ผมเป็นคนรักน้องหมามากๆเป็นคนเลี้ยงหมาได้อย่างดีมากๆเลี้ยงตัวนึงมาตั้งแต่เด็กจนผมอายุ15มันก็ได้ตายไปเมื่อเมษาปี2015 จนเมื่อเดินกุมภาฯยายผมเอาน้องหมาจากไหนก็ไม่รู้มาเลี้ยงบอกมีคนเอามาให้เลี้ยงผมก็งงๆไม่ค่อยอยากปันใจให้ตัวใหม่เพราะตอนนี้ผ่านมาหลายปีก็ยังคิดถึงตัวเก่าอยู่เลย พันธุ์อะไรผมก็ไม่รู้ขนฟูๆเยอะๆ เลี้ยงมาได้ประมาณเดือนเศษๆ มันก็โดนหมาตัวใหญ่ๆไล่ วันนั้นนั่งดูทีวีในบ้านก็ไม่คิดไรเพราะเวลาโดนตัวอื่นมาว้ากมันจะชอบวิ่งไปซ่อนที่แคบๆตัวใหญ่จะเข้าไปไม่ได้ (บ้านผมไม่มีรั้วมีบ้านหลายหลังติดห่างๆกันมา) แต่พออีกสักพักได้ยินเสียงมันร้องก็เลยวิ่งออกไปดู อาการมันตอนนั้นมันดิ้นๆแล้วร้องเลือดออกตามปากตามจมูกเต็มไปหมดจนดูน่ากลัว ผมก็ค่อยอุ้มมันมามันก็ดิ้นๆพอวางลงเท่านั้นแหละมันดิ้นไม่หยุดจนหัวฟาดพื้นไปเรื่อยๆจนผมต้องอุ้มมันขึ้นอีกครั้ง เลือดนี่เต็มไปหมด ก็เรียกแม่มาดู มันก็ยังร้องๆ เอาทิชชู่เช็ดเลือด เสียงมันหายใจเหมือนคนเป็นหวัดแต่เลือดเต็มจมูกนี่แหละ ตอนนั้นก็เลยแค่เอามันไปนอนห่มผ้าไว้นั่งดูมันหลับ ใจนึงก็กลัวมันตายเพราะนิ่งมากๆหลับตายปี๋เลย แต่ยังได้ยินเสียงหายใจ วันนั้นก็เอามันนอนไว้ ตัวเองมาอาบน้ำนอน ก่อนจะนอนก็เดินไปดูอีกที มันก็นิ่ง ตอนนั้นนอนไม่หลับเอามากๆฝันร้ายด้วย ตื่นเช้ามาก็เรื่องแรกที่คิดคือวิ่งมาดูอาการน้อง น้องก็ตื่นแล้วแต่..เดินเซ เดินล้ม ตาข้างนึกผมไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตามันจะเลื่อนออกไปเห็นตาขาวๆนิดๆเลือดห่อด้วย เป็นตาเหล่ขอบๆห่อเลือดเลยอ่ะครับ ผมสตั้นไปเลย สงสารน้องมากๆ บอกพ่อกับแม่ว่าพาน้องไปหาหมอท่านก็บอก "ไม่ต้อง เอายาแก้อักเสพให้มันกินก็พอ" (บ้านผมเลี้ยงหมามาไม่เคยพามันไปหาหมอเลยครับ เพราะไม่เคยเจอเคสขนาดนี้ มากแค่ป่วยแล้วให้ปู่คนนึงที่เร่ฉีดยาให้สัตว์อะครับไม่เชิงเป็นสัตวแพทย์แต่เชี่ยวชาญเรื่องสุนัขอะครับมาฉีดให้มันก็ดีขึ้น) .......
วันที่2 หลังปล่อยแบบนั้นมา อาการคือเบื่ออาหาร กินน้ำเยอะมาก เดินเซ,ล้ม มีอาการเหมือนคนไม่ค่อยเต็ม เบลอๆ ตาเหล่เหมือนเดิมแถมห่อเลือดหนักกว่าเดิม พอขอพ่อแม่อีกท่านก็บอกเดี๋ยวมันก็หายเอง
วันที่3มาคิดอีกที....ความคิดตอนนี้คืออยากจะลองขอตังค์แม่สัก1000นึงพาน้องไปหาหมอ (ครอบครัวผมไม่ได้รวยเงิน1000+คือเยอะมาก) เล่าให้เพื่อนฟังเพื่อนก็บอกไม่พอเดี๋ยวให้ยืม แต่แม่คงไม่ให้ คงค้านผมขาดแน่ๆ แถมตอนนี้ก็ปิดเทอมเงินเก็บก็ไม่ค่อยจะมี อยากจะพาน้องไปหาหมอ น้องเจ็บผมก็เจ็บผมนอนไม่ค่อยหลับมาสองสามวัน ...มองน้องทีไรคือสงสารมากๆ น้องดูเศร้าๆ เหมือนจะเจ็บมากๆ แต่ก่อนร่าเริงมาก เดินออกมาจะชอบมากัดรองเท้าวิ่งๆโดดๆ แต่พอตอนนี้เดินออกมาหาผลคือเดินหนีผมเหมือนกลัวๆ ชอบไปแอบจนผมต้องตามหา ผมควรปล่อยน้องไปแบบนี้หรือยืมเงินเพื่อนพาน้องไปหาหมอดีครับ... ㅠㅠ


ปล.ผมเพิ่งเคยเขียนกระทู้ที่บรรยายยาวขนาดนี้ครั้งแรกผิดพลาดไงขออภัยด้วยครับ ตอนเช้าเดี๋ยวเอาภาพน้องมาแปะให้ดูนะครับ TT