เด็กน้อยอายุประมาณ 1 ขวบ นั่งอยู่บนตักคุณป้า เราเดินก้าวไปยืนตรงหน้าเด็กน้อย แล้วโบกมือทักทายพร้อมรอยยิ้มกว้างๆ

เรา: ไฮฮฮ!
เด็กน้อย: (จ้องมองกลับมาด้วยสายตายเฉยเมย)

แล้วเราก็ยังจ้องตากันต่อ

เด็กน้อย: เอามั้ย? (ยื่นรถบรรทุกของเล่นสีเขียวมาทางเรา) ... มันวิ่งได้นะ

เรา: อออออว จะให้พี่หรอ น่ารักจัง ขอบใจจ้า เก็บไว้ดีๆ นะ เดี๋ยวมันวิ่งหายไป
---

ความใสซื่อของเด็กมันเป็นความตรงไปตรงมาที่สวยงาม และทำให้หัวใจละลายเสมอ แต่ไม่ปรุงแต่ง ไม่คิดมาก ไม่วิเคราะห์มาก แล้วก็พูดอย่างที่คิด พูดตามที่รู้สึก พูดตามที่ต้องการ พูดตามที่เห็น และทำอย่างที่ติด รู้สึก พูด มันก็เป็นชีวิตที่ง่ายมาก เพราะทำให้อีกคนรู้ได้ชัดเจนว่าเด็กต้องการอะไร

และที่จริงเราควรกลับไปเอา ความกล้าหาญของเด็ก เป็นแบบอย่างด้วยซ้ำ ความกล้าหาญในการแสดงออกและการสื่อสาร จิตใจของเด็กมันบริสุทธิ์มาก จนหลายครั้งเราเองยังต้องกลับมาคิดทบทวนกับพฤติกรรมตัวเองทางศีลธรรมอันดี

แต่พอเราโตขึ้น ตลอดเวลาถูกสอนให้คิดวิเคราะห์ ให้ถือตัว ให้ถือนั่นถือนี่ จนแม้แต่ความต้องการของตัวเองจริงๆ ความรู้สึกของตัวเองจริงๆ ก็ไม่กล้าที่จะพูดออกมา บ่อยครั้งในชีวิตที่ผู้ใหญ่อย่างเราๆ มักพลาดสิ่งดีๆ ในชีวิตไป เพียงเพราะไม่ตรงไปตรงมา และคิดเยอะเกิน ดูสิ ผู้ใหญ่น่าสงสารขนาดไหน...

คนที่เป็นผู้ใหญ่ มักจะกลับมาต่อว่า การทำตัวเหมือนเด็ก มันไม่ดี ไม่เหมาะสม แต่แท้จริงแล้ว ผู้ใหญ่อย่างเราๆ ถ้าคิดกลับมุมบ้าง อะไรๆ ในชีวิตอาจจะเปลี่ยนแปลง และเลิกเสียใจภายหลังที่ไม่ได้ทำบางอย่าง

สวัสดียามบ่าย จากจีหลง