล่าง เพราะตอนนั้นมีนนางอยู่ชั้น3 เหมือนเดินหาพวกเรา
เลย์และเพื่อนอีกคนแทนชื่อว่าฟ้านะคะ เหมือนพวกมันว่างๆกันมันก็ขึ้นไปหามีน ขึ้นทางบันได(หอไม่มีลิฟท์)เดินไปถึงชั้น2 สิ่งที่เห็นข้างหน้าคือ ห้องแต่ละห้องแปะผ้ายันต์บนประตูทุกห้อง!!และห้องเงียบมากเหมือนไม่มีใครอยู่เลย
สภาพเก่าและที่สำคัญคือแต่ละห้องกลอนประตูล็อคด้วยโซ่กุญแจ!!เลย์และฟ้ายืนที่บันไดคือทั้งสองคนอึ้งมากและสงสัยคือทำไมมันต้องล็อคด้วยโซ่ทุกห้องเลย สองคนนี้ก็เดินลงไปแบบทั้งกลัวทั้งสงสัย
กลับมาถึงห้องสักพัก มีนก็มาแล้วมีนก็บอกว่า อยู่ตรงนี้ทำไมไม่บอก
เนี่ยอุตส่าขึ้นไปถึงชั้น3เลย ไม่มีคนอยู่ เงียบมาก
แต่แปลกนะแต่ละห้องนี่กลอนจะล็อคกับโซ่กุญแจทุกห้องเลยอ่ะ
มีนเล่าว่าตอนเดินขึ้นก็เรียกหาพวกเราด้วยนะแต่ก็เงียบไม่มีใครตอบ ตอนนั้นฟ้ากับเลย์ไม่ได้เล่าอะไร
คือทุกคนลองนึกภาพบรรยากาศห้องแบบนั้นช่วงเกือบเย็นๆมันน่ากลัวแค่ไหน แล้วถ้าคนอยู่เขาจะค้องกุญแจไว้ทำไม เหมือนขังอะไรอยู่ไว้ในห้องมากกว่า เราพิมไปยังขนลุกไปเลย
ต่อค่ะแต่ด้วยความที่พวกเรามาสนุกก็ไม่คิดอะไรมาก พอใกล้จะเคาว์ดาวน์ก็มีเพื่อนโทรมาว่าจะขอพักด้วย
พวกเราก็ไปบอกป้าเขาก็ได้ห้อง1พอดีเรียงกันเลย เพื่อนมาใหม่กลุ่มนี้มากัน3คน
สรุปคือเราพักกัน9คน3ห้องห้องละ3คน จากนั้นเราก็ออกไปเที่ยวกันค่ะ เที่ยวๆก็เคาว์ดาวน์กันสนุกมาก!!
พวกเรากลับมาถึงห้องตี2 ตามนิสัยวัยรุ่นคือก็เสียงดังกัน ซื้อนู้นซื้อนี่มากิน เดินไปห้องนู้น ตะโกนพูดคุยผ่านห้องกันไป คือพวกเราคิดว่าคงไม่มีคนแล้วแหละ เพราะตั้งแต่เข้ามาก็ไม่เห็นคนเดินเข้าออกเลย ซึ่งก่อนไปเที่ยวนั้นพวกเราขึ้นไปที่ตึกสีเขียวห้องพี่ของมีน โอโห้!!สภาพในหอสบายมาก คนอยู่คึกคักเดินเข้าออกกัน
ต่างจากตึกที่เราอยู่ซึ่งเงียบๆเก่าๆแอบหลอนนิดๆ พวกเราเสียงดังกันมากจนเลย์ก็พูดมาว่า
เออพวกแม่บ้านเขาบอกว่าอย่าเสียงดังห้องข้างๆเขาป่วย ทุกคนก็เงียบกัน ตัดภาพไปที่ห้องตรงข้ามนะคะ ห้องตรงข้ามนั้นยังคงเปิดแย้มๆนิดๆเหมือนเดิม เราคิดว่าทุกคนคงเห็นแต่คงไม่มีใครสนใจอะไรหรอก ฟ้าเลย์และมีนพักห้อง3เราอยู่ห้อง2
ฟ้านางชอบมาห้องเรา นางเลยจะเดินผ่านห้องนั้นบ่อย เดินผ่านทุกทีมันก็ต้องมองตลอด โดยความที่ฟ้าเป็นคนกลัวผี ฟ้าเลยใช้ให้เพื่อนที่พักห้อง1แทนชื่อว่าไมค์นะคะ
