เราเป็นลูกคนเดียวมาตลอด16ปี ชีวิตครอบครัวไปได้ดี ไม่มีปัญหาอะไร ใช้ชีวิตเเบบครอบครัวธรรมดาๆทั่วๆไป จนมาช่วงระยะหนึ่งพ่อเเม่ที่ทำงานที่เดียวกัน เข้างานพร้อมกัน เลิกงานก็พร้อมๆกัน ก็ต้องมีการเปลี่ยนเเปลง หัวหน้าขอให้พ่อมาช่วยงานกะกลางคืน เเทนลูกน้องที่ลาออกไป พ่อเลยต้องเข้างาน6โมงเย็นเลิกงาน7โมงเช้า แม่เข้างาน8โมงเช้าเลิก6โมงเย็น เวลาไม่ตรงกัน เจอหน้ากันก็คือน้อยมากๆ มีเเค่เเบบวันหยุด หรือเจอหน้ากันที่โรงงานบ้าง เราเองก็ใช้ชีวิตเเบบกลางคืนนอนกับเเม่ เช้ามาไปรร. กลับจากรร.พ่อก็ไปรอรับหน้ารร. ซึ่งทุกอย่างก็ดูไม่เป็นปัญหาเท่าไหร่ แต่พอหลังจากนั้น ปิดเทอมเราก็ไปทำงานเป็นpart timeที่โรงงานที่พ่อเเม่ทำงานอยู่หาค่าเทอมเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา เเล้วพอดีมีพนักงานใหม่เข้ามา เป็นคนลาว มีทั้งวัยรุ่น เเล้วก็วัยเดียวกันกับพ่อเเม่เรา ซึ่งแม่เราเป็นหัวหน้าอยู่เเผนกนั้น ปัญหาเริ่มเกิดคือพอทำงานไปสักพัก คนลาวคนนึงเป็นผู้ชาย อายุน้อยกว่าเเม่เรา2ปีได้มั้ง มาจีบ มาเต๊าะ มาหยอดเเม่เรา คือเเม่เราก็เล่นกลับอะ คือปกติเเม่เราเป็นคนเฟรนลี่ เเต่ก็ไม่เคยเกินเลยกับใคร เพราะเล่นกันด้วยความสนิทที่ทำงานกันมานาน เราไปทำงานเราก็เห็นหมดนะ เเต่เราไม่คิดไรมาก เพราะแม่ก็เล่นงี้กับลุงๆน้าๆ สนิทกันเราก็เลยเฉยๆ คิดว่าถ้าเขามีอะไรหรือคิดอะไรกันมากกว่าเพื่อนร่วมงานคงไม่กล้าเล่นกันต่อหน้าคนอื่น เเต่กับคนลาวคนนี้อะ หยอดไปเต๊าะมา เริ่มคุยกันทางเฟส จากเเค่พิมพ์หากัน เริ่มมีโทร เริ่มมีวิดีโอคอลเปิดกล้องกัน คือเราคิดแล้วอะ ว่าไม่ใช่ละ เเต่พ่อไม่รู้เรื่องนี้นะ พ่อเเม่เเต่งงานกันมา17ปี(ในช่วงเวลาที่เกิดเรื่องนะ) พ่อรับรู้ว่าเเม่เป็นเเบบนี้คือไม่ได้ถือสา ก็คือเฟรนลี่ คุยสนุก เเต่เวลางานก็จริงจัง คือตอนนั้นมันเริ่มเยอะขึ้นอะ เเบบพอเปิดเทอมช่วงนั้นเราเครียดเรื่องเเม่เเหละ โคตรไม่อยากอยู่บ้าน เเบบขอเเม่ไปนอนบ้านเพื่อนสนิท(ผญ.)บ้าง คือเเม่ก็คือขี่รถไปด้วย เเต่ก็พาคนลาวคนนั้นไปด้วยอะ ไปกินข้าวบ้างไรบ้าง คือเป็นเเบบนั้นอยู่เกือบ3เดือนได้ เราเบื่อบ้านมากๆ เราไม่อยากอยู่กับเเม่เลยเเบบ อยากกลับมาเเล้วเจอพ่อตอนเช้ามากกว่า ซึ่งเราก็ไม่รู้อะว่าในขณะที่เราไปอยู่บ้านเพื่อน บางทีเอางานเอาการบ้านไปทำ เเม่กับคนนั้นไปทำอะไรบ้าง เเต่เวลากลับบ้านก็คือกลับพร้อมเรา ขี่รถกลับพร้อมเรา ไปส่งคนลาวคนนั้นเสร็จ ก็เข้าบ้านพร้อมกัน เพื่อไม่ให้ญาติๆผิดสังเกต คือตอนนั้นเราเเบบไม่ได้สนใจอะ จะทำไรก็ทำเหอะ เเต่ไม่อยากคุยกับเเม่เลย เราไม่ชอบผช.คนนั้นมากๆ จนเราเคยเผลอด่าไปหลายครั้งด้วย เราไม่รู้ว่าเเบบจิตใจคือทำด้วยอะไร เวลาไปเจอหน้าพ่อเรา เขาทำหน้ายังไง จิตใต้สำนึกเขาคิดยังไง พ่อเราเป็นคนยิ้มเก่งมาก เเต่ไม่ค่อยพูด ถ้าพูดก็คือเเบบเล่น คุยกับคนที่เเบบสนิทมากๆ ทำงานกันมานาน พ่ออัธยาศัยดีมากๆ หนักไปกว่านั้นเเบบมีชวนมาบ้าน เเต่ก็พาพวกคนอื่นๆมาด้วย เป็นไม้กันหมาอะ ซื้อนู่นซื้อนี่มากิน เรามองไปก็เเบบทำกันขนาดนี้ได้ไงวะ คือก็ไม่รู้หรอกว่าถึงขั้นเเบบมีซัมติงไรมั้ยอะ เเต่ความรู้สึกตอนนั้นคือโคตร พ่อกูก็อยู่ เเต่ตีหน้าซื่อทำเหมือนไม่มีอะไร เเค่หัวหน้ากับลูกน้อง คนในโรงงานก็เริ่มลือๆกันละ หลังจากนั้นสักพัก พ่อก็หลับใน เเล้วรถไปชนกำเเพงตอนขับรถไปทำงาน เพราะพ่อล้าอะ งานหนักด้วย นอนไม่ค่อยพอ เเต่ดีที่ไม่เป็นไรเลย เเต่รถยับมาก หัวหน้าพ่อเลยบอกให้พ่อกลับมาทำกลางวันเหมือนเดิม เพราะเขาหาคนได้พอดี เป็นช่วงประจวบเหมาะ ไอพวกคนลาว มันโดนไล่กลับบ้านหมด เพราะเหมือนไปมีปัญหาชกต่อยอะไรกันสักอย่าง ซึ่งก่อนกลับก็ยังพากันมาเลี้ยงส่งที่บ้าน กินนู่นกินนี่ พ่อก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้เลย หานู่นหานี่ให้กิน เหล้าเบียร์ไม่ขาด พอพวกมันพากันกลับประเทศไป เราก็เเบบเอาเฟสเเม่ทักไปบอกว่าเลิกยุ่งกับครอบครัวได้ละ เเล้วบล็อคไปเลย พอผ่านไปสัก2เดือน พ่อเเม่ก็ทำงานเข้าออกพร้อมกันเป็นปกติละ เเล้วก็ดูลืมไอคนนั้นไปแล้ว เพราะเราขอให้เลิกยุ่ง เขาก็เหมือนคิดได้ ทุกอย่างเริ่มโอเค ความรู้สึกเราที่มีต่อเเม่เริ่มปกติ เราเองก็ไปนอนค้างบ้านเพื่อนเพราะกิจกรรมหลายๆอย่างของรร. งานกลุ่มบ้าง ไปทำงานที่สวนพ่อเเม่เพื่อนด้วย เเล้ววันนึงเเม่ก็น้อค ไปรพ.