ห้ามใจไม่ฟัง

พยายามห้ามใจมิให้รัก
ฝืนห้ามหักหัวใจให้นิ่งเฉย
น้ำตาจ๋าอย่าได้ไหลอีกเลย
อย่าเปิดเผยบอกเขาว่าเราแคร์

วันที่เราหวั่นไหวใจถูกย่ำ
เหมือนถูกซ้ำเติมพิษกรีดรอยแผล
หลงคร่ำครวญหวลไห้ใจอ่อนแอ
จึงต้องแพ้แก่คำคมคารมชาย

เขาไม่เหลือเยื่อไยทิ้งไปแล้ว
ดั่งดวงแก้วใสสดหมดความหมาย
เธอหลอกล่อด้วยเล่ห์เพทุบาย
ฉันโชคร้ายหลงเชื่อเป็นเหยื่อเธอ

รู้ทุกสิ่งสิ้นสลายไปทุกอย่าง
แต่หัวใจบอบบางก็ยังเผลอ
ยังหม่นหมองร้องร่ำพร่ำละเมอ
รู้รักเก้อจะกลืนกล้ำไปทำไม

รู้ทั้งรู้แต่ตัดใจไม่เคยขาด
ใจมิอาจหยุดปลื้มลืมเธอได้
ยิ่งทุ่มเทก็ยิ่งแปลบแสบทรวงใน
ใจเอ๋ยใจห้ามอย่างไรก็ไม่ฟัง

กมล
27กุมภาพันธ์2560

ขอบคุณ:ภาพดอกไม้แสนสวย