ตอนประถมเราเคยอยู่ห้องท้ายสุดแล้วถูกเลื่อนมาห้อที่เก่งที่สุดแล้วเราตามเพื่อนในห้องไม่ทันเลยเราเครียดมากมีหลายคนบอกว่าถ้าอยู่ในห้องเก่งเราจะเก่งตามคนในห้องแต่ทำไมเราไม่รู้สึกแบบนั้นเลยเราเรียนไม่ได้พอถามครูครูก็ด่า ครูด่าแรงมากจริงๆเราไม่รู้ว่าพิมพ์ลงในนี้ได้มั้ยแล้วมันทำให้เราโง่ตอนนั้นเรายังเด็กเราปล่อยผ่านชีวิตตัวเองมาตลอดไม่สนว่าตัวเองจะเรียนได้หรือไม่ได้ทำให้เราตามเพื่อนไม่ค่อยทันแต่เราก็ยังพอสู้กับมันได้แต่พอมาครั้งนี้เราหวังสอบที่จะได้ห้องท้ายๆหรือกลางๆไม่อยากได้ห้องต้นๆตอนสอบเราก็เดาเพราะตั้งใจว่าจะเอาห้องท้ายๆแต่ไม่รู้ไปไงมาไงถึงได้มาอยู่ห้องที่เก่งที่สุด(เราอยู่โรงเรียนดังของจังหวัดนึง)ซึ่งเราได้มาอยู่ในห้องที่เขามีพื้นฐานดีกันทุกคน ตอนที่เรารู้ว่าได้อยู่ห้องนี้เราเครียดมากๆ เราไปขอย้ายห้องให้เอาเราลงมาหองธรรมดา(ห้องที่เราติดคือมันคล้ายห้องที่มีสิทธิพิเศษหลายอย่างกว่าคธรรมดาซึ่งเราไม่ได้ขอย้ายขึ้นเลยเราขอย้ายลงแต่ครูก็ไม่ให้ เราก็ทำใจไว้แล้วว่าอย่างน้อยก็มาเอาประสบการณ์ก็ได้ แต่พอเรามาเรียน เพื่อนก็แทบไม่มี เรียนตามเขาไม่ทันสักอย่าง ครูก็ดุทุกคน สังคมในห้องเขาก็เล่นแต่กับพวกตัวเอง(เขาเรียนด้วยกันมาก่อนพอสอบติดก็สอบติดห้องเดียวกัน เป็นกลุ่มใหญ่เลย) เราเครียดมากแต่เรายังคิดว่าเราพอไหวอยู่ แต่พอมาวันนี้ครูจะเอาเราไปประจานในห้อง ครูพูดต่อหน้าคนทั้งห้องว่าแบบมีคนขอย้ายออกจากห้องนี้แล้วเขาจะให้เราแสดงตัวต่อหน้าเพื่อนทั้งห้องครูก็บอกว่าใครขอออก ออกมาตอนนี้เลยเดี๋ยวจะพาไปออกแล้วไปอยู่ห้องสุดท้าย แล้วเพื่อนในห้องก็ขำกัน เราไม่เข้าใจเลยว่าการที่เราไม่อยากอยู่ห้องนี้มันตลกตรงไหน (ครูที่บอกให้เราแสดงตัวจะพาเราไปออกแต่เราติดต่อไปทางผอเขาไม่ให้เราออกเราเลยไม่เข้าใจว่ายังไงครูก็ไม่มีทางพาเราออกจากห้องนี้ได้ครูจะประจานเราทำไม) เราร้องไห้ทุกวันตั้งแต่วันรู้ห้องยันทุกวันนี้ เราบอกแม่แม่ก็จะให้เราลาออกแต่เราออกไม่ได้เพราะเราออกตอนนี้เราจะเสียพอรต์หลายตัวเลย แม่เราจะโทรไปหาผอก็โทรไม่ได้เพราะเราไม่รู้เลยว่าถเาโทรไปคนที่เดือดร้อนจะเป็นครูหรือเรา(ห้องนี้เคร่งมากจริงๆเด็กทุกคนต้องติดรอบพอร์ตเกรดต้องห้ามต่ำกว่ากำหนดทุกอย่างต้องดีห้ามผิดกฎ) ตอนนี้ทุกอย่างมันตันไปหมดเลยเหมือนเราทำอะไรไม่ได้เลย ทุกคนบอกให้เราสู้แต่เราสู้กับมันจะไม่ไหวแล้วมันกดดันมากจริงๆตั้งแต่เราิยู่ห้องนี้มาโคตรอึดอัดเลย