หลายๆคนอาจจะเคยได้ยินเรื่องทางสามแพร่ง เรื่องการเส้นไหว้ หรือการนำอาหารมาไว้ในบริเวณที่มีคนเสียชีวิตบ่อย เพื่อทำการเส้นไหว้ผีหรืออะไรก็ตามแต่ เป็นความเชื่อที่มีมาแต่โบร่ำโบราณ แต่สำหรับเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นเรื่องที่เราได้เจอกันตัวเอง ระหว่างทางกลับบ้านของเรา
บ้านของเรา อยู่ใน จ.นครสวรรค์ อยู่ติดกับถนนสายใหญ่ เราอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก เข้าออกทุกซอกซอย หลังบ้านของเรา จะมีถนนเป็นซอยเล็กๆอยู่ สุดซอยจะเป็นทางสามแพร่ง ตอนเด็กๆเราจำได้ครั้งนึงว่า พ่อเราเคยพาเข้าไปในซอยหลังบ้าน เราเห็นมีของกิน ขนม น้ำ วางอยู่ตามข้างทางเต็มไปหมด ด้วยความเป็นเด็ก เราเลยถามพ่อไปว่า เขาเอามาทำอะไรกัน เอามาวางไว้ทำไม แล้วทำไมเขาไม่เอาไปกิน พ่อเลยบอกกับเราว่า เขาเอามาไหว้พวกผี พวกคนตายที่เกิดอุบัติเหตุที่นี่ และเสียชีวิตอยู่ที่นี่ พอโตมา เราเกิดลืมเรื่องที่พ่อบอก จนได้เจอดีกับเรื่องราวที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเรา เป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม
วันนึง เราออกไปข้างนอกบ้าน ไปหาอะไรกิน ซื้อของ กลับเข้าบ้านมาก็มืด ด้วยความขี้เกียจ เราเลยไม่อยากอ้อมไปทางถนนเส้นใหญ่ที่ผ่านหน้าบ้านเราพอดี เราเลยตัดสินใจขับเข้าทางหลังบ้าน ซึ่งระยะทางมันใกล้กว่ากันเยอะ ตอนนั้นมืดมาก จำได้ว่าเรามองอะไรแทบไม่เห็น เราขับเข้าซอยที่มีทางสามแพร่งอยู่ เพราะมันเป็นซอยที่ใกล้บ้านเราที่สุด ขับมาเรื่อยๆก็ไม่ได้คิดอะไร พอจะถึงทางสามแพร่งที่พ่อเคยบอก ก็มีรถสวนมาพอดี เราเลยหยุดรอให้รถคันนั้นไปก่อน ระหว่างรอ เราก็เหลือบไปเห็น เหมือนมีคนกำลังนั่งทำอะไรอยู่ เราพยามมองดีๆ เหมือนกับว่าเขาคนนั้นกำลังกินของที่มีคนเอามาไหว้ผีที่ทางสามแพร่ง พยามมองดีๆ เขาคนนั้นลุกขึ้นยืน แล้วก็เดินหายไปในความมืด เพราะซอยนั้นมืดมาก มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย เราก็พยามขับรถต่อไประหว่างทางที่ขับผ่าน ก็จะมีพวกข้าวที่ห่อใบตอง น้ำและก็มีขนมอะไรต่างๆ วางอยู่เต็มไปหมด พอเรากลับถึงบ้าน เราก็เล่าให้พ่อฟัง พ่อเขาก็ไม่เชื่อ หาว่าเรากลัวจนตาฝาด แล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งตกกลางคืน พ่อกับแม่เรา ขึ้นไปข้างบนบ้าน นอนกันหมดแล้ว มีเรานั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง เราได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะประตู บ้านเราจะเป็นประตูแบบรูดลง เพราะว่าข้างหน้าบ้านเราจะเปิดเป็นร้านค้า