คนไม่เคยอกหัก แต่งกลอนรักไม่เพราะหรอก.

กระทู้สนทนา

พายุอารมณ์--ที่โถมถาเมื่อคราก่อน,
ซ่อนคำสอนซ้อน--ไว้ในสังสาร,
แรกพอรัก--จักพบจบพรากจากจร,
ร้อนเหลือร้อนเจียนตาย--กว่าผ้ายผ่าน.

พอผ่านผ้าย--ได้รู้เรียนโรแมนติก,
ฉีกกลอนเก่าที่จืดชืด--ทิ้งลงถัง,
กายหยาบ--เชื่อมต่อวิญญาณผู้จาริกา,
ยังอาณาจักรกามา--ผจงพลั้ง.

พลันผจง--จารกวีบทขึ้นมาใหม่,
ด้วยรอยเลือดและดอกไม้--และความหลัง,
ด้วยความแค้นและน้ำตา--และฟืนไฟ,
ลากลายเส้น--อักษราที่ภินท์พัง.

^^^^^^^^^^^^^^^

ไห้โหยโดยรู้ลองต้องโหยไห้,

แต่หัวใจมันสั่งให้ต้องเสี่ยง,

เดินเข้าสู่กองเพลิงจนเหลือเพียง,

ซากเศษเสียงที่กรีดร้องก้องโลกา.

นิทราจากหนึ่งสู่อีกหนึ่งนิทรา,

ไม่รู้สึกรู้สาถึงสิ่งไหน,

เป็นก้อนเนื้อที่ลืมเลือนลมหายใจ,

เป็นต้นไม้ยืนต้นวายตายทั้งเป็น.

เป็นตายล้วนไม่ต่างทั้งตายเป็น,

เพียงตาเห็นแต่นิรันดร์อันสิ้นหวัง,

อรุณาราตรีรู้แต่ชิงชัง,