สวัสดีคะ ตามหัวข้อเลยคือเราอยากจะคุยกับผู้ที่มีประสบการณ์การลดความอ้วน เพราะอยากสร้างแรงบันดาลใจให้กับตนเองหรือเอาไว้ปรึกษาในช่วงที่เราลดความอ้วน เราคือคนอ้วนคนหนึ่งที่ไม่สามารถลดน้ำหนักได้เพราะความขี้เกียจ และความไม่มีวินัยในการกินของเรา จนทำให้ทุกวันนี้เรามีความคิดที่จะอยากลดน้ำหนักเพราะเราอ้วนเกินไปเราไม่สามารถเดินตรงได้เพราะขามันเบียดกันทำให้ถูกญาติและเพื่อนๆเราล้อมาตั้งแต่เด็กๆ เราจึงจำมันฝังใจจนถึงทุกวันนี้ เวลาเดินมันจะออกแนวเขย่งๆทำให้ดูตลก เราจึงมีความคิดว่าจะเริ่มลดน้ำหนักอย่างจริงจัง ตอนนี้เราเริ่มลดน้ำหนักมาได้เพียงแค่1อาทิตย์ โดยการออกกำลังกายโดยการวิ่งบางวันว่ายน้ำสลับกัน ที่เราเลือกวิ่งเพราะเราคิดว่ามันเผาพลาญได้ดีสำหรับเรา เรารู้ลิมิตตัวเองว่าควรแค่ไหนไม่กล้าหักโหมกลัวเจ็บหนัก5555 พอเสร็จก็มาแฟทเบิร์นที่บ้าน เป็นคล้ายๆที25คะ และสิ่งที่ยากที่สุดของเราคือการควบคุมอาหาร  เราไม่สามารถทำได้เพราะใจเราห่วงแต่กินบางทีก็ไม่ได้หิวแต่รู้สึกว่าต้องกินให้ได้ อาทิตย์แรกเราน้ำหนักลด3โลคะ ตอนแรกหนัก93 ลดไปเหลือ90 ใน1อาทิตย์เราจะหยุดออกกำลังกาย1วันเพื่อให้ร่างกายพักฟื้น แต่พอหยุดเท่านั้นแหละคะ กินแหลกเหมือนตะบะแตกที่ต้องออกกำลังกายทุกวันต้องควบคุมปริมาณอาหารที่กิน สรุปคือน้ำหนักเราขึ้นมา1โล กลายเป็น91ก็เท่ากับว่าลดไปได้2โล พอเรารู้ว่าน้ำหนักขึ้นเรารู้สึกท้อว่าที่เราทำมาทั้งหมดนั้นได้แค่นี่หรอ ที่พยายามมา1อาทิตย์เหมือนสิ้นเปล่า เราเป็นคนใจร้อนคะทำอะไรก็อยาเห็นผลทันทีไปหมดทั้งที่รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่เราก็ยังไม่หยุดที่จะออกกำลังกายนะ วันนี้เป็นวันที่8สำหรับการออกกำลังกายของเรา เราวิ่งตอนเช้าคะ6โมง เลือกตอนเช้าเพราะอากาศมันสดชื่นดีไม่ร้อนมากไปบวกกับช่วงนี้ปิดเทอมเลยทีเวลาว่าง ช่วงแรกๆที่เราลดน้ำหนักดูเหมือนว่าจะไม่มีใครให้กำลังใจเลยจึงรู้สึกท้อ แม่เราพูดว่าเดี๋ยวกลับไปก็กินไม่ต้องออกหรอกกำลังกายกลับไปนอนบ้านจะได้ไม่เสียเวลา เรารู้สึกพูดไม่ถูกเลยเหมือนว่าแม่คิดว่าเราทำไม่ได้ แต่พอพ่อเราทักว่าไปออกกำลังกายมาดูเปลี่ยนไปเหมือนมันบาล้านมากขึ้นแต่ไม่ได้ดูผอมขนาดนั้น เราจึงรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอีกครั้ง เราจึงอยากพูดคุยกับผู้ที่มีประสบการณ์การลดน้ำหนักเอาไว้ปรึกษาหรือเป็นแรงบันดาลใจ ว่าขนาดคุณทำได้เราก็ต้องทำได้