ผมเป็นคนนึงที่ชอบกิน ผัดพริกขิงกากหมู มาก สมัยเด็กสามสิบกว่าปีก่อน ตามบ้านคนทั่วๆไปจะใช้น้ำมันหมูในการทำอาหารกันเป็นหลัก เวลาแม่ผมไปตลาดก็จะซื้อมันหมูมาเจียวน้ำมันหมู เจียวทีนึงก็ต้องมี8-10กก. ซึ่งเวลาเจียวเสร็จก็จะได้กากหมูกรอบๆ หอมๆมากินกับส้มตำ1หม้อใหญ่ๆ ตำส้มตำมะละกอ1ลูกกินกันได้ทั้งบ้าน  กากหมูแบบนี้ไม่ว่าจะกินแกล้มส้มตำหรือโรยเกลือนิดหน่อยกินกับข้าวต้มก็อร่อยดี

พอโตขึ้นมาอีกนิดเริ่มกินเผ็ดได้ ผมก็มักจะขอร้องให้แม่ทำพริกขิงกากหมูให้กินเสมอๆ รสชาติ หวานๆ เค็มๆเผ็ดๆ หอมๆตัวกากหมูและใบมะกรูด ยังจำได้ถึงปัจจุบันนี้

แต่พอน้ำมันพืชเข้ามาแทนที่น้ำมันหมู ผมก็เลยอดกินกากหมูไปโดยปริยาย ด้วยราคาของมันหมู ความลำบากในการเจียว ความสะดวกในการเก็บและการนำออกมาใช้ บวกความรีบเร่งในการดำรงชีวิตทำให้กากหมูหายไปจากชีวิตช่วงนึงเลย นานๆจะมีได้กินที โดยมากก็ตามร้านข้าวแกง อร่อยบ้าง ไม่อร่อยบ้าง แต่ก็ถือว่าได้กินแก้คิดถึง ซึ่งกากหมูสมัยนี้มันแตกต่างจากกากหมูสมัยก่อนเยอะ เขียงหมูเค้าใช้เครื่องบดหมู บดมันหมูแทนการหั่น มันเป็นเส้นเล็กๆแทนจะเป็นชิ้นเป็นก้อน ทำให้รสสัมผัสในการเคี้ยวมันช่างแตกต่างจากการหั่นมันหมูเป็นชิ้นๆด้วยมีด แต่วันนี้ผมได้ แค๊ปหมูสามชั้นมาทำผัดพริกขิงกินแล้ว มาดูกันว่ามันน่ากิน น่าอร่อยขนาดไหน