แม้ไม่มีตัวแทนดูแลต่อไป แต่ใจยังต้องสู้ ดูแลตัวเองกันยังไง ให้ชีวิตไม่โหดร้าย และได้รับสิทธิประโยชน์เหมือนเดิม
   
        เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นปกติในสยามประเทศ ที่อยู่ดี ๆ ก็เกิดเหตุตัวแทนหายจากอาชีพไปซะอย่างนั้น เพราะบ้านเราเป็นตัวแทนกันได้ง่าย ข้อสอบไม่กี่ข้อ อบรมต่ออายุชั่วเคี้ยวหมากจืด ก็ยืดได้มีใบอนุญาต สามารถขายประกันได้ค่าคอมมิชชั่นมาแบ่งเบาภาระค่าใช้จ่าย บางคนก็ทำต่อไปด้วยใจรักยืนยาว บางคนก็เป็นตัวแทนชั่วคราวแบบรัก one night stand แม้นเมื่อรักษายอดไม่ไหว ก็หายไปจากธุรกิจ แต่ชีวิตลูกค้าที่ถูกทิ้งไว้กลางทาง จะเป็นอย่างไรต่อไปบ้าง ต้องติดตามตอนต่อไปเจ้าค่ะ

        โดยปกติแล้วเมื่อตัวแทนหนีหาย ไม่ว่าจะย้ายบริษัท หรือรักษายอดไม่ไหว จะมีผู้จัดการหรือผู้บริหารหน่วยมารับช่วงดูแลเราต่อไป ไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการหน่วย หรือผู้จัดการเขต หรือผู้จัดการภาค หรือผู้จัดการจังหวัด หรือผู้จัดการประเทศ หรือผู้จัดการทวีป (3 อันหลังมั่วละ) เอาเป็นว่าซักคนแหล่ะจะมาเป็นตัวแทนให้เรา แต่เรากับเค้าก็เหมือนโดนจับคลุมถุงชน มิได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันมา บางคนก็ดีมีติดต่อเข้ามาแนะนำ บางคนก็ร่ำ ๆ จะขอเข้ามาเจอเผื่อขายเพิ่ม บางคนก็เริ่มจะหายได้แค่โทรเตือนครบกำหนด หรือสลดสุดคือผู้จัดการบางคนไม่ทำอะไรซักอย่าง ทิ้งลูกค้าไว้กลางทาง อ้างว้างเหมือนป่าช้าตีห้าครึ่ง เจ็บป่วยขึ้นมาไม่รู้จะไปพึ่งใคร ครบกำหนดก็ไม่มีใครมาเตือน เป็นลูกค้าที่ถูกลืมเลือนไร้ซึ่งคุณค่าทางอาหาร

        กรณีที่คุณ ๆ ประสบเหตุกำพร้ากะทันหัน และตัวแทนประกันคนใหม่ไม่ได้อย่างใจ มีทางออกดังต่อไปนี้ที่แม่มณีจะแนะนำ

        ข้อที่ 1 หาตัวแทนดี ๆ สักคนมาดูแล แม่มณีคลุกคลีกับบ่าวไพร่ตัวแทนมากมายหลายสังกัด ทำให้ทราบชัดว่าตัวแทนประกันที่แสนดีนั้นสามารถรักษาผลประโยชน์และบริการลูกค้าได้อย่างน่าประทับใจ การประสานงานกับบริษัทประกันนั้นไซร้ ไม่ใช่สิ่งน่าสนุกสนานสำหรับคนธรรมดา ทางที่ดีที่สุดคือการมีตัวแทนประกันชีวิตดี ๆ ซึ่งมีอยู่ทั่วไปถ้าคุณจะตั้งใจหาให้เจอ บริษัทประกันส่วนใหญ่จะป้องกันตัวแทนขโมยกรมธรรม์ข้ามสังกัดกัน ดังนั้นถ้าคุณจะทำเรื่องเปลี่ยนตัวแทนดูแลเล่มเก่า จะต้องได้รับการยินยอมจากตัวแทนคนเดิม (ที่เป็นผู้จัดการอะไรซักอย่างเนี่ยแหล่ะ ที่ได้รับมอบหมายให้ดูแลกรมธรรม์ของคุณ) ซึ่งถ้าเค้าเซ็นต์ให้ ก็ย้ายตัวแทนมาเป็นคนใหม่ได้ แต่ถ้าไม่เซ็นต์ให้ เราก็อาจอุดหนุนประกันเล่มเล็ก ๆ กับตัวแทนคนใหม่สักเล่มนึงในบริษัทเดียวกันกับที่คุณมีประกันเล่มเดิมอยู่ ซื้อประกันโรคร้ายแรงไม่กี่พันบาท หรือ ประกันอุบัติเหตุสักเล่มก็ได้ เป็นขวัญและกำลังใจ แล้วบอกให้เค้าช่วยดูแลกรมธรรม์เล่มเก่าของเราให้ด้วย ช่วยพี่ด้วย พี่ถูกทิ้งไว้กลางถนนสู้ทนฟันฝ่า การมีตัวแทนนางฟ้าเทวดาซักคนมาดูแลจะทำให้คุณปลอดภัย ได้สิทธิ์ประโยชน์ที่ควรจะได้ ป่วยไข้มีคนคอยถามว่าเคลมได้มั้ย fax claim ไม่ได้ก็มีคนคอยตามช่วยทำเรื่องเคลม ครบกำหนดลืมไปก็มีคนคอยเตือนคอยช่วยอำนวยความสะดวก  งานพวกนี้ Call center ทำแทนให้ไม่ได้นะตัวเธอว์

