https://www.youtube.com/watch?v=JgIbCdioPpI (กลอนมิได้แต่งเอง แต่นำมาจากเพลงค่ะ ไม่เคยได้ยินเพลงนี้ แต่เพราะกินขนมจากแล้วอ่านกระดาษที่ห่อมัดมาพิมพ์เพลงนี้ไว้ ประทับใจเลยนำมาค่ะ) ทุกคำบ่นว่าคือความปรา

กาพย์โกสุม ๒๔    ริเริ่ม : คมทวน คันธนู (ประสาทพร ภูสุศิลป์ธร) กาพย์โกสุม                     ๏ เพื่อนรักเอ๋ย

พระสุริโยทัย ไม่ทอดทิ้ง กายเป็นหญิง แต่หัวใจ ไม่ไหวหวั่น คือหลักพิง พร้อมสู้ มิเปลี่ยนผัน มุ่งประจญ ฝ่าประจัญ มิกลัวเกรง แม้ว่าเป็น สตรี น่าถนอม แต่ก็พร้อม รบรา มิผลักไส เร่งขับเคลื่อน ไอยรา พาดวงใจ

ตั้งการ์ดสูงป้องปรามห้ามเผลอไผล ลงเวียนว่ายธารรักปลักหล่มลึก เคยถูกคว่ำ .. จมปลัก .. ตระหนักฝึก จิตสำนึก เหนี่ยวรั้ง อย่าพลั้ง อย่าเผลอ ล้าสังเวชตัวเองเร่งเร้าร่ำ รักกระทำ กระหน่ำ เสมอเสมอ เจ็บ,เจ็บ,เ

พายุอารมณ์--ที่โถมถาเมื่อคราก่อน, ซ่อนคำสอนซ้อน--ไว้ในสังสาร, แรกพอรัก--จักพบจบพรากจากจร, ร้อนเหลือร้อนเจียนตาย--กว่าผ้ายผ่าน. พอผ่านผ้าย--ได้รู้เรียนโรแมนติก, ฉีกกลอนเก่าที่จืดชืด--ทิ้งลงถัง, กายหยา

https://www.youtube.com/watch?v=HeDU3UZXoS4.--- หมดวันเก่า < มาวันนี้ > มีวันใหม่ ---.21.00 น..๏ มีมาหมด จดจำไว้ ในตำนานเป็นพื้นฐาน การจัดการ งานซึ่งหน้าทบทวนหลัง&n

สักวาโอ้แม่เอ๋ยแม่จ๋า ลูกเกิดมาเห็นดวงตาแม่สุขใจ ไม่มีวันไหนไม่มีวันใด อบอุ่นหัวใจในรักแม่เอย ดังแม่นกปกป้องคุ้มครองภัย จากสิ่งใดใดเลวร้ายทั้งปวง ท้องฟ้าสายัณห์ตะวันลาลับล่วง แม่ก็หวงห่วงลูกดังดวงใจ