คือเรื่องมันมีอยู่ว่า จังหวะนั่งรถเมล์68 คันเล็ก(สีส้มๆ) ตอนประมาณสามทุ่ม ผู้โดยสารก็น้อยๆ โชเฟอร์แก่ๆก็ขับไปเรื่อยๆ (สงสัยคงจะรอบสุดท้าย ประมาณนั้น)

รถก็จอดรับผู้โดยสารตรงแถวๆก่อนแยกท่าพระ วูบเดียว(วูบเดียวจริงๆ) ก็มีวัยรุ่นพร้อมมีดเล่มยาวเท่าแขนกรูๆๆๆขึ้นรถมาเป็นสิบ แล้วมันก็ "เฮ้ยๆๆคนขับๆๆ อกกรถๆๆๆๆ"

เท่านั้นแหละ ผู้โดยสารทุกคนบนรถ ลุกออกมากรูกันอยู๋ตรงเบาะหน้า ก้มหน้า สาวๆออฟฟิศบางท่านร้องไห้วีดว้ายตกใจ โชเฟอร์ก็คงจะงงๆเหตุการณ์อยู๋ทำอะไรไม่ถูก

"เฮ้ยๆๆๆปิดประตูดิวะๆๆ" มีตัวนึงตะโกนบอกโชเฟอร์ เออ พอปิดประตูเท่านั้นแหละ แม่ม เตี้ยกว่าเก่า เพราะว่า พวกที่อยู่นอกรถ ก็มายืนรุมๆเอามีดพร้าฟันกระจกทุกบานรอบๆตัวรถ ไอ้พวกที่อยู่บนรถ ก็เอามีดฟันสวนลงไปบ้าง

หลบๆอยู่ดีๆก็มีคนมาเบียดๆๆๆ พอหันไปดู เท่านั้นแหละ อะโห แผลสดขนาดใหญ่มาก เลือดไหลท่วม บนแขนที่อีกนิดเดียวขาดแน่ๆ และคนเจ็บอีกหลายคน ที่แบบว่าเลือดท่วมมาเลย ละก็มีช่างกลตัวนึงพยายามจะไปขับรถเมล์แทนโชเฟอร์ที่กำลังตกใจอยู่ แป้ปนึง มีเสียงดังตุ้บ มาตกข้างๆตัวเรา เป็นอิฐตัวหนอนปูถนน ถ้าไกล้กว่านี้อีกนิดคงจะหัวแตก

โชเฟอร์พอแกจะตั้งสติได้ ก็จะออกรถ แต่ก็มีรถอีโค่คาร์จอดขวางหน้ารถเมล์ เปิดประตูมาคนขับลงจากรถ ถือลูกซองไทยประดิษฐ์จ่อมาที่กระจกรถ (อันนี้จริงจังเลย จังหวะนั้นถ้ามันยิงมาคิดว่าคงไม่ได้มาเล่าแล้ว)

ก็ตีๆกันอยู่รอบๆตัวรถนี่แหละ ตีกระจกหน้ากะจะพังเข้ามา เข้าใจว่าเห็นผู้โดยสารเยอะ มันเลยไม่กล้าทำเท่าไหร่ แต่หลังรถนี่คู่อริเพียบ บอกได้คำเดียวว่า ไม่ต่างอะไรกับเอาผู้โดยสารเป็นตัวประกันเลย

ซักพักนึงไอ้รถคันหน้าก็ออกไป เข้าใจว่าตำรวจคงจะมาหรือไม่ก็คงเห็นคนแจ้งตำรวจ มันก็หนีๆๆกันไป รถเมล์ก็ออก นักรบในชุดนักเรียนก็ขอให้โชเฟอร์ไปส่งโรงพยาบาล เพราะว่าเพื่อนมันคงโดนกันมาหนักมาก อันนี้ไม่ได้หันไปดู แต่ฟังจากบทสนทนามันประมาณว่า "เห้ยๆๆ เอาเสื้อมากดๆไว้ก่อนๆ , อย่าหลับนะๆๆ อย่าตายนะเว้ยๆ ,โหแม่มโดนอย่างหนักเลยอะ" เหมือนในหนังสงครามเด๊ะๆ

รถออกมาได้ นึกว่าจบแล้ว แม่มยัง เพราะรถลงอุโมงค์ท่าพระ บีบแตรไปตลอดทาง พอขึ้นมา มีมอเตอร์ไซค์แว้นมาปาดหน้า พร้อมอิฐตัวหนอนในมือ มีเสียงข้างรถดัง ปัง!! ผู้โดยสารทุกคนก็หาโทรศัพท์กันจ้าละหวั่น พร้อมโทรแจ้งตำรวจ (คนที่โทรแจ้งก็แลดูกลัวมาก สะอึกสะอื้นเหมือนในหนัง แต่นี่แม่มของจริง)

พอรถเมล์ถึงโรงพยาบาลทหารเรือ บรรดาช่างกลก็พยายามทำลายหลักฐาน โดยการให้คนที่ไม่เจ็บ เก็บอาวุธทั้งหมดกลับบ้านไป ซึ่งดูจากจำนวนแล้วถ้าไปพร้อมพวกไม้กวาด แปรงขัดทองเหลือง ลงซาเล้งไปนี่คงขายแม่บ้านได้หลายตังค์ คือเยอะมาก
แบบเกลื่อนรถ เลือดท่วมตามพื้นรถ และมีเศษเนื้อริ้วๆตกกระจัดกระจาย

รถจอดปุ๊ปผู้โดยสารก็แตกฮืออลงมา เหล่านักรบก็คงไปเจอกันในห้องฉุกเฉิน แต่ผู้ไม่เกี่ยวข้องนี่สิ ขวัญเสียกระจัดกระจาย มีน้องคนนึงน่าสงสารมาก หน้าซีดปากสั่น (ในที่นี้รวมผู้เขียนด้วยที่สั่น)

ก็หลังจากส่งน้องคนนั้นหน้าโรงพยาบาลแล้วก็โบกแท็กซี่กลับมาบ้านด้วยอาการตกใจค้าง พร้อมเศษกระจกเต็มตัว งงๆอยู่ ภาพยังติดตาอยู่เลย

นั่นแหละ ก็ช่วงนี้ใครจะเดินทางด้วยรถร่วมบริการก็ระวังๆหน่อยนะ แม่ม วูบเดียวแท้ๆ เหตุการณ์แบบนี้ดูในข่าวอาจจะไม่มีอะไรเท่าไหร่ เพราะเวลานำเสนอข่าวน่ะมันน้อย แต่ถ้ามาโดนจริง มันแลดูนานมากๆและน่ากลัวมากๆเลยทีเดียว

ที่สำคัญคือคนพวกนี้ไม่คิดถึงใครหรอกครับนอกจากศักดิ์ศรีของสถาบันตัวเอง?? เลือกได้อย่าไปไกล้ๆมันจะดีที่สุด ชีวิตพวกมันเองมันยังรับผิดชอบไม่ได้ก็ไม่ต้องพูดถึงสวัสดิภาพของส่วนรวม

นี่โชคยังดีนะแค่โดนเศษกระจกบาดเล็กๆน้อยๆและกางเกงขาด ถ้าโดนอิฐตัวหนอนก้อนนั้นคงไม่รู้จะเป็นอย่างไร

ก็ขอฝากถึงเด็กช่างทุกท่านด้วยวิดีโอนี้ สวัสดี

http://www.youtube.com/watch?v=nHgeT_nWrQQ