เป็นผู้ชายมาปิดห้องตรงข้ามหน่อย มันหลอนๆเพราะฟ้าเคยแอบมองลอดห้อง
นางเห็นรถเข็นคนแก่!! เหมือนที่ใช้กับคนป่วย แล้วในห้องก็ยังมืดเหมือนเดิม โอ๊ยยขนลุกมาก คือเราก็สงสัยนะเพราะก็เห็น ถ้ามีคนอยู่ทำไมเขาไม่เปิดไฟเพราะมันมืดมาก ถ้าไม่มีคนทำไมเปิดห้องไว้แบบนั้น ต่อค่ะไมค์ก็ปิดให้แต่รู้สึกเหมือนมันปิดไม่ได้ ไมค์เลยยื่นมืดเข้าไปล็อคจากข้างในก็ยื่นไปทั้งๆที่มืดๆอะโอ้ย!! แล้วนางก็ปิด แต่ฟ้าก็ไม่ได้บอกใครว่าเห็นรถเข็น
กลัวว่าเพื่อนจะตกใจกลัวกัน พวกเราก็อยู่ในห้องของแต่ละคน ยังไม่นอนนะ555
((ขออธิบายภายในห้องนะคะ ห้องสบายเปิดมาทางขวาก็เป็นห้องนำ้ติดกับประตูเลย
ถัดมาเป็นเตียงสองเตียงมีโต๊ะขั้นกลาง เตียงนึงจะติดกับห้องนำ้ เตียงนึงจะติดระเบียง ปลายเตียงจะเป็นโต๊ะทีวีตู้เย็น ส่วนหน้าระเบียงจะมีกรงเหล็กครอบระเบียงไว้และต้นไม้รกนิดๆงงเหมือนกันทำไมระเบียงถึงมีกรงเหล็กครอบไว้
ปล.แอร์เย็นมากกกกชอบ55ตามรูปเลย ))
เราจำไม่ได้ว่ากี่โมงแต่มันดึกมาก!! พออยู่ๆกันไปเพื่อนห้องไมค์คือห้อง1เสียงดังเฮฮามาก
จนเพื่อนเราเริ่มหงุดหงิด แล้วตะโกนว่า เงียบๆดิ้!! เสียงก็เงียบ สักพักก็ดังอีก
แต่สำหรับเราก็ดีไม่เงียบเกินเพราะนอกจากเสียงพลุก็ไม่มีเสียงอะไรแล้ว รถอะไรก็ไม่มี คนอย่าหวังหุหุ
เดี๋ยวเงียบเดี๋ยวดัง เพื่อนเราก็เหมือนจะปลง555 จนผ่านไปสักพัก...เพื่อนคนนึงก็วิ่ง เพื่อนที่วิ่งมาขอแทนชื่อว่านัทนะคะ นัทก็วิ่งมาที่ห้องเราเสียงดังโวยวาย แล้วรีบเปิดประตูมานั่งที่พื้นห้องแบบร้อนรนเหมือนอาการคนผีเข้า
เดี๋ยวนั่งเดี๋ยวนอน หน้าตาตกใจ
เพื่อนในห้องก็หัวเราะคิดว่ามันแกล้ง แต่หน้าตานัทคือตกใจเหมือนกลัวอะไรมาก
แล้วพูดว่าพวกกูเห็นๆขนลุก น่ากลัว ไม่เอาแล้วไม่แล้ว ขอน้ำหน่อยๆ ทำนองนี้พูดเองแล้วสั่นๆ
เพื่อนในห้องก็ยังหัวเราะเพราะท่าทางนางชวนขำดี555 สักพักเพื่อนก็บอกให้ใจเย็น ค่อยๆเล่า คือตอนนั้นไม่มีใครกลัวอะไรเพราะกำลังเฮฮากันสนุก นัทก็เล่าว่า นางนอนอยู่แล้วจู่ๆได้ยินเสียงเหมือนอะไรวิ่งในห้อง นางกลัวมากจากที่ดูนางเล่า เพื่อนๆในห้องก็เริ่มเงียบและตั้งใจฟัง สักพักไมค์และเพื่อนอีกคนก็วิ่งมาในห้อง
หน้าตาตกใจแล้วบอกว่า เห้ยกูเห็น เรื่องมันนานแล้วเราค่อนข้างจำไม่ได้ว่าพูดยังไง
