คือเรามาเรียนต่อประเทศญี่ปุ่น ด้วยวีซ่าของพ่อค่ะ พ่อเป็นกุ๊ก เเล้วทีนี้โรงเรียนภาษามันเเพงเกินไปเรากลัวพ่อเเม่ลำบากเลยออกจากโรงเรียนมาทำงานค่ะ
ทำไปไม่นาน เราก็โดนไล่ออก ตอนนี้อยู่บ้านเฉยๆ นั่งหางานฟรีเเลนทำ ทำเว็บนู้นนี้ เขียนหนังสือขาย พ่อเเม่ทำงานงกๆ เหนื่อยกันเเทบตาย
เเต่เรา อายุ 16 ไปที่ไหนเขาก็ไม่รับ ภาษาก็ไม่ค่อยเก่ง ตอนนี้เราลองเดินตามฝันตัวเองอ่ะค่ะ เราอยากเป็นช่างภาพ เเต่ใจนึงเราผิดที่ให้พ่อเเม่ทำงานส่วนตัวนั่งชิวๆ ยอมรับว่าเครียดมากๆค่ะ เคยเครียดจนไม่หลับไม่นอน บางวันวูบไปเฉยเลย ชิวิตเหมือนดิ่งลงมากๆค่ะ ยอมรับว่าเคยคิดสั้นเเต่สงสารพ่อเเม่ที่เลี้ยงมา