เริ่มต้นขอพูดถึงพระเอก พ่ออนลคนดี ช่างน่าสงสารจริงๆ
ไหนจะรักหญิงสูงศักดิ์ ที่ได้แต่มองเหมือนมองดาวบนฟ้า
ไหนจะต้องรับผิดแทนพี่ชาย สายตาที่เห็นหญิงหลงที่ไปยืนดูตอนย้ายที่ขัง สายตา ทั้งรัก ทั้งเศร้า
พอฉากต่อมา สายตาที่มองพี่ตอนไปเยี่ยมแล้วสั่งลาโถ่พ่อคุณ ช่างเจ็บปวด ช่างเสียใจ
ไม้เป็นหนึ่งในนักแสดงใหม่ที่เล่นดีได้ธรรมชาติมาก ทั้งสีหน้าแววตา มันสื่อได้จริงๆ
แม้เรื่องนี้จะดูเนื่อยๆไปบ้าง แต่ละครมันค่อยๆกลมกล่อม ค่อยๆเป็นความเป็นมาเป็นไปของตัวละครจริงๆ
หญิงหลง ค่อยๆได้เผยให้เห็นว่า ความรู้สึกที่ค่อยๆมากขึ้นๆ
ส่วนอนึก แม้ตอนแรก จะปล่อยให้น้องรับผิดแทนแต่ก็ยังมาคิดได้ทีหลัง ที่เขียน จม. ลาตายแล้วช่วยบอกความจริงไถ่โทษให้น้อง
ยังไม่รู้ต่อไปจะเป็นยังไงอีก อนลกับหญิงหลง จะลงเอยได้ยังไง ยังไม่อาจคาดเดาช่างดูเลือนลางเหลือเกิน
เรื่องนี้ทั้งท่านหญิงหลง ทั้งอนล ช่างน่าสงสารจริงๆ