แม่เราเอาเงิน 100,000 บาท ของเราไป

ตอนเราเกิดมา พ่อทำบัญชีสมุดธนาคารให้เรา แต่เป็นชื่อของแม่ แล้วพ่อก็ฝากเข้าให้ทุกเดือนๆ จนมีประมาณแสนกว่า แล้วพ่อกับแม่เราก็เลิกกัน แม่เราก็เอาเงินแสนนั้น ไปลงทุนสร้างร้านอาหาร แต่สุดท้ายก็ไปไม่ดี เจ๊ง

มีอยู่ครั้งนึงเราบอกพ่อว่าอยากไปญี่ปุ่น (ตอนนั้นเรายังไม่รู้ทีว่าพ่อเคยฝากเงินให้เราตอนเรายังเด็ก)
พ่อ : ทำไมไม่เอาเงินเก็บมาใช้
เรา : แล้วน้องจะไปเอาเงินเก็บเยอะแยะถึงขนาดไปญี่ปุ่นได้มากจากไหน
พ่อ : เรามีสมุดบัญชีธนาคาร มีเงินอยู่เเสนกว่านะ
เรา : ห้ะ!! ทำไมน้องไม่เคยรู้เลย
พ่อ : ลองไปถามยายดูก็ได้ แต่แม่เราน่าจะเอาไปลงทุนทำร้านอาหารหมดแล้วแหละ

พอกลับบ้านเราก็ถามแม่
เรา : น้องเคยมีเงินเก็บแสนนึงด้วยหรอ ป๊าบอกมา
แม่ : เงินอะไร ไม่มี
เรา : ป๊าบอกว่าตอนเด็ก ป๊าเคยฝากให้แสนกว่า ในสมุดบัญชีธนาคารแต่เป็นชื่อม๊า
แม่ : เงินอะไร พ่อแกมั่วรึป่าว ไม่เคยมี
เรา : ก็เงินแสนกว่าไง
แม่ : ไม่เคยมีไง!!

คือพอเราถามเรื่องนั้นกับแม่ แม่ก็บ่นยาวๆด่าตลอดเลยค่ะ ว่าไม่มีๆๆๆๆไม่เคยมี ไรงี้ แถมขึ้นเสียงด้วย แล้วบอกว่าพ่อเราโกหกบ้างหล่ะ ขี้โม้บ้างหล่ะ

แต่เราเชื่อใจพ่อเราว่าพ่อไม่โกหกค่ะ
แล้วเราอยากจะได้เงินแสนนั้นคืน
แต่พอพูดถึง แม่ก็จะอารมณ์เสียทุกครั้ง โมโหทุกครั้ง แถมตะวาด ตะคอกใส่เราอีก

