พอมาเผชิญความรู้สึกจริงๆของตัวเองว่าปัจจุบันกำลังเหงาและมีเป้าหมายที่ผมต้องมุงไปแต่ว่ามันเหงาเกินจจะทนผมเลยมักจะไปหาอะไรทำเพื่อคลายเหงาจนลืมไปเลยครับว่าตัวเองต้องทำไรในตอนนี้พอกลับมาเหงาก็นึกขึ้นได้พอไม่เหงาก็ลืมสิ่งที่ตัวเองต้องทำ ผมเริ่มสับสนกับตัวเองแล้ว ความเหงานี้มันน่ากลัวจริงๆ ร฿้สึกเหมือนแค่กำลังวิ่งหนีตัวตนของตัวเองเลย

ทำไมเวลาเหงาถึงต้องนึกถึงเรื่องสมัยก่อนของตัวเองด้วยหรอครับไม่เข้าใจตัวเองเลย