.  


"แช่งหัวใจ"

ใจเอ๋ยใจ. ทำไมเรา. รักเขาอยู่
รู้ทั้งรู้. เธอไม่รัก. เฝ้าผลักไส
อีกกี่ครั้ง. กี่หน. ทนช้ำใจ
ไหนจะไม่. ไยดี. นี่หนอเรา!!

เคยสาบาน. ว่าจะไม่. ให้เห็นหน้า
เคยสัญญา. ว่าจะหัก. ใจจากเขา
แต่พอเจอ. คำอ้อนวอน. ออดอ้อนเอา
หัวใจเรา. เปลี่ยนทาง. เข้าข้างเธอ

ปากไม่รัก. แต่ใจ. ไยมิห้าม
ทั้งที่ปราม. ก็ยังทำ. ซ้ำเสมอ
เจ็บไม่จำ. ช้ำทุกที. นี่เพราะเธอ
หลอกจนเซ่อ. ให้เธอย่ำ. อยู่ทำไม

ใจเอ๋ยใจ. ถ้าไม่ฟัง. อีกครั้งนี้
เจ็บอีกที. คงไม่ละ. อภัยให้
ช้ำอีกหน. โดนเธอนั้น. ทิ้งวันใด
จะแช่งใจ. อย่ารักใคร. ได้อีกเลย
......................


"กลอนพาไป...หัวใจเพ้อเจ้อ"

ใจเอ๋ยใจ. ใยจึง  ดื้อดึงนัก
ไปหลงรัก. คนที่. มีเจ้าของ
รู้ทั้งรู้. ไร้สิทธิ์. คิดครอบครอง
ยังหมายปอง. เธอไป. ทำไมกัน

เพียงเธอยิ้ม. แย้มให้. ใช่แค่เพื่อน
ก็เลอะเลือน. หลงเพ้อ. ละเมอฝัน
นี่เราเป็น. เช่นนี้. ทุกวี่วัน
สุดจะกลั้น. อารมณ์. เกินข่มใจ

เขตขอบรั้ว. ขีดแบ่ง. กำแพงกั้น
เราผูกพัน. กันสนิท. อยู่ชิดใกล้
แต่ขอบเขต. เส้นแบ่ง. กำแพงใจ
มาขวางกั้น. เราไกล  สุดสายตา

ยิ่งพบเธอ. อยู่กับใคร. ใจยิ่งเศร้า
ได้เห็นเขา. เคลียคลอ. กันต่อหน้า
ยิ่งอยากเมิน. ก็ยิ่งมอง. จ้องทุกครา
เห็นตำตา. น้ำตาไหล. ได้ทุกที

หากใจยัง. ดึงดื้อ. ถือดีอยู่
ยอมเป็นชู้. ทางใจ. ไม่ผละหนี
ขอสาปแช่ง. หัวใจ. ไม่รักดี
ใจดวงนี้. อย่ารักใคร. ได้อีกเลย

"ครูเปี๊ยก"
6 สิงหาคม 2561

-กลอนบทนี้เคยเขียนไว้ คล้ายๆกัน ตั้งแต่ปีที่แล้ว
แต่คนละอารมณ์ กับกลอนชื่อ"แช่งหัวใจ"
มีเพื่อนเคยถามว่า " เอาเรื่องจริงมาเขียนหรือ?"
ตอบว่า..." เปล่า"  หัวใจเพ้อเจ้อ มันพาให้เขียน