แต่ประมาณนี้นะคะ สองคนนี้ก็เล่าให้ฟังว่า จู่ๆเตียงมันก็สั่น เขย่า นอนๆอยู่เหมือนเห็นใครเดินอยู่ที่ระเบียง ตอนนั้นบรรยากาศในห้องเงียบและหลอนๆมาก คือเหมือนทุกคนรับรู้และเชื่อในสิ่งที่เล่าส่วนเรื่องที่นัทเล่าว่าเสียงเหมือนอะไรวิ่ง
มันหนู แล้วไมค์และเพื่อนอีกคนก็หัวเราะ
แต่เรารู้สึกว่านัทมันกลัวอะไรจริงๆคือตอนนั้นเราก็ไม่ขำแล้วนะ ความรู้สึกมันอึดอัด เริ่มๆน่ากลัวและไม่สนุกอีกแล้ว ตอนนี้ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องเรา ยกเว้นเพื่อนคนนึงแทนชื่อนางว่าซีนะคะนางเป็นผญ.นางหลับอยู่ในห้อง1แบบไม่รู้เรื่องไรเลย
แต่ตอนนี้แต่ละคนก็เงียบไม่พูดอะไร เวลาประมาณตี2จะ3แล้วมั้ง พวกเราจะย้ายห้องไปที่ห้อง3
เราไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร แอร์ร้อนมั้ง ตอนทยอยย้ายเดินออกไป เพื่อนคนนึงออกคนสุดท้าย
นางรู้สึกเหมือนมีใครมากระซิบอะไรที่หู แต่นางทำเป็นไม่สนใจ พอออกมาแน่นอนมันต้องผ่านห้องตรงข้ามนั่น
ประตูเปิดจ้า!! ประตูเปิดได้ไง ล็อคจากข้างในแล้วด้วย เราไม่รู้ว่าเปิดตอนไหน แต่เราเห็นตอนตี3 เราและเพื่อนคือตกใจมากก ในหอมืดมีแค่ไฟทางเดิน เงียบมากกกเสียงพลุก็เงียบๆไปแล้ว บรรยากาศหลอนมาก
ขนลุกน่ากลัว แต่ละคนเดินแบบก้มๆกลัวๆเหมือนรู้สึกและเห็นเหมือนกันว่าประตูเปิดอยู่
และในห้องนั่นคือเงียบและมืดมากกกก
พวกเราทุกก็เข้าห้อง3ไป มีนก็พูดว่านับดิ้ว่าครบมั้ย สรุปไม่ครบ!!ขาดไปคนนึงคือซีนางนอนอยู่ในห้อง1
พวกเรานึกขึ้นได้ก็ตกใจมาก ลืมเพื่อนไปคนนึง ไมค์อาสาไปปลุกซีที่ห้อง1แทน ไปสักพักก็พาซีมาได้ พวกเราก็ถามว่าเป็นไรบ้าง เหมือนนางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างเลย ตื่นมาก็ถามว่า พวกมารวมตัวอะไรกันวะ ไมไม่ไปนอน แล้วปลุกกูทำไม
พวกเราก็เล่าให้ฟัง ขณะเพื่อนๆกำลังพูดอยู่นั่น ขออธิบายที่นั่งเรานะคะเราจะนั่งหันหลังให้ระเบียง
แน่นอนมันต้องหันหน้าทางห้องนำ้แล้วห้องนำ้มันจะติดกับประตู
แล้วไมค์นางนั่งตรงข้ามเรา คือฝั่งห้องนำ้ใกล้ประตู ตอนที่เพื่อนกำลังเล่าอยู่ ตาเราดันไปเห็น เงาคนเดินหน้าประตู
ที่ลอดประตูอะคะ มันจะเป็นช่องข้างล่าง เป็นเงากำลังขยับเดินผ่านห้อง3ไปทางห้อง2 เรายังจำได้
เราเห็นกับตาว่ามันเป็นเงาขยับอยู่!! ตอนนั้นเราเห็นเราตกใจมาก หน้านิ่งจนไมค์มองที่เรา เราก็สบตาไมค์แล้วพูดว่า เห็น แล้วไมค์ก็ยิ้มๆเหมือนรู้ว่า อื้ม เหมือนกัน เป็นเงา เราไม่รู้ว่านางเห็นสะท้อนประตูกระจกระเบียงหรือนางรู้สึก