Edit : ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ ชี้แจงหน่อยนะคะ
เรื่องอยากไปญี่ปุ่น : คือเราไม่ได้จะไปญี่ปุ่นค่ะ แค่บอกว่าอยากไปเฉยๆ อยากไปไม่ได้จำเป็นว่าต้องไปเสมอไปค่ะ เหมือนกับพูดอยากได้นู้นอยากได้นี่ แต่ไม่มีเงินซื้อหรือเอาเข้าแล้วจริงๆก็ไม่อยากได้ ของเราก็กรณีนี้แหละค่ะ แต่ไม่คิดว่าพ่อจะเอาเรื่องนี้มาพูด จริงอยู่ ที่ตอนแรกโกรธ ที่เอาเงินไปโดยไม่บอกเรา แต่ตอนนี้เราเฉยๆละค่ะ เพราะยังไงมันก็ไม่ได้กลับคืนมา
เรื่องบุญคุณ : เรื่องนี้มันก็อยู่ในจิตใจของคนทุกคนนั่นแหละค่ะ ถึงวันนี้จะยังไม่ได้ตอบแทน แต่อนาคตก็ต้องตอบแทนอยู่แล้วค่ะ และอีกอย่างเงินแสนนี่จะถือว่าเป็นเงินค่าเลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบัน
ทำไมเชื่อใจพ่อขนาดนั้น : พ่อเราจะโกหกไปเพื่ออะไรคะ มีบางความคิดเห็นบอกว่าพ่อโกหกให้ดูดี  ถ้าพ่อจะโกหกให้ตัวเองดูดี คงไม่โกหกกับคนเป็นลูกหรอกค่ะ ถ้าจะโกหกก็คงต้องแบบไม่เม้าส์กับญาติหรือเพื่อนไรงี้มากกว่าค่ะ
แม่เราทำงานรึป่าว : ทำค่ะ
แม่ไม่ได้เลี้ยงหรอ : ตอนเด็กเลี้ยงเราจนเรา 4 เดือน แล้วหลังจากนั้นก็ให้ยายเราไปเลี้ยงแทน ยายเลี้ยงเราตั้งแต่ 4 เดือนจน 12 ปี แล้วแม่เราเอาเรากลับ ด้วยเหตุผลที่ว่า 'จะได้ไม่เปลืองค่าใช้จ่าย' เพราะเราไปอยู่กับยาย แม่เราให้เงินเดือนยายค่ะ
ทำไมมาตั้งกระทู้แบบนี้ ประจานตัวเองหรอ ? : เราไม่ได้ประจานใครทั้งนั้นค่ะ ตอนแรกเราอยากได้เงินคืนก็จริง แต่ตอนนี้ไม่แล้วค่ะ ถือเป็นค่าเลี้ยงดู ค่ารักษาพยาบาล ต่างๆนานาแล้วก็ถือเป็นเงินเดือนให้แม่ไปเลยตั้งแต่เกิดจนถึงปัจจุบันเพราะตอนนี้เรายังเรียนอยู่
แม่เอาเงินไป : ถ้าบอกเราด้วยความจริงไม่ตะคอกใส่ เราก็ให้อภัยนั่นแหละค่ะ
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 12

แบบนี้มันก็คือการคอรัปชั่นรูปแบบนึงไม่ใช่หรอครับ
นี่มันคือการคอรัปชั่นระดับสถาบันครอบครัวเลยนะครับ นี่สนับสนุนกันไปได้ยัไงกัน
แบบนี้ ถ้าใครมีบุญคุณ ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้บ้างเพื่อตอบแทนบุญคุณอย่างนั้นหรอ
ความถูกต้องกับความกตัญญู มันคนละอย่างนะครับ  แค่ระดับสถาบันครอบครัวยังสนับสนุนให้เกิดการคอรัปชั่น เกิดการยักยอกเงิน แบบนี้มันถูกแล้วหรอครับ

ถ้าถามว่าจะต้องทำอย่างไร  ....   ก็คงต้องตอบว่าทำอะไรไม่ได้แล้ว แต่มันไม่ใช่เรื่องที่มาอ้างเรื่องความกตัญญูเลยนะครับ หรืออ้างความเป็นแม่เป็นลูก  ผิดก็คือผิด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้  ไม่ใช่บอกว่าแม่เคยทำแบบนั้นแบบนี้ให้  
ความคิดเห็นที่ 34
ไม่รู้สิคะ ถ้าพ่อบอกว่าฝากให้ลูก มันก็คือเจตนาของพ่อเป็นแบบนั้น จะมองว่าเป็นชื่อแม่ แม่ก็เลยมีสิทธิ์ใช้มันไม่ถูกอ่ะ เรื่องนี้มันมีทางออกง่ายมาก คือแม่แค่ยอมรับว่ามีจริง แต่แม่เอาไปใช้แล้ว ขอโทษนะ แต่ตอนเลิกกับพ่อลำบากมาก แม่คิดว่าเอามาลงทุนแล้วมันจะงอกเงยแล้วคืนให้ แต่มันไม่สำเร็จ ขอโทษนะ  แค่นี้เองค่ะ สังคมบ้านเราเอะอะพ่อแม่ถูกเสมอ ผู้ใหญ่ทำอะไรก็ไม่ผิด มันไม่ใช่สำหรับเราอ่ะ ยิ่งทำโมโหด่ากราด ลูกก็ยิ่งไม่เข้าใจไงว่ามันเป็นของๆ เค้า ทำไมแม่เอาไปใช้ไม่เคยบอก  ตอนพ่อแม่เราเลิกกันแม่เราลำบากมาก เลี้ยงน้องเรา 3 คนแบบกระท่อนกระแท่น น้องเราจัดการเองเลย เอากีต้าร์ไปขาย หนังสือนิยายแจ่มใสมีสะสมไว้เป็นร้อยเล่มก็ขายหมด เงินได้เท่าไรให้แม่ ทั้งที่น้องเรานี่เถียงแม่ฉอดๆๆๆ แต่พอถึงคราวจำเป็นแล้วแม่เราให้ลูกๆ เห็นถึงความเป็นจริง จิตสำนึกมันก็มาโดยอัตโนมัติอ่ะค่ะ แค่ผู้ใหญ่ขอโทษได้ ขอบคุณเป็น