ขายพวกอาหารตามสั่ง ได้ยินเหมือนกับ มีคนมาเคาะพอได้ยิน ประมาน 3ครั้ง เราก็คิดว่าคงเป็นอาเราเพราะปกติอาเราจะกลับเข้าบ้านดึกๆ เราก็เลยตบปากรับคำไปว่า จะเคาะทำไม จะเข้าก็เข้ามาเลย เสียงเคาะนั้นเงียบไป เป็นเหมือนเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาทางหน้าบ้าน เราก็ไม่ได้คิดอะไร สักพักก็ขึ้นไปนอน คืนนั้น เรารู้สึกปวดฉี่มาก เราเลยออกไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นแรกที่เรานั่งดูทีวีตอนแรก ก่อนที่เราจะเข้าห้องน้ำ เราก็ได้หันไปเจอกับเงาอย่างใดอย่างนึง ที่เป็นเงารูปร่างเหมือนคน เราก็ไม่รู้หรอก ตอนนั้นยังไม่เชื่อว่าเป็นผีแน่นอน ครึ่งนึงเชื่อว่าโจรรึป่าว อีกครึ่งนึง ใช่ผีรึป่าว เราก็เลยเดินไปดู ในมือเตรียมถือไม้ไปด้วย กะว่าเป็นโจรจะฟาดให้หัวร้างข่างแตกกันเลย แต่พอเราเปิดประตูออกไป กลับพบกับความว่างเปล่า ไม่มีคน ไม่มีใครเลย ไฟปิดเงียบหมด มีแต่เสียงรถวิ่งผ่าน เราเริ่มกลัว ขนลุก ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เราเห็นใคร เราเลยรีบเข้าไปฉี่แล้วเราก็ขึ้นบ้านนอนเลย คลุมโปงมิดเลยกลัวมากตอนนั้น จากนนั้นเราก็หลับไป เช้าวันต่อมา เราก็ใช้ชีวิตเหมือนตามปกติเหมือนเดิม ตกเย็น เราก็ออกไปหาเพื่อน ไปกินไรกับเพื่อนเหมือนเดิม กว่าจะกลับเข้าบ้านก็มืดเหมือนเดิม เราก็เลยตัดสินใจเข้าซอยเดิม ครั้งนี้ขับเข้ามาเรื่อยๆ เจอเหมือนคนๆนึงยืนนิ่ง หน้าตาถอดสี ซีดเซียวเหมือนเอาแป้งทามาเลย เขาคนนั้นมองมาทางเราระหว่างเราขับรถ เขาก็มองตามเราขับเลย เราเลยบิดกลับบ้านไม่คิดชีวิต เรากลับมาบ้าน เล่าให้พ่อฟัง ทั้งเรื่องเมื่อคืน ทั้งเรื่องที่พึ่งผ่านมาเมื่อกี้ พ่อเราบอกว่า พรุ่งนี้เช้าให้เราทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้คนที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งซะ จะได้ดีขึ้น เราเลยถามพ่อว่าทำไมต้องทำแบบนี้ พ่อบอกว่า คนที่เห็นอ่ะไม่ใช่คน เป็นวิญญาณที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งนั่น ที่เห็นเหมือนเงาคนยืนเมื่อวาน ที่ได้ยินเสียงเคาะ คงเป็นเพราะเขาตามกลับมาที่บ้าน เขาจะมาขอส่วนบุญของเรา ให้เราทำบุญให้เขา แล้วบอกกล่าวว่าอย่าให้เขาเข้ามารบกวนเราเลยเราก็ได้ทำตามที่พ่อบอก เช้าวันรุ่งขึ้น เราเลยทำบุญให้เขาเป็นการใหญ่ ตื่นเช้ามากๆ ตื่นตั้งแต่พระยังไม่มา 5555 เราได้อุทิศส่วนกุศลทั้งหมดให้กับคนที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งนั้น และจากนั้น เราก็ไม่เคยผ่านทางสามแพร่งนั้นอีกเลย...