เพราะตอนที่เราเห็นนางก็จ้องหน้าเราแล้ว
คือมีเพื่อนที่นั่งฝั่งเราด้วยนะแต่นางไม่เห็น เราตกใจมากกลัวมาก แล้วเหมือนเพื่อนบางคนก็หันมาถามว่าเป็นอะไร
เราก็บอกเลย พวก!!กูเห็นเงาคนเดินหน้าห้อง ตอนนั้นเงาที่ลอดประตูมันนิ่งไปแล้ว คือนิ่งไม่ขยับ แต่ยังเป็นเงาอยู่
เราพูดพลางตาก็มองที่เงานั้น เพื่อนในห้องคือกรี๊ดเสียงดังมากกก กระโดดขึ้นเตียงหมด พวกเราทุกคนเลยตัดสินใจกลับไปห้อง2
ซึ่งแต่ละคนทยอยออกมาๆแล้ววิ่งเข้าห้องไป เราทุกคนเอาเตียงมาชนกันแล้วนอนอัด9คนในเตียงเดียว
ทุกคนก่อนจะนอนขอโทษขอขมา ไหว้เจ้าที่ ก่อนจะหลับไป ประมาณ7โมงเช้า ฟ้าตื่นมาคนแรก
นางได้ยินคนกดชักโครง เหมือนมีคนกำลังใช้ห้องนำ้ซึ่งนางก็เห็นว่าเพื่อนกำลังนอนกันครบอยู่
นางกลัวและตกใจมาก จึงข่มตาหลับไป จนทุกคนก็ตื่นมาและรีบเก็บข้าวของและเช็คเอ้าส์ออก
ปล.ตั้งแต่อยู่มาพวกเราไม่เคยเจอแม่บ้านคนนั้นเลย นอกจากเลย์ที่คุยโทรศัพท์ตอนนั้น
คือเราก็ไม่แน่ใจว่าแม่บ้านนั้นมีตัวตนหรือป่าว พอเราออกจากหอก็ไปกินข้าว
แล้วซีก็พูดมาว่า ตอนมันนอนคนเดียวในห้องอะ นางเหมือนตื่นมาแล้ว
นางบอกว่ารู้สึกเหมือนไม่ได้อยู่คนเดียว เหมือนมีคนมองอยู่ อึดอัดมาก แต่นางคิดว่าเพื่อน ฟ้าก็พูดเรื่องประตูห้องตรงข้ามว่าเห็นเหมือนกันมั้ย เราก็บอกว่าเห็น มันเปิดเองได้ไง ไมค์นางบอกปิดหลายรอบแล้วแต่ก็เปิดอีกเลยไม่กล้ายุ่งละ
มีนนางบอกว่าอาจเป็นเจ้าที่เจ้าทางที่มาเตือนเราบางทีมีใครพูดอะไรหรือทำอะไรผิดเขาเลยทำแบบนั้นเหมือนการสั่งสอน
แต่มีเพื่อนเรานางเป็นอิสลามนางบอก อาจเป็นเพราะเรามากันวันศุกร์ ตามความเชื่อของอิสลามวันศุกร์คือวันปล่อยดวงวิญญาณ จบคะ
ปล.ความคิดเรานะทำไมบางคนเจอ เราคิดว่าอาจเป็นเพราะที่มีนเรียกชื่อตอนที่ขึ้นไปชั้น3มั้ง มีเรามีฟ้ามีเลย์ อันนี้เราไม่รู้นะเดาเอา555
ปล.1เรายังสงสัย ห้องข้างๆไหน? ใครป่วย? บางทีเป็นห้องตรงข้ามมั้ง
เขาอาจพูดผิด แต่ถ้ามีคนป่วยจริง ไมประตูเปิดแล้วไฟไม่เปิดเลย รถเข็นก็มีอีกต่างหาก
โอ้ยยขนลุก อีกอย่างชั้นบนล็อคกับโซ่ด้วย? แม่บ้านนั้นละ มีตัวตนมั้ย??
ปล.2มีนไปสืบมา ที่นี่เคยเป็นป่าช้ามาก่อนจ้าา จบแยกเลยTT ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะคะ 🙏🙏