        ข้อที่ 2 กรณีที่คุณอยากยืนหยัดเป็นลูกค้าใบเลี้ยงเดี่ยว ฉันจะอยู่คนเดียว ปราดเปรียวไร้ตัวแทน ย่อมด้ายยยย สิ่งที่ควรทำต่อไป คือพยายามให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างอัตโนมัติ จ่ายเบี้ยประกันก็ตัดผ่านบัตรเครดิต หรือ บัญชีธนาคาร เพื่อป้องกันการลืมจ่ายเบี้ย ประกันขาดอายุ  เอกสารต่าง ๆ สามารถหา download ได้จากเว็บบริษัทประกัน นอกจากนั้นคุณต้องสนิทกันกับเบอร์ Call center ของบริษัท เพื่อสอบถามข้อมูลต่าง ๆ ยามฉุกเฉิน มีเวลาเพลิน ๆ ควรจะอ่านเล่มกรมธรรม์ของตัวเองเพื่อให้เข้าใจว่าเรามีความคุ้มครองอะไรบ้าง เวลาเข้าโรงพยาบาลจะได้คำนวนถูกว่าจะเจอส่วนเกินรึเปล่า กรณีที่ต้องสำรองจ่ายเบิกอัตโนมัติไม่ได้ สิ่งที่ต้องเก็บมาให้ได้คือ “ใบเสร็จ” กับ “ใบรับรองแพทย์” แล้วส่งเข้าบริษัทประกัน เราต้องเข้าใจว่าการที่เราเป็นลูกค้าที่ไม่มีตัวแทนดูแลนั้น ไม่ได้ทำให้เบี้ยประกันเราลดลงแต่อย่างใด แต่จังหวะนี้ไซร้ฯ เราต้องสตรอง

        ข้อที่ 3 สิ่งสุดท้ายที่แม่มณีอยากเตือนไว้ก็คือการแจ้งแถลงไขกับผู้รับประโยชน์ของเราไว้ว่าเราได้ทำประกัน เกิดเราเป็นอะไรไปนั้นต้องเอากรมธรรม์ที่ไหน และใครที่จะต้องติดต่อ เล่มกรมธรรม์นั้นอาจจะดูไม่มีคุณค่าอะไรเลยถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ แต่เราทุกคนก็รู้ว่าถ้าเราเป็นอะไรไป คุณค่ามันกลายเป็นเงินสดหลักแสน หลักล้าน แต่ถ้าคุณไม่ได้บอกใครไว้นั้น มันก็ไม่มีคนไปเคลมทุนประกัน ดังนั้นผู้รับประโยชน์ของคุณนั้นไม่ว่าจะเป็นลูก เมีย พ่อ แม่ ที่คุณกรอกชื่อเค้าไว้ ต้องรู้ว่าคุณเก็บกรมธรรม์ไว้ตรงไหน และถ้าให้ดีแม่มณีแนะนำว่าให้เสียบนามบัตรของตัวแทนไว้ในเล่มกรมธรรม์นั้นด้วย เกิดเราซวยตายไปไม่ได้สั่งเสีย จะต้องมาอ่อนเพลียหาทางเข้าฝันบอกใบ้ให้ลูกเมียหากรมธรรม์ที่โดนปลวกกินอยู่ใต้เก๊ะมันก็วุ่นวาย

        แม้วันนี้คุณจะประสบปัญหากำพร้าตัวแทน แต่ชีวิตก็ไม่ได้แร้นแค้นเกินไป เพราะผลประโยชน์กรมธรรม์เราก็ไม่ได้หายหัวไปไหนกัน อาจแค่เจ็บ ๆ แสบ ๆ คัน ๆ ว่ามันทิ้งกันไปได้ไง กรูอุตส่าห์สนับสนุน ขอให้คุณ ๆ ทุกท่านโชคดีกับกรมธรรม์เล่มต่อไปได้พบเจอกับตัวแทนสายนางฟ้า ไม่ต้องกำพร้าซ้ำรอยนะ ชะเอิงเอย