ซอยหลังบ้าน
บ้านของเรา อยู่ใน จ.นครสวรรค์ อยู่ติดกับถนนสายใหญ่ เราอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก เข้าออกทุกซอกซอย หลังบ้านของเรา จะมีถนนเป็นซอยเล็กๆอยู่ สุดซอยจะเป็นทางสามแพร่ง ตอนเด็กๆเราจำได้ครั้งนึงว่า พ่อเราเคยพาเข้าไปในซอยหลังบ้าน เราเห็นมีของกิน ขนม น้ำ วางอยู่ตามข้างทางเต็มไปหมด ด้วยความเป็นเด็ก เราเลยถามพ่อไปว่า เขาเอามาทำอะไรกัน เอามาวางไว้ทำไม แล้วทำไมเขาไม่เอาไปกิน พ่อเลยบอกกับเราว่า เขาเอามาไหว้พวกผี พวกคนตายที่เกิดอุบัติเหตุที่นี่ และเสียชีวิตอยู่ที่นี่ พอโตมา เราเกิดลืมเรื่องที่พ่อบอก จนได้เจอดีกับเรื่องราวที่เราไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นกับชีวิตของเรา เป็นความทรงจำที่จะไม่มีวันลืม
วันนึง เราออกไปข้างนอกบ้าน ไปหาอะไรกิน ซื้อของ กลับเข้าบ้านมาก็มืด ด้วยความขี้เกียจ เราเลยไม่อยากอ้อมไปทางถนนเส้นใหญ่ที่ผ่านหน้าบ้านเราพอดี เราเลยตัดสินใจขับเข้าทางหลังบ้าน ซึ่งระยะทางมันใกล้กว่ากันเยอะ ตอนนั้นมืดมาก จำได้ว่าเรามองอะไรแทบไม่เห็น เราขับเข้าซอยที่มีทางสามแพร่งอยู่ เพราะมันเป็นซอยที่ใกล้บ้านเราที่สุด ขับมาเรื่อยๆก็ไม่ได้คิดอะไร พอจะถึงทางสามแพร่งที่พ่อเคยบอก ก็มีรถสวนมาพอดี เราเลยหยุดรอให้รถคันนั้นไปก่อน ระหว่างรอ เราก็เหลือบไปเห็น เหมือนมีคนกำลังนั่งทำอะไรอยู่ เราพยามมองดีๆ เหมือนกับว่าเขาคนนั้นกำลังกินของที่มีคนเอามาไหว้ผีที่ทางสามแพร่ง พยามมองดีๆ เขาคนนั้นลุกขึ้นยืน แล้วก็เดินหายไปในความมืด เพราะซอยนั้นมืดมาก มองอะไรไม่ค่อยเห็นเลย เราก็พยามขับรถต่อไประหว่างทางที่ขับผ่าน ก็จะมีพวกข้าวที่ห่อใบตอง น้ำและก็มีขนมอะไรต่างๆ วางอยู่เต็มไปหมด พอเรากลับถึงบ้าน เราก็เล่าให้พ่อฟัง พ่อเขาก็ไม่เชื่อ หาว่าเรากลัวจนตาฝาด แล้วเราก็ไม่ได้คิดอะไร จนกระทั่งตกกลางคืน พ่อกับแม่เรา ขึ้นไปข้างบนบ้าน นอนกันหมดแล้ว มีเรานั่งดูทีวีอยู่ข้างล่าง เราได้ยินเสียงเหมือนคนเคาะประตู บ้านเราจะเป็นประตูแบบรูดลง เพราะว่าข้างหน้าบ้านเราจะเปิดเป็นร้านค้า ขายพวกอาหารตามสั่ง ได้ยินเหมือนกับ มีคนมาเคาะพอได้ยิน ประมาน 3ครั้ง เราก็คิดว่าคงเป็นอาเราเพราะปกติอาเราจะกลับเข้าบ้านดึกๆ เราก็เลยตบปากรับคำไปว่า จะเคาะทำไม จะเข้าก็เข้ามาเลย เสียงเคาะนั้นเงียบไป เป็นเหมือนเสียงฝีเท้าคนเดินเข้ามาทางหน้าบ้าน เราก็ไม่ได้คิดอะไร สักพักก็ขึ้นไปนอน คืนนั้น เรารู้สึกปวดฉี่มาก เราเลยออกไปเข้าห้องน้ำที่ชั้นแรกที่เรานั่งดูทีวีตอนแรก ก่อนที่เราจะเข้าห้องน้ำ เราก็ได้หันไปเจอกับเงาอย่างใดอย่างนึง ที่เป็นเงารูปร่างเหมือนคน เราก็ไม่รู้หรอก ตอนนั้นยังไม่เชื่อว่าเป็นผีแน่นอน ครึ่งนึงเชื่อว่าโจรรึป่าว อีกครึ่งนึง ใช่ผีรึป่าว เราก็เลยเดินไปดู ในมือเตรียมถือไม้ไปด้วย กะว่าเป็นโจรจะฟาดให้หัวร้างข่างแตกกันเลย แต่พอเราเปิดประตูออกไป กลับพบกับความว่างเปล่า ไม่มีคน ไม่มีใครเลย ไฟปิดเงียบหมด มีแต่เสียงรถวิ่งผ่าน เราเริ่มกลัว ขนลุก ไม่รู้ว่าเมื่อกี้เราเห็นใคร เราเลยรีบเข้าไปฉี่แล้วเราก็ขึ้นบ้านนอนเลย คลุมโปงมิดเลยกลัวมากตอนนั้น จากนนั้นเราก็หลับไป เช้าวันต่อมา เราก็ใช้ชีวิตเหมือนตามปกติเหมือนเดิม ตกเย็น เราก็ออกไปหาเพื่อน ไปกินไรกับเพื่อนเหมือนเดิม กว่าจะกลับเข้าบ้านก็มืดเหมือนเดิม เราก็เลยตัดสินใจเข้าซอยเดิม ครั้งนี้ขับเข้ามาเรื่อยๆ เจอเหมือนคนๆนึงยืนนิ่ง หน้าตาถอดสี ซีดเซียวเหมือนเอาแป้งทามาเลย เขาคนนั้นมองมาทางเราระหว่างเราขับรถ เขาก็มองตามเราขับเลย เราเลยบิดกลับบ้านไม่คิดชีวิต เรากลับมาบ้าน เล่าให้พ่อฟัง ทั้งเรื่องเมื่อคืน ทั้งเรื่องที่พึ่งผ่านมาเมื่อกี้ พ่อเราบอกว่า พรุ่งนี้เช้าให้เราทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้คนที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งซะ จะได้ดีขึ้น เราเลยถามพ่อว่าทำไมต้องทำแบบนี้ พ่อบอกว่า คนที่เห็นอ่ะไม่ใช่คน เป็นวิญญาณที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งนั่น ที่เห็นเหมือนเงาคนยืนเมื่อวาน ที่ได้ยินเสียงเคาะ คงเป็นเพราะเขาตามกลับมาที่บ้าน เขาจะมาขอส่วนบุญของเรา ให้เราทำบุญให้เขา แล้วบอกกล่าวว่าอย่าให้เขาเข้ามารบกวนเราเลยเราก็ได้ทำตามที่พ่อบอก เช้าวันรุ่งขึ้น เราเลยทำบุญให้เขาเป็นการใหญ่ ตื่นเช้ามากๆ ตื่นตั้งแต่พระยังไม่มา 5555 เราได้อุทิศส่วนกุศลทั้งหมดให้กับคนที่เสียชีวิตอยู่ที่ทางสามแพร่งนั้น และจากนั้น เราก็ไม่เคยผ่านทางสามแพร่งนั้นอีกเลย...