ตอนเด็กๆผู้ใหญ่ชอบบอกเราให้ระวังเรื่องหลอกลวง

แต่พอโตมาอีกระดับกลับกลายเป็นว่าคนที่ก้าวตามไม่ทันคือคนที่หลงเป็นเหยื่อมากที่สุด

ผมไม่ขอซ้ำเติมนะครับสำหรับผู้เสียหาย ที่บางท่านก็คงไม่รู้จริงๆว่ามันเก๊

แต่อยากสอบถามว่า ผู้ใหญ่ที่บ้านท่านมีลักษณะอาการประมาณนี้รึเปล่าครับ

รู้ว่าโดนหลอกแต่ไม่ยอมบอก พะอืดพะอม เสียเงินไม่ว่า เสียหน้าข้าไม่ยอม

แถมพูดไม่ฟัง รั้ง ไม่ฟังเหตุผลอะไร ใครพูดอะไรมา ไม่เชื่อ ไม่จริง ฉันถูก

พอพลาดมากทีจะเป็นลมที ฉันผิดไปแล้ว เสียใจ ลูกหลานต้องพากันปลอบอีก

พอเรื่องจบมันก็จะวนลูปแบบนี้เรื่อยไป

มีวิธีพูดให้คนสูงวัยรับฟังกันแบบไม่เสียน้ำใจไหมครับ

ไม่อยากหักหาญน้ำใจใคร แต่ไม่อยากเสียค่าโง่อีกเหมือนกัน

ขอบคุณครับ