1.บุรุษผู้ขายวิญญาน
ฉันเป็นชายหนุ่มผู้ตกงานใช้ชีวิตที่มันย้ำแย่เงินไม่มีติดเหล้าไม่มีอะไรที่สมใจได้ดั่งปราถณา ชีวิตแต่ละวันนะหรออยุ่ในห้องแคบๆกับหน้าจอเล็กๆและการเขียนบล็อกหาเงินแต่อย่ามองฉันว่าอยู่ในห้องแคบอย่างเดียวละ ใช่แล้วการสังสรรค์กับเพื่อนเก่าก็เป็นอะไรที่ดีไม่น้อยในคืนวันศุกร์นั้นฉันเมามากไม่รุ้ตัวและงงว่ามาถึงบ้านได้ไงในความฝันนะตอนนั้นฉันเห็นคนกำลังยืนอยุ่บนยอดของโบสถ์เก่าใส่สูทรูปร่างสูงใหญ่ท้องฟ้าสีครามพระจันสีแดงดุจดังเลือดที่กำลังลินไหนลงมาเป็นสายฝน กลิ่นคาวเลือดที่หอมหวานทันไดนั้นฉันก็สดุ้งตื่นแล้วพบกับซองจดหมายสีดำกับแดงอย่าละซองหัวใจของฉันลังเลเหลือเกินว่าจะเปิดซองไหนก่อนดีทั้งหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2.การตัดสินใจครั้งใหญ่
ใช่แล้วฉันเลือกเปิดซองสีดำก่อนมันเป็นสีที่ฉันชอบ ภายในซองมีใจความว่าเจ้ามนุษย์เจ้ายังเชื่อมั้นในพระเจ้าอยู่รึป่าวถ้าไม่เจ้าจงกรีดเลือดลงบนที่ว่างในกระดาษแผ่นนี้ให้ท่วมแล้วข้อความต่อไปจะปรากฎขึ้น ฉันนะเลิกเชื่อในพระเจ้าไปนานแล้วละแต่ จะมั้นใจได้ไงว่านี้เป็นของจริงทำไปจะไม่เสียป่าวแต่ไงก็เอาวะไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทันใดนั้นชายหนุ่มได้ใช้มีดกรีดข้อมือลงไปเลือดที่ทะลักออกมาเต็มกระดาษสีขาวกลายเป็นแดงฉ่ำชุ่มไปด้วยเลือดกระดาษได้กลืนกินเลือดลงไปอย่างเต็มอิ่มก็คายตัวอักษรสีทองขึ้นมา เจ้าเป็นมนุษที่ใจกล้าเหลือเกินความปรถณาของเจ้าคืออะไรละจงเปล่งเสียงออกมาสิ แต่ทุกอย่างย่อมมีข้อแลกเปรียน ฉันต้องการเป็นปีศาจรูปงามมีชีวิตที่เป็นนิรันขอแลกด้วยการรับใช้ท่าน พร้อมกับนิ้วกล้อยข้างซ้ายทันใดนั้นที่กระดาษก็มีปากที่แหลมคมฟันมากมายเปร่งประกายดุจดังเพรช อ่าออกมารับนิ้วก้อยค้างซ้ายนี้ฉันจะเอาจริงหรอแต่ก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วพร้อมกับยื้นนิ้วเข้าไปในปากนัน ความเจ็บปวดที่สูณเสียนิ้วไปเลือดที่หลังไหลหน้าตาที่กำลังเปรียนไปรอยดำบนรอยแผลที่เลือนหายไปรูปร่างที่ผอมเพียวจากชายอ้วนตัวคล้ำกลายเป็นหนุ่มรูปงาม ที่กระดาษก็ได้ปรากฎขอความขึ้นแต่แตกต่างออกไปเมื่อมีเสียงเข้ามาในหัวของฉันด้วย