- ว่าด้วย "กระเทียม" กับ คนเยอรมัน -
หลังจากได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นแม่บ้านของคนเยอรมันมานานเกือบแปดปีนะคะ สิ่งที่ได้เห็นและเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะในห้องครัวสไตล์เยอรมันอย่างหนึ่ง คือ คนที่นี่จะทำอาหารโดยใช้หัวหอมเป็นหลัก ไม่ใช่กระเทียมจ๋าแบบบ้านเรา และคนที่นี่เขาอ่อนไหว หรือ Sensitive กันมากค่ะในเรื่องกลิ่นของเจ้ากระเทียมเนี่ย รวมถึงหัวหอมด้วยในบางครั้ง
ดีที่สามีของเราเป็นคนเยอรมันที่ชอบทานกระเทียมค่ะ แต่กระนั้นก็ต้องระวังอยู่ดี โดยเราต้องร่วมมือด้วยที่จะทำอาหารแบบที่ต้องมีกระเทียมเป็นส่วนประกอบในวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น เราเคยบอกสามีว่า "นี่เธอ ถ้ากลัวกระเทียมมันส่งกลิ่น ก็แปรงฟันดีๆ สิ" สามีก็บอกว่า "นี่เธอ กลิ่นมันไม่ได้ออกจากปากอย่างเดียวนะ แต่เจ้ากระเทียมเนี่ยมีฤทธิ์ส่งออกจากผิวหนังด้วย!" เราก็ อ้อ จริงหรอเนี่ย เพราะเกิดมาไม่เคยได้กลิ่นกระเทียมจากใครเลย นอกจากแบบว่าจะสุดยอดของกลิ่นตัวจริงๆ สามีเราก็ย้อนว่า "ก็ทำนองเดียวกันกับที่เธอไม่มีทางรู้ตัวหรอกว่า กลิ่นกระเทียมของเธอนั้นส่งกลิ่นแค่ไหน เท่ากับที่คนอื่นจะได้กลิ่นจากเธอ" พร้อมส่งยิ้มหวานให้อีกหนึ่งที
--- อุ๊บสสส อาจจะจริง 555 เพราะฉะนั้น เราก็คิดว่า เราเองคงจะต้องระวังไม่กินกระเทียมมากเกินไป เดี๋ยวไม่มีใครที่นี่กล้าคบ
พอพูดถึงเรื่องไม่มีใครคบด้วย เพราะ "กระเทียม" เนี่ย ใช่ว่า เราจะไม่มีประสบการณ์นะคะ
สมัยที่ยังเป็นนักเรียนปริญญาเอกและยังไม่ได้แต่งงานนั้น สถานที่ที่เราไปบ่อยๆ แบบที่เรียกว่า ทั้งวันทั้งคืนเลยทีเดียวนั้น ก็คือ ห้องสมุด ค่ะ และบริเวณที่ชอบนั่งมากๆ คือ ลานกว้างด้านล่าง ซึ่งก็อยู่ในตัวห้องสมุดนะคะ แต่จัดโต๊ะเก้าอี้แบบให้เอาอาหารเครื่องดื่มเข้ามาทานได้ ซึ่งส่วนใหญ่นักศึกษาชาวเยอรมันก็จะชอบพกขนมปังรูปแบบต่างๆ และเครื่องดื่มน้ำอัดลมขวดจัมโบ้กันมาค่ะ เราก็คิดว่า แหม จะให้ทานขนมปังกันทั้งวันทั้งคืน ก็คงจะไม่ชิน วันหนึ่งก็เลยจัดแจงทำข้าวห่อค่ะ โดยเมนูในวันนั้น คือ ข้าวผัดกระเทียม ไข่ดาว คือ ลืมไปว่า ไม่ได้อยู่เมืองไทยนะ 555
