ขอเล่าเรื่องขำ ในชีวิตตนเอง เริ่มตั้งแต่สมัยวัยเรียนมหาลัย เริ่มเรียนคณะนิติศาสตร์ ถามว่าชอบไหมก็........โอเค เรียนได้พ่อแม่อยากให้เรียน ก็เรียนไปเล่นไปเรียนจบตามประสา เกเรบ้าง ติดหญิง ตามสมัยตามวัย เลือกเรียนคณะนิติสาขาธุรกิจ เออ... เลือกยากอีก ก็เรียนไปจนถึงปี 3
                          วันนึงก็มีคุณตาสูงอายุ ประมานว่าแกดูหมอ แกมาทักว่า เด็กคนนี้โตไปมันจะทำงานกับชาวต่างชาติ ประหนึ่งว่าเป็นคนเก่ง กรูคิดว่า..... ในตอนนั้นกรูต้องเป็น law firm แน่นวล รวยแน่ๆ สรุปแล้วก็เรียนจนจบ นิติศาสตร์บัณฑิต ในมหาลัยแห่งหนึ่ง
                         พอได้ทำงานสายที่ตัวเองเรียนมา ที่ไปทำงานระยะหนึ่งเจอแต่ปัญหา สิ่งที่เรียนมามันถูกทำให้ความรู้สึกนึกคิดแตกต่างไปเราเหมือนผ้าขาว ตอนที่เราเรียน คิดว่าตัวเองเป็นเปาบุ้นจิ้น ถูกเป็นถูกผิดเป็นผิด ว่ากันตามนั้น แต่ในความเป็นจริงนั้น แม่มมมม.... โครตจะสีเทา หรือค่อนข้างดำด้วยซ้ำ                    สรุปว่าตัวเองต้องเดินออกมาจากงานเอง รู้สึกรับไม่ได้เห้ย...... มันไม่แฟร์คิดว่าตัวเองเป็นเปาบุ้นจิ้น แต่ลืมไปว่าแม่มม คือธุรกิจ
                         ใช้ระยะเวลาหนึ่งประมาณเดือนนึง ในการวิจัยฝุ่นตอนนั้นก็เริ่มมีภาระเรื่องรถเข้ามา (จบใหม่ใครๆ ก็อยากได้รถ) อยากทำงานหาภาระเข้าตัวเอง โดยการซื้อรถ
                         วันนึงชีวิตผกผัน ลุงมาชวนไปทำงานขับรถเล่นๆ เออ รับส่งลูกค้า วันนึงขับรถไม่กี่รอบมีเงินเดือนมีข้าวกิน เออ เว้ยเห้ย ดีกว่านอนอยู่บ้านขอตังแม่ ก็ทำดิ...สนุกๆ ก็เลยไปทำ บอกเลยทำงานสองวันแรก แม่ม.... โครตอยากลาออก
มีต่อ........