เมื่อเจ้าต้องการสิ่งใดเพียงนึกแล้วเปิดซองสีแดงออกก็จะพบกับสิ่งนั้นแต่ตอนนี้ข้าอยากให้เจ้าจำไว้ว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปเจ้าได้ตายไปแล้ว เจ้าจงเชื่อฟังข้าเจ้าได้กลายเป็นปีศาจมีนามว่ารินเจ้าต้องดำรงชีวิตด้วย วิญญานหรือดื่มเลือดของมนุษย์ และเจ้าจะเห็นสิ่งที่มนุษย์ไม่เห็นเจ้าจงห้ำหั่นเหล่าเทพและสัตตูของข้าเจ้าพร้อมรับงานแรกรึยัง
ริน:ข้าพร้องแล้วครับท่าน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3.จงตามวิญญานด้วงนั้นมาให้ข้า
ซาตานอีก7วันเจ้าจงนำด้วงวิณญานของหญิงสาวสวยผู้ทำพันธสัญญาว่าด้วยอำนาจและความร้ำรวยมาให้ข้า
ณ ร้านเหล้าภายใต้ตึกใหญ่ใจกลางเมื่องกับเสียงของไวโอลินที่เล่นอย่างช้าๆ โต้ะของลูที่กำลังรอหญิงตามหมายงาน
ริน: สวัสดีครับคุณผู้หญิงกระผมยินดีมากเลยที่ได้ผมคุณอีกรอบคุณดูสวยมากกว่าวันที่เจอร์นะรถไฟใต้ดินอีกนะครับ
เหยื่อ: พูดอย่างงี้ดิฉันเขินมากเลยนะคะคุณว่าแต่คุณชวนมาแค่ดื่มอย่างเดียวหรอคะ
ริน: คุณอยากจะไปที่ไหนต่อละ
เหยื่อ: แค่ได้อยู่กับคุณก็พอใจละค่ะ
ริน: ว่าแต่คุณผู้หญิงชื่ออะไรหรอครับ
เหยื่อ: อะไรอะแค่นี้ก็ไม่รู้เชอะๆ จะบอกให้ก็ได้ดิฉันชื่อ นาอิ โซละ แล้วคุณละถามแต่ดิฉัน
ริน: กระผมนะ ริน ดามะ ว่าแต่คุณทำงานอะไรอยู่หรอครับ
เหยื่อ: ก็แค่เจ้าของธุรกิจส่งออกทองเองคะแล้ว คุณละคะทำอะไรเอาแต่ถามดิฉันอย่างเดียวเลยค่ะ
ริน: ฆาตครับ/พร้อมกับรอยยิ้ม
ทันใดนั้นเหมือนกับเวลาที่หยุดลงลูที่ได้เข้าไปในจิตใจของนาอิ เสียงหัวเราะของลูที่หน้ากลัวดุจดังปีศาจดังทั้วจิตใจ นาอิผู้หวาดกลัวก็รู้ตัวว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องส่งดวงวิญญานตามพันธสัญญา
ริน: ผมละเสียดายความสวยของคุณจริงๆนะครับ
เหยื่อ: สวยแล้วจะทำไมสวยแล้วจนไม่มีอำนาจอยู่เป็นเบี้ยล้างของคนอื่นหรอ ลูไว้ชีวิตฉันไม่ได้หรอลูได้โปรดิย่าฆ่าฉันเลยลูปล่อยฉันไปเหอะริน.../
ด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
ในขณะที่เหยื่อกำลังเสียสติไปตามสถานการลูได้หยิบกล่องเหล็กใบเล็กออกมาจาหจดหมายสีแดง
ริน:ใจเย็นๆก่อนซิครับนาอิ
เหยื่อ:ลูจะไว้ชีวิตฉันหรอลู
ริน:ป่าวครับแค่จะให้ไปสบายถ้าคุณยังโวยวายคงจะไปไม่สวย
เหยื่อ:ไม่นะลูม่ายยยยยย
