ผมเคยได้ดูเรื่องราวของป้าต้อยผ่านๆในรายการคนค้นคน เป็นช่วงท้ายๆรายการ ก็ไม่ได้สนใจอะไร แล้วก็ลืมมันไป วันนี้หน้าเฟสบุ๊คของผม มีเรื่องราวของบุคคลนึงขึ้นมา จากสมาชิกท่านนึง และผมก็ได้อ่านและได้ดูคลิปย้อนหลังอย่างตั้งใจ ผมจำบุคคลนี้ได้อย่างชัดเจน เค้าคือ "ป้าต้อย" ซึ่งคนทั่วไปอาจจะมองว่าเค้าบ้า มองว่าเค้าเป็นกระเทย แต่ผมขอบอกจากใจเลยว่า เค้าคนนี้มีอะไรดีมากกว่าผู้ชายอกสามศอกอย่างผมเป็น เค้าไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้สังคม เหมือนอย่างคนที่แต่งตัวดีๆมีรถขับแต่ทำตัวเหมือนคนไม่ได้รับการสั่งสอน เค้าเข้าวัดช่วยงานวัดโดยไม่ต้องโดนรองขอ แบบผู้ชายอย่างผมไม่เคยได้ทำ เค้ามีแนวคิดแบบของเค้า แต่เค้าก็ไม่เคยที่จะทำให้ใครต้องเดือดร้อน เค้ารู้จักสำนึกบุญคุณบุพการีที่ได้เลี้ยงเค้ามามากกว่า คนสมัยนี้หลายๆคนที่ไม่เคยทำ หากใครได้เจอหรือมีโอกาสก็ช่วยอุดหนุนขนมของป้าต้อยหน่อยนะครับ มีแต่คนว่าอร่อย แต่ผมคงไม่มีโอกาสไปชิมแน่นอน^^

นี่คือเนื้อเรื่องหน้าเพจผม ขอให้เครดิตคุณ JJ Natsaran Deeprasert

"เป็นกะเทย ป้ายอมรับ แต่ป้าจะไม่ยอมทำไม่ดี ไม่ได้อยากได้ของใคร ไม่อยากเป็นปัญหาของใคร"

ป้าต้อย สาวประเภทสองวัย 53 ปี เธอคือซุปตาร์เมืองนนท์ เพราะชื่อเสียงเรียงนามของเธอเป็นที่รู้จักดีของชาวเมืองนนทบุรี เวลามีงานบุญ งานบวช หรือวันไหนที่ตรงกับวันพระ ก็จะเห็นป้าต้อยไปช่วยเป็นโฆษก คอยประกาศเชิญชวนให้ญาติโยมมาร่วมกันทำบุญ รวมทั้งคอยไปสร้างสีสัน เรียกเสียงหัวเราะให้กับงานบุญต่างๆ มาโดยตลอด จนเป็นภาพที่ชินตา ป้าต้อย ยึดอาชีพขายขนมใส่ไส้มากว่า 35 ปี นับว่าเธอเป็นแม่ค้าขนมใส่ไส้คนเดียว ในประเทศไทยเลยก็ว่าได้ ที่ใส่ชุดราตรีเดินขายขนม เธอมีเอกลักษณ์การขายที่โดดเด่น เพราะเธอจะส่งเสียงร้องว่า “ไส้ ไส้ ไส้ ไส้ ไส้ จ้า” นอกจากนี้ ป้าต้อยยังเป็นแม่ค้าที่มีวลีฮิตติดปากว่า “สบายใจดี” เพราะไม่ว่าจะถามอะไรเธอก็ตาม เธอก็จะยิ้มแฉ่งพร้อมกับตอบว่า “ก็มันสบายใจดี” แม้การแต่งตัว แต่งหน้าของป้าต้อยในแต่ละวัน อาจจะทำให้ลูกค้ารู้สึกแปลกๆ หรือมีข้อสงสัยในตัว ป้าต้อยอยู่บ้าง แต่กระนั้นก็ยังช่วยอุดหนุนขนมแกจนขายหมดทุกวัน

ป้าต้อย เป็นคนที่น่าสงสารคนหนึ่ง เพราะเธอเกิดมาเป็นคนที่สติไม่ค่อยสมประกอบ แถมพ่อแม่ของตัวเองยังเกลียดชัง ป้าต้อยจึงใช้ชีวิตอยู่กับยายตาบอดตามลำพังมาตั้งแต่เล็กๆ เมื่อป้าต้อยโตจนเริ่มทำงานได้ ป้าต้อยก็เป็น เสาหลักในการหารายได้เลี้ยงดูยายไม่ว่าจะทำงานเก็บขยะ รับจ้างเก็บศพหมาที่โดนรถชนไปทิ้ง รวมทั้งขายขนมใส่ไส้ ดังนั้นในชีวิตของเธอ เธอจึงรักยายมากที่สุด เพราะยายมอบความรัก ความอบอุ่นให้กับเธอ ยามเมื่อยายเจ็บป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ ป้าต้อยก็ดูแลยายเป็นอย่างดี ทั้งเรื่องข้าวปลาอาหาร ดูแลทำความสะอาด เรื่องการขับถ่ายอย่างไม่รังเกียจ จนชาวบ้านต่างชื่นชมว่าป้าต้อยเป็นคนกตัญญู ครั้นเมื่อยายเสียชีวิต ป้าต้อยก็ใช้ชีวิตตามลำพังมาโดยตลอด แต่ในหัวใจของเธอยังเต็มเปี่ยมไปด้วยความรัก ความคิดถึงยายอยู่เสมอ หลายๆ คนที่รู้เบื้องหลังชีวิตของป้าต้อย ต่างก็ชื่นชมและยกย่องว่าป้าต้อยเป็นคนดีคนหนึ่ง เพราะถึงแม้เธอจะสติปัญญาไม่สมประกอบ แต่ยังเป็นคนที่รู้จักทำมาหากิน ไม่ขอใครกิน ไม่เบียดเบียนใคร และไม่ทำให้ใครเดือดร้อน

ป้าต้อยเป็นคนที่ขยันทำมาหากินไม่เคยมีวันหยุด ไม่ว่าฝนจะตก อากาศจะร้อนขนาดไหน ป้าต้อยก็ไม่สนใจ เธอจะตั้งหน้าตั้งตาขายขนมท่าเดียว ยกเว้นแต่ว่าวันไหนที่คนทำขนมใส่ไส้หยุด หรือเธอต้องไปร่วมงานบุญสำคัญๆ เธอถึงจะยอมหยุด

ภาพโดยคุณ Nakarin Nareephon หลังมหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าพระนครเหนือ

ชมรายการ คนค้นคน ตอน ป้าต้อย...ซุปตาเมืองนนท์
http://www.youtube.com/watch?v=gkTYSjDNS5A