สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เราเรียนจบแล้วนะคะ ที่บ้านมีธุรกิจครอบครัว ตั้งแต่ตอนเรียนเราไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลยค่ะ เพราะ ตั้งเป้าว่าอยากตั้งใจเรียนให้จบก่อน แล้วค่อยเป็นอิสระ ไม่อยากให้แม่เป็นห่วง+แฟนเก่าไม่ดื่ม ไม่ได้อยู่จังหวัดเดียวกัน เจอกันปีละ2ครั้งด้วย

พอเรียนจบมา เราก็มีแฟนใหม่เป็นคนชอบเที่ยวเหมือนกัน แต่ไม่ได้ไปดื่ม L เพราะเขาแพ้ คือเราเริ่มเที่ยวกลางคืนแต่ไม่บ่อยมาก เดือน 2-3 ครั้ง ตั้งแต่ต.ค.65 -ม.ค. 66 กลับมาบ้านก็ตี2-3 เราดื่มแบบรู้ลิมิตตัวเองตลอด ไม่เคยอ้วกเลย ถึงจะไปเที่ยวแบบนั้นแต่เราก็ไม่เคยลองสูบบุหรี่หรืออะไรก็แล้วแต่ด้วยซ้ำ

แล้วแม่ก็เริ่มบ่นว่าเราชอบไปเที่ยว เดี๋ยวนี้ติดเที่ยว แฟนพาเราเสียคน จนมาล่าสุดด่าเราว่า เราเป็นเด็กเหลวแหลก เป็นเด็กใจแตกหรอ ทำไมชอบไปเที่ยว ติดเที่ยวแล้วนะ คบคนแบบไหนก็เป็นคนแบบนั้นแหละ เป็นผู้หญิงกลับบ้านตี3 ไม่มีใครเขามองว่าดีหรอก ประมาณนี้ค่ะ  แต่ทุกครั้งที่เราไปเที่ยว เราก็ตื่นไปทำงานได้ตลอดนะคะ ไม่เคยทิ้งการงานเลยซักครั้ง เพราะไม่อยากให้เขามาด่าทีหลัง

อยากสอบถามว่า การที่เราไปเที่ยวแต่ก็ยังไปทำงานได้ทุกครั้ง อันนี้คือเรียกว่า ‘เด็กใจแตก’ หรอคะ ? คำนิยามของ ‘เด็กใจแตก’ ต้องเป็นแบบไหนคะ ?

ปล.1 เราแค่รู้สึกว่าเราชอบเที่ยว เป็นความชอบส่วนตัว เป็นการคลายเครียดในวิธีของเรา บางทีไปก็ไม่ได้ดื่ม ไปนั่งชิว นั่งฟังเพลง เข้าสังคมเฉยๆ
ปล.2 เข้าใจนะคะว่าเขาเป็นห่วง แต่เวลาเราจะไปไหนก็บอกเขาตลอด มีอะไรก็บอกเขาทุกเรื่อง แค่อยากให้เขาสบายใจ ดีกว่าแอบไปอีก
ปล.3 เราเป็นคนไม่ค่อยแคร์คำพูดใครอยู่แล้ว ก็เลยไม่ได้มาสนใจว่าใครจะมองว่าเราเป็นยังไง อยากทำอะไรก็ทำ ใช้ชีวิตให้เต็มที่ แต่มีขอบเขตของตัวเองแค่นั้น