ทันใดนั้นรินก็หยิบด้วยวิญญาออกมาแล้วกลับออกมาในโลกของความเป็นจริงที่ดูเหมือนเหยื่อได้เมาแล้วนอคหลับไปรินได้รู้สึกในใจว่าคาวนี้ทำงานได้ไม่เนียบ พร้อบกับพยุงร้างไร้วิญญานของเหยื่อกลับห้อง ไปติดต่อกลับซาตานเพื่อมอบดวงวิญญานไป
ซาตาน: เจ้าทำงานได้ดีมากนะแต่ยังไม่ค่อยเนียบเลยคาวหน้าจงไปนำวิณญานของชายผู้บ้าคลั้งในมนดำมาให้ข้าในอีก5ปี
ริน: ครับท่าน
โปรดติดตามตอนต่อไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล.จากผู้แต่งเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกที่ได้แต่งลงเว็ปไม่รู้แท็กถูกห้องรึป่าวรู้สึกเขินๆนะครับถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับติชมกันเข้ามาเยอะๆนะถ้าหากชอบก็แชร์ไปนะอย่าก๊อปไปลงใหม่เลยสงสานคนแต่งหน่อยนะ สำหลับตอนหน้าเราจะมาดูว่าชีวิตของรินในช่วง5ปีจะเป็นยังไงบ้าง และคนที่สงใสว่ารินตัวเอกของเราหน้าตาเป็นไง ก็ตามนี้นะครับ ผมตรงยาวสีบรอนซ์น้ำตาลซีด ดวงตาที่โตสีน้ำเงิน ปากที่อมชมพูนิดๆแต่ก็ออกซีดหน่อยนะ สีผิวขาวซีดอมชมพูนิดๆ สูง185ซม.หนัก60กก. ฝากทุกคนด้วยนะครับ บายยยยยไว้มาอัปใหม่นะครับ ^^
จาก ถังสี
http://ppantip.com/topic/34707667 ลิ้งค์บทที่4นะครับ
บุรุษผู้ขายวิญญาน
ฉันเป็นชายหนุ่มผู้ตกงานใช้ชีวิตที่มันย้ำแย่เงินไม่มีติดเหล้าไม่มีอะไรที่สมใจได้ดั่งปราถณา ชีวิตแต่ละวันนะหรออยุ่ในห้องแคบๆกับหน้าจอเล็กๆและการเขียนบล็อกหาเงินแต่อย่ามองฉันว่าอยู่ในห้องแคบอย่างเดียวละ ใช่แล้วการสังสรรค์กับเพื่อนเก่าก็เป็นอะไรที่ดีไม่น้อยในคืนวันศุกร์นั้นฉันเมามากไม่รุ้ตัวและงงว่ามาถึงบ้านได้ไงในความฝันนะตอนนั้นฉันเห็นคนกำลังยืนอยุ่บนยอดของโบสถ์เก่าใส่สูทรูปร่างสูงใหญ่ท้องฟ้าสีครามพระจันสีแดงดุจดังเลือดที่กำลังลินไหนลงมาเป็นสายฝน กลิ่นคาวเลือดที่หอมหวานทันไดนั้นฉันก็สดุ้งตื่นแล้วพบกับซองจดหมายสีดำกับแดงอย่าละซองหัวใจของฉันลังเลเหลือเกินว่าจะเปิดซองไหนก่อนดีทั้งหวาดกลัวจากก้นบึ้งของหัวใจ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
2.การตัดสินใจครั้งใหญ่