หมอบอกแม่ท้อง เเต่เเม่คือไม่รู้ ก็ซื้อยาสตรีมากิน เห็นเมนส์ไม่มา ซึ่งก็ไม่ได้เเปลก เพราะเวลาเมนส์ไม่มา หรือมาไม่ปกติเเม่ก็จะซื้อมากิน วันนั้นเรากลับจากสอบ น้าเราก็บอกว่าถ้าเเม่มีน้องดีใจมั้ย เราก็งงๆ เเร่ก็บอกว่าดีใจนะ หนูอยากเลี้ยงเด็ก อยากมีมานานเเล้ว ถึงเเม่จะอายุ16เเล้วพึ่งมีน้องก็เหอะ ทุกอย่างก็ดูโอเค ไม่ได้ดูมีอะไรไม่ปกติ พ่อก็ประคบประหงมดูเเลอย่างดี เราโคตรรักโคตรตื่นเต้นทุกครั้งที่พาเเม่ไปหาหมอเเล้วหมออัลตราซาวด์ เเบบโหนี่หรอเด็กในท้อง นี่หรอน้อง เราตอนเด็กๆก็เเบบนี้เลยเนาะ ยิ่งพ่อรู้ว่าเป็นผช.คือเเบบดีใจมาก ทุกคนเเฮปปี้ หญิงคนชายคนสมหวัง จนน้องคลอด พ่อก็แบบไปอุ้มน้องเเบบน้องผิวขาวนะ หน้าเเบบน่ารักมาก จำได้ว่ากระโดดกอดกันกับพ่อร้องไห้ดีใจสุดๆ ซึ่งทุกอย่างก็แบบผ่านไป ปกติ จนน้องโต2ขวบกว่า3ขวบพ่อเเบบตามใจทุกอย่างของเล่นเต็มบ้าน พ่อรักมากๆ ใครๆก็เเบบหลงอะ จนตอนนั้นเรา18เเล้ว คืออยู่ดีๆมันฉุกคิด เเบบคิดในใจว่า พ่อเเม่ไปมีไรกันตอนไหนวะ หรือคงเป็นตอนเราไปค้างบ้านเพื่อน ก็ดีนะ มีน้องมาตอนที่เเบบครอบครัวเราเหมือนห่างเหินกันเพราะพ่อเเม่ทำงานคนละเวลา เหมือนได้จูนครอบครัวเข้าหากันอีกครั้ง เเต่มันก็มีเเอบคิดมาตลอด ว่าเเบบหรือว่าเเม่จะท้องกับไอคนนั้นวะ เด็กคนนี้ใช่น้องกูรึป่าววะ นิสัยอะไรคือต่างจากพ่อ ต่างจากคนในบ้าน คือไม่รู้ว่าอคติคิดไปเอง หรือเป็นเรื่องจริง จนมาวันนี้21/12/64 เรากับเเม่พาน้องไปสมัครเรียนอนุบาล2 เลยต้องเจาะเลือดตรวจกรุ๊ปเลือด เราก็ขับรถพาไปตัวเมือง พอไปเจาะในใจเราก็เเอบคิดนะว่าเเบบพ่อโอ เเม่โอ เราก็โอ ถ้าน้องเเปลกจากนี้คือไม่ใช่ละ พอเจาะมาน้องไม่ร้องเลย เลยเเบบมาเจ้โทรหาพ่อ โชว์พ่อเลยว่าไม่ร้องด้วยเก่งมากๆ พอกดโทร ผลออกพอดี หมอเดินมาด.ช....