--- พอไปถึงห้องสมุด จัดแจงอ่านหนังสือเสร็จแล้ว โอววว ถึงเวลาอาหารเย็นพอดี เราก็จัดแจงหยิบเอาข้าวกล่องที่ห่อมาอย่างดีออกมา จัดแจงหยิบช้อน โซ้ยข้าวผัดกระเทียมเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยและหิวโหย ผ่านไปสักห้านาที หลังจากสารอะดรีนาลีนเริ่มหลั่ง เพราะว่ามีความสุขที่ได้ทานอาหารบ้านๆ สไตล์ไทยๆ ในประเทศเยอรมนี เราก็เริ่มสังเกตว่า นักศึกษาคนอื่นๆ จากที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะของเรา ได้พากันย้ายไปนั่งที่อื่นจนหมด จนเหลือเรานั่งอยู่ในบริเวณนั้นๆ เพียงคนเดียว เราก็เริ่มแปลกใจ แต่ก็ยังทานข้าวผัดกระเทียมรสเด็ดของเราต่อไปค่ะ แถมยังคิดอีกว่า ถ้ามีพริกน้ำปลาด้วยจะแซ่บมากกกกกกว่านี้ 55
พออ่านหนังสือเสร็จ สามีของเราซึ่งในเวลานั้นยังคงสถานะเป็น Boyfriend นะคะ ก็มารับเราที่ห้องสมุดค่ะ เราก็เล่าให้ฟังว่า "นี่เธอ ตอนเราทานข้าวผัดนะ คนอื่นเขาย้ายที่ไปที่อื่นหมดเลย ทำไมก็ไม่รู้" สามีเราก็บอกเราด้วยรอยยิ้มที่มุมปากว่า "แต่เรารู้ว่าเพราะอะไร" เราก็ถามว่า "เพราะอะไรหรอ" สามีเราก็บอกว่า "ก็เพราะ "กลิ่นกระเทียม" ของเธอน่ะสิจ๊ะ! ตอนนี้ยิ่งชัดเจนเลยย" เราก็ อ้าววว ตายล่ะหวา จริงด้วย 555 ;)
แล้วเพื่อนๆ เคยมีประสบการณ์กับ "กลิ่นกระเทียม" บ้างไหมคะ?
-------------------------
ตามอ่านประสบการณ์ที่หลากหลายในหัวข้อนี้ได้อีกที่
https://m.facebook.com/aDiaryofaDr.MomofThreeGirls/photos/a.1357863244253416.1073741830.1328618513844556/1418312441541829/?type=3
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://www.facebook.com/aDiaryofaDr.MomofThreeGirls/
เครดิตภาพ: Bear Naked Food
- ว่าด้วย "กระเทียม" กับ คนเยอรมัน -
หลังจากได้ปฏิบัติหน้าที่เป็นแม่บ้านของคนเยอรมันมานานเกือบแปดปีนะคะ สิ่งที่ได้เห็นและเรียนรู้เกี่ยวกับศิลปะในห้องครัวสไตล์เยอรมันอย่างหนึ่ง คือ คนที่นี่จะทำอาหารโดยใช้หัวหอมเป็นหลัก ไม่ใช่กระเทียมจ๋าแบบบ้านเรา และคนที่นี่เขาอ่อนไหว หรือ Sensitive กันมากค่ะในเรื่องกลิ่นของเจ้ากระเทียมเนี่ย รวมถึงหัวหอมด้วยในบางครั้ง
ดีที่สามีของเราเป็นคนเยอรมันที่ชอบทานกระเทียมค่ะ แต่กระนั้นก็ต้องระวังอยู่ดี โดยเราต้องร่วมมือด้วยที่จะทำอาหารแบบที่ต้องมีกระเทียมเป็นส่วนประกอบในวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น เราเคยบอกสามีว่า "นี่เธอ ถ้ากลัวกระเทียมมันส่งกลิ่น ก็แปรงฟันดีๆ สิ" สามีก็บอกว่า "นี่เธอ กลิ่นมันไม่ได้ออกจากปากอย่างเดียวนะ แต่เจ้ากระเทียมเนี่ยมีฤทธิ์ส่งออกจากผิวหนังด้วย!" เราก็ อ้อ จริงหรอเนี่ย เพราะเกิดมาไม่เคยได้กลิ่นกระเทียมจากใครเลย นอกจากแบบว่าจะสุดยอดของกลิ่นตัวจริงๆ สามีเราก็ย้อนว่า "ก็ทำนองเดียวกันกับที่เธอไม่มีทางรู้ตัวหรอกว่า กลิ่นกระเทียมของเธอนั้นส่งกลิ่นแค่ไหน เท่ากับที่คนอื่นจะได้กลิ่นจากเธอ" พร้อมส่งยิ้มหวานให้อีกหนึ่งที
