แต่ก่อนไม่เป็นแบบนี้ เดี๋ยวนี้บอกตรงๆเจอพนักงานแบงค์มาหาพ่อแม่ผมทีไร
นึกว่าพนักงานขายประกันมาเอง มาชวนซื้อนู่นนั่นนี่ หาผลงาน
ผมล่ะโคตรเบื่อ คอยตื้ออยู่นั่นแหละ คิดอยู่แต่ในใจ รีบๆกลับไปเหอะ รำคาญ
ขนาดเพื่อนผมเอง เห็นมันแล้วก็สงสาร ทำอยู่ธนาคารชื่อดังแห่งหนึ่ง ต้องคอยหาผลงาน
ขายประกัน ขาย sms แจ้งยอดโอน ขายไม่ได้ ก็เจอเรียกเข้าพบ ตอนหลังถึงขนาดออกเงินเองซื้อให้ผม ใ
ห้พ่อ ให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่บ้านมันก็ไม่มีธุรกิจ อายุก็เลขสามละ หางานใหม่ก็ยาก
เงินเดือนก็ไม่เยอะ บางทีเงินไม่พอใช้ก็มายืมผม ไม่เข้าใจว่าทำไมธนาคารต้อง
ทำถึงขนาดนี้ แบบเดิมๆอยู่ไม่ได้ ??? ล่าสุดเจอพนักงานจบใหม่มาเดินขายแคมเปญตามบ้าน
เอาทองมาล่อให้ทำ น่าสงสารนะ จบใหม่ต้องมานั่งทำไรแบบนี้ มาแล้วก็มาตื้อบอกช่วยพวกหนูหน่อยเถอะ
ต้องเอาผลงาน จะได้บรรจุเป็นพนักงานประจำ ผมก็คิดในใจทำไมไม่หางานอื่นทำ สุดท้ายมาตื้อหลายรอบ
พ่อแม่ผมทนไม่ไหว จากบอกขอคิดดดูก่อน ตื้อมากเลยบอกปัดไปตรงๆเลย ดีไม่เจอผม
รู้สึกเหมือนกันไหมครับ เดี๋ยวนี้ทำไมธนาคารเหมือนบริษัทขายประกันไปทุกที
นึกว่าพนักงานขายประกันมาเอง มาชวนซื้อนู่นนั่นนี่ หาผลงาน
ผมล่ะโคตรเบื่อ คอยตื้ออยู่นั่นแหละ คิดอยู่แต่ในใจ รีบๆกลับไปเหอะ รำคาญ
ขนาดเพื่อนผมเอง เห็นมันแล้วก็สงสาร ทำอยู่ธนาคารชื่อดังแห่งหนึ่ง ต้องคอยหาผลงาน
ขายประกัน ขาย sms แจ้งยอดโอน ขายไม่ได้ ก็เจอเรียกเข้าพบ ตอนหลังถึงขนาดออกเงินเองซื้อให้ผม ใ
ห้พ่อ ให้เพื่อนคนอื่นๆ ที่บ้านมันก็ไม่มีธุรกิจ อายุก็เลขสามละ หางานใหม่ก็ยาก
เงินเดือนก็ไม่เยอะ บางทีเงินไม่พอใช้ก็มายืมผม ไม่เข้าใจว่าทำไมธนาคารต้อง
ทำถึงขนาดนี้ แบบเดิมๆอยู่ไม่ได้ ??? ล่าสุดเจอพนักงานจบใหม่มาเดินขายแคมเปญตามบ้าน
เอาทองมาล่อให้ทำ น่าสงสารนะ จบใหม่ต้องมานั่งทำไรแบบนี้ มาแล้วก็มาตื้อบอกช่วยพวกหนูหน่อยเถอะ
ต้องเอาผลงาน จะได้บรรจุเป็นพนักงานประจำ ผมก็คิดในใจทำไมไม่หางานอื่นทำ สุดท้ายมาตื้อหลายรอบ
พ่อแม่ผมทนไม่ไหว จากบอกขอคิดดดูก่อน ตื้อมากเลยบอกปัดไปตรงๆเลย ดีไม่เจอผม