"ยายได้กลับบ้านเเล้ว"

ไม่มีคำพูดอะไรจะตอบเเทนให้น้องทั้งสอง
ขอใช้พื้นที่ตรงนี้นะคะ

ป้านั่งอยู่หน้าเซเว่นในปั๊ม ปตท ป่าขาม
ก็เห็นยายเค้านั่งขายผักตอนนั้นทุ่มกว่าแล้วผักยังกองเต็มโต๊ะ
แต่ยายก็ขายได้เรื่อยๆรวมทั้งเราด้วยที่ช่วยอุดหนุนยาย

เรานั่งมองไปก็นึกไป"ยายจะได้กลับบ้านกี่โมง"
สักพักน้องคนกางเกงแดงก็มาอุดหนุนยาย
ยายยิ้มๆขอบอกขอบใจหลานชายยกใหญ่
เราเองก็นึกในใจ เออหนอเด็กวัยรุ่นมีจิตใจอ่อนโยนจัง

ยายไม่ได้ขายดีจนมือไม่ว่างนานๆทีจะมีคนมาอุดหนุน
ยามว่างยายหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน

ยายขายไม่แพงค่ะ 5บาท10บาท
แต่คุณๆรู้มั้ยมันคือสิ่งที่หล่อเลี้ยงหัวใจยาย
ยายคงมีความสุข

สักครู่มีน้องผู้หญิงคนนั้นเข้ามาอุดหนุนยาย
หยิบของไปสองสามถุงแล้วให้เเบ็งค์100
ยายจะทอนให้
เธอโบกไม้โบกประมาณว่าไม่ต้องทอน
ยายก็ให้ศีลให้พรกันไป

เธอเดินไปที่รถเอาของไปเก็บสักครู่เดียว
เธอกลับมาหายายอีกครั้ง
ครั้งนี้เธอเหมาหมดโต๊ะเลย

เธอคงไม่ได้นับหรอกว่าสินค้าเป็นเงินเท่าใด
เราเห็นเธอให้เเบ็งค์500แล้วเหมือนเดิมคือไม่ต้องทอน
ยายยกมือสาธุท่วมหัวทำปากมุบมิบ
สรุป2ทุ่มกว่ายายได้กลับบ้าน

น้องคะน้องเป็นใครป้าไม่รู้จัก
แต่น้องทั้งสองทำให้ป้าประทับใจมาก
ขอให้น้องทั้งสองพบเจอเเต่สิ่งดีๆ
ไปไหนมาไหนขอให้มีเเต่คนรักค่ะ