สวัสดีครับวันนี้ผมมีเรื่องสมัยรุ่นป้าของผมมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องของศาลแห่งหนึ่งที่ตั้งไว้ตรงทางสามแพร่งเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า
เรื่องมันก็ย้อยกลับไปเมื่อประมาน 30 ปีก่อน ทางเข้าหมู่บ้านผมมันมีทางเข้าแค่ทางเดียว มันต้องเดินผ่านทางสามแพร่งแล้วถึงจะเดินเข้ามาในซอยได้สมัยก่อนป้าผมเล่าให้ฟังว่าถ้าใครจะเข้าหรือออกจากซอยไปไหนก็ต้องผ่านทางนี้ทั้งหมด ผมลืมบอกไปว่าตรงข้างซอยมันจะเป็นบ่อน้ำหรือครองแคบที่มันเป็นสวนอยู่ติดกับซอยทางเดินเข้าหมู่บ้าน ตอนกลางวันก็จะมีผู้คนเดินผ่านไปมาก็ไม่มีอะไร แต่พอตกกลางคืนมันจะเป็นอะไรที่สุดๆๆมาก คนที่เดินผ่านทางนั้นตอนกลางคืนก็จะเจอเงาดำๆหรือได้ยินเสียงอะไรแปลกๆเวลาเดินผ่านทางนั้น น้าผมก็เคยเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าตอนนั้นน้าผมเมา แล้วเค้ากำลังเดินกับบ้านแต่ติดที่ว่าน้าผมเมาก็เดินกับทางนั้นเพียงคนเดียว พอน้าผมเดินผ่านศาลน้าผมบอกว่าได้ยินเสียงเด็กตะโกนเจี๊ยวจ้าว แล้วอยู่ดีดีน้าก็บอกว่ามีคนเหมือนมาดึงที่ขา แล้วน้าผมก็ตกใจมากรีบวิ่งจนไม่ได้หันไปดูข้างหลังว่ามันมีอะไร มันไม่ใช่แค่น้าผมหรือป้าผมหรอกครับที่โดนหลอก ทุกคนในซอยโดนเหมือนกันหมดโดนกันเกือบทุกวัน ป้าข้างบ้านของผมยังเคยเล่าให้ผมฟังว่า เมื่อก่อนเค้าจะถีบรถสามล้อไปส่งของที่ตลาด คือตอนไปมีของอยู่เต็มรถแล้วต้องปั่นข้างสะพานไปตลาด ป้าเขาบอกกับผมว่าก่อนที่รถสามล้อที่ป้าเขาปั่นมันหนักมากเหมือนแค่ไม่ได้มีแค่ของเท่านั้นที่อยู่บนรถเพราะว่าป้าเขาปั่นผ่านศาลหรือทางสามแพร่งออกมาเพื่อจะไปตลาดป้าผมเลยบอกพูดออกไปว่า ถ้าจะนั่งรถเล่นก็ค่อยให้ส่งของเสร็จก่อนแล้วก็มานั่ง หลังจากป้าผมพูดจบ รถที่บรรทุกของหนักๆกับข้ามสะพานไปง่ายๆ แต่ตอนขากลับสิครับป้าเขาบอกผมว่าบนรถไม่ของแม้แต่ชินเดียว แต่กับปั่นข้ามสะพานไม่ไหว แต่ป้าเขาไม่ค่อยกลัวผีหรืออะไรพวกนี้เท่าไหร่ ป้าเขาบอกว่าถ้าจะปั่นกลับมาถึงศาลได้ เล่นเอาปวดขา พอป้าเขาได้ปั่นรถสามล้อมาถึงทางสามแพร่ง ป้าเขาก็ได้พูดออกไปว่า "อ้าวถึงที่แล้วลงได้แล้วเดียวป้าจะไปทำงานต่อ เท่านั้นรถจากหนักๆกลับเบามาก เดียวผมกลับมาเล่าต่อครับ