คือผมไปเจอลูกแมวจรข้างถังขยะแถวคอนโดครับ สภาพน้องคือขาเจ็บเดินไม่ได้ผอมซูบ ตอนแรกผมจะไม่ช่วยแล้ว แต่ถ้าปล่อยไปยังไงก็ตาย ไม่รอดแน่ๆ ผอมซูบขนาดนั้นแถมยังเดินไม่ได้ ผมเลยเก็บมาเลี้ยงแบบเลี่ยงไม่ได้ ดูแลจนหายเจ็บกลับมาแข็งแรง ผ่านไปสามเดือนน้องนิสัยเสียมากครับ ชอบกัดแขนผมจนเป็นรอยไปหมด บางครั้งกัดจนเลือดสาด ขนาดกำลังเทอาหารให้ก็ข่วนผมเพราะเทอาหารช้า ทำไมเค้าถึงนิสัยเสียขนาดนี้ครับ ผมเป็นคนช่วยชีวิตเค้าขึ้นมา ถ้าเขาไม่ได้ผมป่านนี้ได้ตายข้างถึงขยะไปละ ผมเลี้ยงอย่างดีทุกอย่างให้ความอบอุ่น อาหารอย่างดี แค่ค่าอาหารค่าของเล่นก็ตกเดือนละ 5,000 กว่าบาทละ เขาควรจะรู้ตัวนะ ว่าถ้าไม่ได้ผมป่านนี้ตัวเองไม่รอดแล้ว ไม่ใช่ทำกับผมแบบนี้ ใครบอกว่าหมาแมวจะสำนึกบุญคุณคนผมเถียงขาดใจเลย ถ้าหมาอะใช่ แต่แมวไม่ใช่แน่ๆ

ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ผมจะไม่เก็บมาแน่ๆ ถ้ารู้ว่าเก็บมาแล้วจะเป็นแบบนี้ผมไม่เก็บมาแน่ๆ ปล่อยตายตรงนั้นแหละ ต่อไปนี้ผมคงไม่เก็บแมวมาอีกแล้ว ต่อให้สภาพจะน่าสงสารแค่ไหนก็ตาม ปล่อยใว้แบบนั้นก็ดีอยู่ละไม่น่าช่วยมันเลยจริงๆ

ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยมีประสบการณ์เลี้ยงสัตว์นะครับ ผมเคยเลี้ยงหมามาก่อน เลี้ยงอย่างดีด้วยหมาไม่เคยทำร้ายผมซักครั้งเดียว ไม่เคยทำให้ผมเจ็บเลยซักครั้งเดียว มีแต่มาอ้อนผมมาคลอเคลียผม แต่กับแมวกับทำร้ายผมทุกวัน ทั้งๆที่ผมเป็นคนให้ชีวิตมัน ถ้าไม่ได้ผมป่านนี้ได้ตายข้างถังขยะไปละ ไม่น่าไปช่วยมันเลยจริงๆ ปล่อยใว้แบบนั้นก็ดีอยู่ละ