--- อุ๊บสสส อาจจะจริง 555 เพราะฉะนั้น เราก็คิดว่า เราเองคงจะต้องระวังไม่กินกระเทียมมากเกินไป เดี๋ยวไม่มีใครที่นี่กล้าคบ
พอพูดถึงเรื่องไม่มีใครคบด้วย เพราะ "กระเทียม" เนี่ย ใช่ว่า เราจะไม่มีประสบการณ์นะคะ
สมัยที่ยังเป็นนักเรียนปริญญาเอกและยังไม่ได้แต่งงานนั้น สถานที่ที่เราไปบ่อยๆ แบบที่เรียกว่า ทั้งวันทั้งคืนเลยทีเดียวนั้น ก็คือ ห้องสมุด ค่ะ และบริเวณที่ชอบนั่งมากๆ คือ ลานกว้างด้านล่าง ซึ่งก็อยู่ในตัวห้องสมุดนะคะ แต่จัดโต๊ะเก้าอี้แบบให้เอาอาหารเครื่องดื่มเข้ามาทานได้ ซึ่งส่วนใหญ่นักศึกษาชาวเยอรมันก็จะชอบพกขนมปังรูปแบบต่างๆ และเครื่องดื่มน้ำอัดลมขวดจัมโบ้กันมาค่ะ เราก็คิดว่า แหม จะให้ทานขนมปังกันทั้งวันทั้งคืน ก็คงจะไม่ชิน วันหนึ่งก็เลยจัดแจงทำข้าวห่อค่ะ โดยเมนูในวันนั้น คือ ข้าวผัดกระเทียม ไข่ดาว คือ ลืมไปว่า ไม่ได้อยู่เมืองไทยนะ 555
--- พอไปถึงห้องสมุด จัดแจงอ่านหนังสือเสร็จแล้ว โอววว ถึงเวลาอาหารเย็นพอดี เราก็จัดแจงหยิบเอาข้าวกล่องที่ห่อมาอย่างดีออกมา จัดแจงหยิบช้อน โซ้ยข้าวผัดกระเทียมเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยและหิวโหย ผ่านไปสักห้านาที หลังจากสารอะดรีนาลีนเริ่มหลั่ง เพราะว่ามีความสุขที่ได้ทานอาหารบ้านๆ สไตล์ไทยๆ ในประเทศเยอรมนี เราก็เริ่มสังเกตว่า นักศึกษาคนอื่นๆ จากที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับโต๊ะของเรา ได้พากันย้ายไปนั่งที่อื่นจนหมด จนเหลือเรานั่งอยู่ในบริเวณนั้นๆ เพียงคนเดียว เราก็เริ่มแปลกใจ แต่ก็ยังทานข้าวผัดกระเทียมรสเด็ดของเราต่อไปค่ะ แถมยังคิดอีกว่า ถ้ามีพริกน้ำปลาด้วยจะแซ่บมากกกกกกว่านี้ 55
พออ่านหนังสือเสร็จ สามีของเราซึ่งในเวลานั้นยังคงสถานะเป็น Boyfriend นะคะ ก็มารับเราที่ห้องสมุดค่ะ เราก็เล่าให้ฟังว่า "นี่เธอ ตอนเราทานข้าวผัดนะ คนอื่นเขาย้ายที่ไปที่อื่นหมดเลย ทำไมก็ไม่รู้" สามีเราก็บอกเราด้วยรอยยิ้มที่มุมปากว่า "แต่เรารู้ว่าเพราะอะไร" เราก็ถามว่า "เพราะอะไรหรอ" สามีเราก็บอกว่า "ก็เพราะ "กลิ่นกระเทียม" ของเธอน่ะสิจ๊ะ! ตอนนี้ยิ่งชัดเจนเลยย" เราก็ อ้าววว ตายล่ะหวา จริงด้วย 555 ;)
แล้วเพื่อนๆ เคยมีประสบการณ์กับ "กลิ่นกระเทียม" บ้างไหมคะ?
-------------------------
ตามอ่านประสบการณ์ที่หลากหลายในหัวข้อนี้ได้อีกที่
https://m.facebook.com/aDiaryofaDr.MomofThreeGirls/photos/a.1357863244253416.1073741830.1328618513844556/1418312441541829/?type=3
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เครดิตภาพ: Bear Naked Food