ใช่แล้วฉันเลือกเปิดซองสีดำก่อนมันเป็นสีที่ฉันชอบ ภายในซองมีใจความว่าเจ้ามนุษย์เจ้ายังเชื่อมั้นในพระเจ้าอยู่รึป่าวถ้าไม่เจ้าจงกรีดเลือดลงบนที่ว่างในกระดาษแผ่นนี้ให้ท่วมแล้วข้อความต่อไปจะปรากฎขึ้น ฉันนะเลิกเชื่อในพระเจ้าไปนานแล้วละแต่ จะมั้นใจได้ไงว่านี้เป็นของจริงทำไปจะไม่เสียป่าวแต่ไงก็เอาวะไหนๆก็ไหนๆแล้ว ทันใดนั้นชายหนุ่มได้ใช้มีดกรีดข้อมือลงไปเลือดที่ทะลักออกมาเต็มกระดาษสีขาวกลายเป็นแดงฉ่ำชุ่มไปด้วยเลือดกระดาษได้กลืนกินเลือดลงไปอย่างเต็มอิ่มก็คายตัวอักษรสีทองขึ้นมา เจ้าเป็นมนุษที่ใจกล้าเหลือเกินความปรถณาของเจ้าคืออะไรละจงเปล่งเสียงออกมาสิ แต่ทุกอย่างย่อมมีข้อแลกเปรียน ฉันต้องการเป็นปีศาจรูปงามมีชีวิตที่เป็นนิรันขอแลกด้วยการรับใช้ท่าน พร้อมกับนิ้วกล้อยข้างซ้ายทันใดนั้นที่กระดาษก็มีปากที่แหลมคมฟันมากมายเปร่งประกายดุจดังเพรช อ่าออกมารับนิ้วก้อยค้างซ้ายนี้ฉันจะเอาจริงหรอแต่ก็ไม่มีอะไรจะเสียแล้วพร้อมกับยื้นนิ้วเข้าไปในปากนัน ความเจ็บปวดที่สูณเสียนิ้วไปเลือดที่หลังไหลหน้าตาที่กำลังเปรียนไปรอยดำบนรอยแผลที่เลือนหายไปรูปร่างที่ผอมเพียวจากชายอ้วนตัวคล้ำกลายเป็นหนุ่มรูปงาม ที่กระดาษก็ได้ปรากฎขอความขึ้นแต่แตกต่างออกไปเมื่อมีเสียงเข้ามาในหัวของฉันด้วย เมื่อเจ้าต้องการสิ่งใดเพียงนึกแล้วเปิดซองสีแดงออกก็จะพบกับสิ่งนั้นแต่ตอนนี้ข้าอยากให้เจ้าจำไว้ว่าเจ้าไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปเจ้าได้ตายไปแล้ว เจ้าจงเชื่อฟังข้าเจ้าได้กลายเป็นปีศาจมีนามว่ารินเจ้าต้องดำรงชีวิตด้วย วิญญานหรือดื่มเลือดของมนุษย์ และเจ้าจะเห็นสิ่งที่มนุษย์ไม่เห็นเจ้าจงห้ำหั่นเหล่าเทพและสัตตูของข้าเจ้าพร้อมรับงานแรกรึยัง
ริน:ข้าพร้องแล้วครับท่าน
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
3.จงตามวิญญานด้วงนั้นมาให้ข้า
ซาตานอีก7วันเจ้าจงนำด้วงวิณญานของหญิงสาวสวยผู้ทำพันธสัญญาว่าด้วยอำนาจและความร้ำรวยมาให้ข้า
ณ ร้านเหล้าภายใต้ตึกใหญ่ใจกลางเมื่องกับเสียงของไวโอลินที่เล่นอย่างช้าๆ โต้ะของลูที่กำลังรอหญิงตามหมายงาน
ริน: สวัสดีครับคุณผู้หญิงกระผมยินดีมากเลยที่ได้ผมคุณอีกรอบคุณดูสวยมากกว่าวันที่เจอร์นะรถไฟใต้ดินอีกนะครับ
เหยื่อ: พูดอย่างงี้ดิฉันเขินมากเลยนะคะคุณว่าแต่คุณชวนมาแค่ดื่มอย่างเดียวหรอคะ
ริน: คุณอยากจะไปที่ไหนต่อละ
เหยื่อ: แค่ได้อยู่กับคุณก็พอใจละค่ะ
ริน: ว่าแต่คุณผู้หญิงชื่ออะไรหรอครับ
เหยื่อ: อะไรอะแค่นี้ก็ไม่รู้เชอะๆ จะบอกให้ก็ได้ดิฉันชื่อ นาอิ โซละ แล้วคุณละถามแต่ดิฉัน
