เดี๋ยวนี้เวลาไปเดินห้างทีไรจะรู้สึกเบื่อมากที่ต้องคอยหลบพนักงาน (ไม่ว่าจะเป็นร้านเสริมความงาม , ธนาคารต่างๆ ) ที่มักตั้งบู๊ทลอยตามจุดยุทธศาสตร์ในห้าง เช่น หน้าบันไดเลื่อน หน้าประตูห้าง ที่จะเลี่ยงไม่เดินผ่านไม่ได้....แล้วพอเดินไปในรัศมีทำการจะสัมผัสได้ถึงแววตาบางอย่างที่รู้เลยว่าเราคือ เป้าหมาย จากนั้นเสต็ปต่อมาพนักงานก็จะเดินเข้ามาหา ยื่นนู่น ยื่นนี่ให้ หรือขอข้อมูล ชวนไปทำแบบสอบถาม ขายคอร์ส ฯลฯ บางทีก็เข้ามาหาเพียงคนเดียว บางทีก็มารุมล้อม ซึ่งมักเสนอในสิ่งที่เราไม่สนใจ......แต่ด้วยความที่เห็นใจ เข้าใจว่ามันเป็นงานของเขา เขาต้องทำยอดขาย ก็ไม่อยากเดินผ่านเขาไปนิ่งๆเหมือนอากาศธาตุเนาะ เลยพยายามตอบกลับโดยการปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ เช่น ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก.....ก็จะได้รับปฏิกิริยาตอบกลับมาหลายรูปแบบ เป็นสายตาอ้อนวอนบ้าง สายตาผิดหวังบ้าง (อันนี้เราสงสารนะ) แต่ก็มีแบบเชิ่ดใส่บ้าง ทำหน้าบึ้งใส่ หนักสุดเคยได้ยินเสียงคำว่า อิสั... แบบเบาๆลอยตามหลังมาก็มี (หรืออย่างเพื่อนเราเคยหลวมตัวเข้าไปในบู๊ทเสริมความงาม แล้วโดนพนักงานพูดจาตำหนิติเตียนหนังหน้าเพื่อนเราอย่างไม่มีชิ้นดี ) .....เอาจริงๆนะที่มาเดินห้างเราต้องการพักผ่อนตากแอร์เย็นๆ ดูอะไรไปเพลินๆ หรือซื้อหาในสิ่งที่ต้องการ แต่การเรียกลูกค้าลักษณะนี้ สำหรับเรามันทำให้ความสุขในการเดินห้างของเราหายไป หลายครั้งรู้สึกเบื่อ รู้สึกอึดอัด และรู้สึกถูกคุกคามอย่างบอกไม่ถูก หลังๆมาเราต้องคอยสอดส่องสายตาว่ามีบู๊ทลักษณะนี้ตั้งอยู่ตรงไหน มีหลายครั้งที่ต้องเปลี่ยนเส้นทางการเดิน ยอมเมื่อยขา เดินอ้อมเพื่อไม่ต้องเดินผ่านบู๊ทเหล่านี้ให้รู้สึกอึดอัดใจ 
 
อยากขอทวงคืนความสุขในการเดินห้างของเรากลับมาค่ะ ทำยังไงได้บ้างที่นอกจาก ทำใจ !!!!!!