สวัสดีครับ
ผมเชื่อว่าทุกคนเคยเหนื่อย เคยท้อ อยากจะหยุด อยากจะพอ อยากจะถอยออกมา
แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างที่ทำให้เราถอยไม่ได้ก็ต้องสู้กันต่อไป
เพื่ออนาคต เพื่อคนในครอบครัว และเพื่อตัวเราเอง

ทุกวันนี้ผมเหนื่อย ผมท้อมากๆ แต่มันถอยไม่ได้
ทุกครั้งที่ผมเหนื่อย ผมจะเก็บตัวอยู่ในห้องคนเดียว
แล้วร้องไห้มันออกมา ร้องให้มันสุด ร้องจนกว่าน้ำตามันจะไม่มี
สิ่งต่อไปที่นึกถึงก็คือหน้าพ่อกับแม่ลอยมาเลยทุกครั้งหลังร้องไห้เสร็จ
ท่านคือกำลังใจและแรงบันดาลใจที่ทำให้ผมสู้กับงานอยู่ทุกวันนี้
สักวันนึงผมจะทำให้ท่านทั้งสองสบายได้มากกว่านี้

สู้ๆครับ (ให้กำลังใจตัวเองและบอกคนที่กำลังอ่าน) ^_________^
มีใครอยากระบายอะไรไหมครับ ผมอยากอ่าน