ตัวอย่างแรกของนิยายเรื่องญาณกาล
ในภาพฝัน เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นและผู้ชายที่มีหน้าตาเหมือนกับภูมิพัฒน์กำลังยืนโอบกอดกัน
ชมพระจันทร์ดวงกลมโตอยู่ที่ริมหน้าต่างในพระตำหนักที่สวยงามแห่งหนึ่ง
หญิงสาวคนนั้นกล่าวขึ้นว่า
“คืนนี้ พระจันทร์ทอแสงสว่างสวยงามจังเลยนะเพคะ เสด็จพี่”
“แต่จันทราก็หาได้งดงามเสมอนางเนตรอัปสราของพี่ไม่” ชายหนุ่มมิได้พูดเปล่าแต่เขายัง
ก้มลงไปจุมพิตลงบนเส้นผมสีดำขลับอันงดงามและยาวสลวยของหญิงสาวอีกด้วย
ทั้งคำพูดและการกระทำของเขาก็ทำให้หญิงสาวในอ้อมแขนถึงกับหน้าขึ้นสีจัดขึ้นมาทันที
หลังจากค่อยๆ จับหันให้หญิงสาวในอ้อมแขนหันกลับมาเผชิญหน้ามองตาเขา หล่อนก็เส
หลบสายตาอันดูกรุ้มกริ่มคู่นั้นทันที แต่แล้วคนตัวใหญ่ก็กลับเชยคางนางแก้วให้เงยกลับ
มาสบตากับเขา
“พี่อยากจะพบพักต์เจ้าทุกคืน อยากเจอให้บ่อยเสียยิ่งกว่าการได้พบเจอจันทราหรือดารา
ดวงไหนเสียอีก”
พูดจบก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากหยักหนาลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กที่มีสีหน้าแดงจัด
เนื่องจากคำหวานที่เขาบอก
หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็โอบอุ้มนางขึ้นมาด้วยสองแขนแกร่ง ก่อนที่จะพานางไปยัง
แท่นบรรทมขนาดใหญ่ ทั้งคู่ต่างมองสบตากันด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วย
ความสิเน่หา ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้มือของเขาลากไล้ไปบนปรางแก้มของหล่อน
และลากไล้มันลงไปยังปลายคางมน หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ก้มลงไปประกบ
ริมฝีปากกับหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างทันที
พิมฐาสะดุ้งตื่นขึ้นมาและหล่อนก็อดรู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมดไม่ได้ เพราะ
ภาพของคนที่มีใบหน้าเหมือนกับหล่อนและภูมิพัฒน์กำลังกอดจูบกัน มันก็
ทำให้หญิงสาวอดรู้สึกหัวใจสั่นสะท้านตามไปด้วยไม่ได้ และแม้ว่ามันจะเป็น
เพียงแค่ภาพฝันแต่มันก็ดูเหมือนจริงเสียเหลือเกิน จนพิมฐาอดยกหมอนขึ้นมา
ปิดหน้าของตนไม่ได้ แถมยังแอบกรีดร้องในใจอีกว่า
ตายแล้ว ฝันรอบแรกเรียกชื่อ ฝันรอบสองกอดจูบ รอบสามอุ้มขึ้นเตียง ถ้าฝัน
อีกรอบไม่ เอ่อ... บ้าไปแล้วยายพิมพ์ คิดอะไรของเธอเนี่ย
เมื่อคิดได้ดังนั้น พิมฐาก็รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้าที่แดงก่ำของเธอทันที
ญาณกาล
ในภาพฝัน เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นและผู้ชายที่มีหน้าตาเหมือนกับภูมิพัฒน์กำลังยืนโอบกอดกัน
ชมพระจันทร์ดวงกลมโตอยู่ที่ริมหน้าต่างในพระตำหนักที่สวยงามแห่งหนึ่ง
หญิงสาวคนนั้นกล่าวขึ้นว่า
“คืนนี้ พระจันทร์ทอแสงสว่างสวยงามจังเลยนะเพคะ เสด็จพี่”
“แต่จันทราก็หาได้งดงามเสมอนางเนตรอัปสราของพี่ไม่” ชายหนุ่มมิได้พูดเปล่าแต่เขายัง
ก้มลงไปจุมพิตลงบนเส้นผมสีดำขลับอันงดงามและยาวสลวยของหญิงสาวอีกด้วย
ทั้งคำพูดและการกระทำของเขาก็ทำให้หญิงสาวในอ้อมแขนถึงกับหน้าขึ้นสีจัดขึ้นมาทันที
หลังจากค่อยๆ จับหันให้หญิงสาวในอ้อมแขนหันกลับมาเผชิญหน้ามองตาเขา หล่อนก็เส
หลบสายตาอันดูกรุ้มกริ่มคู่นั้นทันที แต่แล้วคนตัวใหญ่ก็กลับเชยคางนางแก้วให้เงยกลับ
มาสบตากับเขา
“พี่อยากจะพบพักต์เจ้าทุกคืน อยากเจอให้บ่อยเสียยิ่งกว่าการได้พบเจอจันทราหรือดารา
ดวงไหนเสียอีก”
พูดจบก็ก้มลงไปประทับริมฝีปากหยักหนาลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กที่มีสีหน้าแดงจัด
เนื่องจากคำหวานที่เขาบอก
หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็โอบอุ้มนางขึ้นมาด้วยสองแขนแกร่ง ก่อนที่จะพานางไปยัง
แท่นบรรทมขนาดใหญ่ ทั้งคู่ต่างมองสบตากันด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วย
ความสิเน่หา ก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้มือของเขาลากไล้ไปบนปรางแก้มของหล่อน
และลากไล้มันลงไปยังปลายคางมน หลังจากนั้น ชายหนุ่มก็ก้มลงไปประกบ
ริมฝีปากกับหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างทันที
พิมฐาสะดุ้งตื่นขึ้นมาและหล่อนก็อดรู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบไปหมดไม่ได้ เพราะ
ภาพของคนที่มีใบหน้าเหมือนกับหล่อนและภูมิพัฒน์กำลังกอดจูบกัน มันก็
ทำให้หญิงสาวอดรู้สึกหัวใจสั่นสะท้านตามไปด้วยไม่ได้ และแม้ว่ามันจะเป็น
เพียงแค่ภาพฝันแต่มันก็ดูเหมือนจริงเสียเหลือเกิน จนพิมฐาอดยกหมอนขึ้นมา
ปิดหน้าของตนไม่ได้ แถมยังแอบกรีดร้องในใจอีกว่า
ตายแล้ว ฝันรอบแรกเรียกชื่อ ฝันรอบสองกอดจูบ รอบสามอุ้มขึ้นเตียง ถ้าฝัน
อีกรอบไม่ เอ่อ... บ้าไปแล้วยายพิมพ์ คิดอะไรของเธอเนี่ย
เมื่อคิดได้ดังนั้น พิมฐาก็รีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดใบหน้าที่แดงก่ำของเธอทันที