ปล.เราโดนแบบน้องจขกท.นี่ล่ะค่ะ ยายฝากเงินไว้ให้เท่าไรพ่อแม่เอาไปเกลี้ยง ไม่บอกไม่ขอโทษไม่อะไรทั้งนั้น เรายังเคืองถึงทุกวันนี้ คือให้เงินแม่จุนเจือแม่บ้างแหละ แต่สิ่งที่ทำมันก็ยังจำในใจ แต่ยังดีที่แม่เราปรับปรุงตัวใหม่ กับน้องๆ เราเค้าไม่ทำแล้ว
ความคิดเห็นที่ 36
ถ้าเรื่องจริง
   ทำไมมองไปในเรื่องบุญคุณกันหมดละน้อ เงินนั่นเป็น เงินของพ่อ ที่ฝากให้ลูก ในชื่อแม่ แต่แม่ เอาไปใช้โดยไม่คุยกับคนในครอบครัวให้ละเอียด (แม่เราฝากเงินเข้าบัญชีให้น้อง แล้วมีเหตุต้องใช้ แม่เรายังมาบอกน้องเราก่อนที่จะใช้เลย) พอลูกถามก็กลายเป็นโมโห กลบเกลื่อน แทนที่จะคุย และบอกว่าเงินหมดแล้วนะ เอาไปลงทุนหมดแล้ว แม่ขอโทษ แค่นี้ล่ะ มันจะยากตรงไหน ครอบครัวเดียวกันแต่คุยตกลงกันไม่ได้ มันจะใช่ครอบครัวหรือ 
   การตอบแทนบุญคุณเป็นภาระหน้าที่ของลูก เป็นสิ่งที่ดี แต่แม่ที่ดีก็ควรซื่อตรงด้วยไม่ใช่หรือ ถ้าเงินนั่นมีจริง แม่เอาไปใช้จริง ก็แค่ยอมรับก็เท่านั่น ส่วนคนเป็นลูกก็ควรเข้าใจแล้วปล่อยผ่าน แค่นั่นแหละ ไม่ใช่กลบเกลื่อน โมโหใส่
ความคิดเห็นที่ 1
สงสารแม่คุณเถอะ เค้ารู้ทั้งรู้แหละ แต่มันใช้ไปหมดแล้ว ทั้งอายลูกโมโหตัวเอง รู้สึกผิดทุกครั้งที่ลูกถาม ถ้าแม่เค้ามีก็คงจะคืน แต่มันหมดแล้ว

ก็ถือเสียว่าเงินทองเป็นของนอกกาย ไม่ตายก็หาเอาใหม่ ถือเสียว่าเป็นค่าเลี้ยงดู ให้แม่บุญแรงนะจะ
ความคิดเห็นที่ 5
อยากได้เงินไปเที่ยวขนาดต้องทวงเงินแม่เลยเหรอ ไปหางานทำสะสมเงินยังจะดีซะกว่า
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่