สวัสดีค่ะ คือมักจะมีอาการเหนื่อย หายใจสิ้นสุดไวก็คือไม่เต็มปอด อกแน่นๆเหมือนอยากจะอาเจียนออก พะอืดพะอม แต่อาการมักจะเป็นทุกครั้งที่ตื่นเช้าก่อน7โมงเท่านั้น เหนื่อยจากการหายใจแปปๆก็สิ้นสุดลมหายใจค่ะแล้

http://www.youtube.com/watch?v=J0xtfXBkTig บินไปเดียวดาย..กลางสายลมแปรปรวน...เพียงทะเลครวญ....ฟังคล้ายเป็นเพลงเศร้า... ค่ำคืนนี้ฉันเพลีย..ฉันเหนื่อย.. ฉันหนาว และเหงาเหลือเกิน... ไม่เคยมีใคร..มีรักแท

Keng Amritsar เทอยิ้มให้ฉัน ทั้งๆที่รู้ว่า เทอจะไป จากฉัน มันทรมานฉันเหลือเกิน ทำไมๆ คุณถึงต้องจากฉัน ที่รัก Keng Amritsar ฉันจะยิ้มยามเมื่อคุณเห็น ฉันจะเข้ม

สวัสดีตัวเอง ปี 2024 คงเป็นปีที่เหนื่อยมากเลยสินะ แผนที่วางไว้ หลายๆ อย่างพังไม่เป็นท่า งานก็งอกมากเหลือเกิน mission ที่ตั้งไว้ตั้งแต่ต้นปี 1000 กิโล ได้ไปร้อยกว่าๆ กับน้ำหนักตัวที่เพิ่ม เอาน่า ปีนี้

ห้วงเวลาแห่งการก้าวย่างปี 2568 เวลาผ่านแล้ว ผ่านเล่า วนไป เวียนมา ชนเดือนมกราคม ขึ้นปีใหม่ หลากหลายเปลี่ยนแปลง ไปตามกาลเวลา สภาพร่างกาย สิ่งแวดล้อม เริ่มเสื่อมถอย สิ้นปีแล้ว สิ้นปีเล่า ความหวัง ความฝั

ณ.อู่รถเมล์ร้าง สายลมยามเย็นพัดผ่าน กองฟางปลิวผ่านหน้าไอ้ปลอกบาน หนุ่มผิวเข้มร่างผอมหัวหลากสี "เห้อ.. " ปลอกบานถอนหายใจพลางเอนตัวนอนบนสนามหญ้า หากสายตาเหนื่อยล้ายังเหลือบมองไปยังซากรถเมล์

จะหานิยามใดดังเช่นครู ดุจเรือที่สู้ลอยพาฉันไป ผ่านลมพายุคลื่นกระแสใหญ่ มุ่งไกลสู่แสงแห่งปัญญา อบรมชี้แนวทางคือสร้างคน สั่งสอนยุวชนด้วยวิชา ให้เป็นอาวุธงามล้ำคุณค่า ฝ่าฟันต่อสู้ชีวี ครู...พร่ำวอนสอ

เคยคิดถึงคนที่รักจนแน่นอกเหมือนกันนะ รู้สึกเหมือนทุกความคิด ทุกลมหายใจ มีแต่เขาอยู่ในนั้น ต่อให้พยายามหันเหความสนใจไปทางอื่น แต่หัวใจก็ยังดึงกลับมาหาเขาอยู่ดี เหมือนเป็นความรู้สึกที่พูดไม่ได้ออกมาทั้ง

หยุด..ผินเอี้ยว เหลียวมองหลัง บนเส้นทางลูกรังระหกระเหิน หลุมขรุขระเป็นระยะยาวเหลือเกิน สะดุดเดินล้มคว่ำคะมำกอง สองแขนยันหยัดขาขึ้นมาใหม่ ปัดฝุ่นผงติดกายให้คลายหมอง แผลถลอกเลือดไหลไม่หันมอง ต้องประคอง