ริน: กระผมนะ ริน ดามะ ว่าแต่คุณทำงานอะไรอยู่หรอครับ
เหยื่อ: ก็แค่เจ้าของธุรกิจส่งออกทองเองคะแล้ว คุณละคะทำอะไรเอาแต่ถามดิฉันอย่างเดียวเลยค่ะ
ริน: ฆาตครับ/พร้อมกับรอยยิ้ม
ทันใดนั้นเหมือนกับเวลาที่หยุดลงลูที่ได้เข้าไปในจิตใจของนาอิ เสียงหัวเราะของลูที่หน้ากลัวดุจดังปีศาจดังทั้วจิตใจ นาอิผู้หวาดกลัวก็รู้ตัวว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องส่งดวงวิญญานตามพันธสัญญา
ริน: ผมละเสียดายความสวยของคุณจริงๆนะครับ
เหยื่อ: สวยแล้วจะทำไมสวยแล้วจนไม่มีอำนาจอยู่เป็นเบี้ยล้างของคนอื่นหรอ ลูไว้ชีวิตฉันไม่ได้หรอลูได้โปรดิย่าฆ่าฉันเลยลูปล่อยฉันไปเหอะริน.../
ด้วยน้ำเสียงที่หวาดกลัว
ในขณะที่เหยื่อกำลังเสียสติไปตามสถานการลูได้หยิบกล่องเหล็กใบเล็กออกมาจาหจดหมายสีแดง
ริน:ใจเย็นๆก่อนซิครับนาอิ
เหยื่อ:ลูจะไว้ชีวิตฉันหรอลู
ริน:ป่าวครับแค่จะให้ไปสบายถ้าคุณยังโวยวายคงจะไปไม่สวย
เหยื่อ:ไม่นะลูม่ายยยยยย
ทันใดนั้นรินก็หยิบด้วยวิญญาออกมาแล้วกลับออกมาในโลกของความเป็นจริงที่ดูเหมือนเหยื่อได้เมาแล้วนอคหลับไปรินได้รู้สึกในใจว่าคาวนี้ทำงานได้ไม่เนียบ พร้อบกับพยุงร้างไร้วิญญานของเหยื่อกลับห้อง ไปติดต่อกลับซาตานเพื่อมอบดวงวิญญานไป
ซาตาน: เจ้าทำงานได้ดีมากนะแต่ยังไม่ค่อยเนียบเลยคาวหน้าจงไปนำวิณญานของชายผู้บ้าคลั้งในมนดำมาให้ข้าในอีก5ปี
ริน: ครับท่าน
โปรดติดตามตอนต่อไป
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ปล.จากผู้แต่งเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องแรกที่ได้แต่งลงเว็ปไม่รู้แท็กถูกห้องรึป่าวรู้สึกเขินๆนะครับถ้าหากมีข้อผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับติชมกันเข้ามาเยอะๆนะถ้าหากชอบก็แชร์ไปนะอย่าก๊อปไปลงใหม่เลยสงสานคนแต่งหน่อยนะ สำหลับตอนหน้าเราจะมาดูว่าชีวิตของรินในช่วง5ปีจะเป็นยังไงบ้าง และคนที่สงใสว่ารินตัวเอกของเราหน้าตาเป็นไง ก็ตามนี้นะครับ ผมตรงยาวสีบรอนซ์น้ำตาลซีด ดวงตาที่โตสีน้ำเงิน ปากที่อมชมพูนิดๆแต่ก็ออกซีดหน่อยนะ สีผิวขาวซีดอมชมพูนิดๆ สูง185ซม.หนัก60กก. ฝากทุกคนด้วยนะครับ บายยยยยไว้มาอัปใหม่นะครับ ^^
จาก ถังสี
http://ppantip.com/topic/34707667 ลิ้งค์บทที่4นะครับ