กรุ๊ปA !! เชี้ยยย ช็อค เเม่ก็ช็อค เเต่ตอนนั้นเราเเกล้งไม่ได้ยินอะ เพราะเเบบกำลังกดโทรหาพ่อเล่นกับน้องอยู่ ดีที่พ่อยังไม่รับ เราเลยวางสาย เเต่หูคือได้ยินอะว่ากรุ๊ปA อี ย มือไม้สั่น เเบบหน้าชา พอโทรมาเเบบพูดไม่ออกเลยเเบบ เออพ่อน้องเก่งมากไม่ร้องเลย พ่อก็เเบบดีใจ ชมใหญ่เลย บอกเป็นห่วง กลัวน้องร้อง กลัวน้องเจ็บ เเต่ใจเราตอนนั้นฟังเเล้วเเบบ เจ็บปวด จึ้กแบบ ต้องทำตัวปกติอะ ไม่รู้ว่าควรรู้สึกไง ควรทำไงต่อ เเบบอะไรวะ หูฝาดหรอ หรือเกิดไรขึ้น ฝันหรอ จนเเบบขับรถเลยไปออกทางผิดวนไปมา จนไปแวะกินข้าว เเม่ก็ไม่กล้าวางกระเป๋าที่มีใบกรุ๊ปเลือดน้องเลย ทำเหมือนจะวางเเล้วไปเข้าห้องน้ำ เเต่ก็เอ้อถือไปด้วยดีกว่า กินเสร็จ เอาเอกสารไปยื่นก็บอกเดี๋ยวเเม่ลงไปเอง รอที่รถเเหละ ยื่นเเป๊บเดียว คือมันเเปลกที่เเม่เอากระเป๋าติดตัวตลอดหลังจากออกจากที่ตรวจเลือดเสร็จ สมองตอนนั้นสรวนอะ งง ควรรู้สึกยังไง คือโคตรเงียบ ถามคำตอบคำ เเบบอยากหนีไปไกลๆเลย จนกลับบ้านมาก็ได้เเค่เเบบเข้าห้องมานอนคิดว่าเเบบนี่มันคืออะไร เกิดอะไรขึ้น หาข้อมูลในกูเกิลคือมันไม่มีทางเป็นไปได้อะ โอ+โอมันก็ต้องโอดิวะ มันจะเอได้ไง เครียดอะ อยากถามตรงๆ อยากถามว่าเเบบน้องกรุ๊ปไร เเต่กลัวคำตอบอะ กลัวมากๆ ไม่อยากได้ยินอะไร ไม่อยากฟัง จะเล่าให้พ่อฟัง ก็ไม่ได้อะ ตอนนี้ชีวิตครอบครัวคือลงตัว คือมันดีทุกอย่างเเล้วอะ เเต่มันก็คิดวนไปมาว่า ที่เราคิดสงสัยมาตลอด มันจริงหรอวะ เด็กคนนี้ที่เรียกเราว่าเจ้ ที่เราบอกว่าเดี๋ยวเรียนจบจะส่งเรียนเอง เเม่กับพ่อได้ไม่ต้องทำงานเเล้ว คือ นี่ไม่ใช่น้องพ่อเดียวกันหรอ ถ้าพ่อรู้พ่อจะรู้สึกยังไง เเล้วในอนาคตอะ มันต้องมีสักวันที่พ่อต้องรู้เรื่องนี้เเน่ๆ เเล้วจะทำยังไง รับมือยังไง มันมีเเต่คำถามอะ ที่สำคัญ ควรรู้สึกยังไงกับเเม่ เเม่ที่เรารักเขามากๆ เเม่ที่คลอดเรามาอะ เเต่เขาทำแบบนี้กับพ่อ ลูกที่รู้เรื่อง เเต่ต้องทำเป็นไม่รู้ ไม่ถามอย่างเรา ควรรู้สึกไงกับเเม่ คือตอนนี้คือไม่อยากพูด ไม่อยากเจอ ไม่อยากมองหน้า กับน้องก็เเบบมันมีเเต่คำถามในหัวอะ เราควรทำยังไงอะ?