เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดจากการที่ผมได้ไปพบเจอกับ คนคนหนึ่ง ซึ่งไม่ได้รู้จักกันมาก่อน แต่เป็นคนรู้จักของคนรู้จักผมอีกทีหนึ่ง พี่เขาแนะนำให้คนคนนี้มาพบกับผมเพราะว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นกับตัวพี่เขาเอง
               เช้าวันหยุดวันหนึ่งที่ผมควรจะได้นอนพักอยู่บนเตียง แต่ผมกลับต้องมานั่งรอใครบางคนที่ผมไม่รู้จัก ผมเหลือบมองไปบนนาฬิกาข้อมือผมตอนนี้มันบอกผมว่า เขาเลยเวลานัดมาแล้ว 2 ชั่วโมง
               ผมนั่งอ่านหนังสือ เล่นนู่นเล่นนี่ไปเรื่อยๆ จนเริ่มที่จะรอไม่ไหว เริ่มหงุดหงิด ผมหยิบโทรศัพท์มาโทรหาพี่คนที่แนะนำมา ว่าฝากตามให้หน่อย
               เวลาผ่านไปอีกสัก 20 นาทีเห็นจะได้ ก็มีรถคันหนึ่งเลี้ยวเข้ามาจอด คนในรถเดินลงมา และตรงมาทางผมด้วยท่าทางมึนๆ เหมือนคนพึ่งตื่น
               ชายหนุ่มอายุรายๆเกือบ 30 นั่งอยู่ข้างหน้าผมด้วยอาการหาวนอน ท่าทางเหมือนยังไม่สร่าง เพราะกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ชัดเจนจนคนอื่นๆใกล้ๆยังหันมามองตามตอนเขาเดินผ่าน
‘ เอ้าน้อง มีอะไรก็ว่ามา ’
               ผมทำท่าไม่เข้าใจ อ้าว สรุปต้องเป็นผมหรอเนี่ยที่ต้องเล่า ผมก็ตอบกลับไปว่า พี่เป็นคนนัดผมมาไม่ใช่หรอ พี่มีเรื่องอะไรรึเปล่าครับ
               ชายคนนั้นทำท่าทางนึกแล้วก็นึกขึ้นมาได้แล้วก็ยื่นมือข้างหนึ่งออกมาข้างหน้า บอกว่ามือข้างนี้มันขยับไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน อยู่ดีๆมันก็เป็น มันอ่อนแรง บางทีมันก็ปวด เจ็บจี๊ดๆ ไปหาหมอมาแล้ว ทำกายภาพแล้วอะไรแล้วมันก็ไม่ค่อยดีขึ้น
              ผมถามกลับไปว่า ไปหาหมอดีกว่า เพราะว่าผมไม่ใช่หมอ ไปรักษาตามการแพทย์เถอะ แต่ในตอนนี้ผมเริ่มได้กลิ่นแปลกๆที่ปนมากับกลิ่นเหล้าที่คละคลุ้งไปทั่วบริเวณ
‘ โอ้ยน้อง เอ็งนี่ก็พูดแปลกๆ ถ้ามันมีแค่นั้นพี่จะดั้นด้นมาหาไหมเล่า’ โอเค... ผิดเอง
              ผมก็ได้แต่ยิ้มแหะๆให้เขาไป เขาก็เล่าต่อว่า เรื่องแปลกๆมันเริ่มมาจาก ในวันหนึ่งที่เขาเริ่มรู้สึกว่า แขนมันแปลกๆ ชาๆ ไม่คล่องเนื้อคล่องตัวเหมือนปกติ เขาก็พยายามขยับ พยายามยืดเส้นยืดสาย แต่ก็ไม่ค่อยดีขึ้น ก็เลยคิดไว้ว่า พรุ่งนี้ค่อยไปหาหมอแล้วกันถ้ามันไม่ดีขึ้น
              แต่ในคืนนั้นที่เขายังไม่ทันได้ไปหาหมอ เขาก็ฝันแปลกๆ ฝันเหมือนมีใครมาเดือนอยู่ในบ้าน เขาฝันว่าเขานอนอยู่ในห้อง แล้วมองลอดผ่านใต้บ้านประตูหน้าห้องออกไป ที่ใต้ช่องว่างนั้นมีแสดงสว่างลอดเข้ามาจากด้านนอก แล้วก็มีเงาดำๆ ผ่านไป ผ่านมา
               ในตอนเช้าตื่นมาก็ยังไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก คิดว่าคงแค่ฝันไป หรือไม่ก็ดูหนังมากไป ปต่เมื่อเขาบิดขี้เกียดก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงก็พบว่า แขนของเขานั้นยังไม่ดีขึ้นเลย
               เขาเลือกที่จะไปหาหมอนวด เพราะคิดแค่ว่ามันก็คงเป็นอาการเส้นยึดตามปกติของคนทำงาน เขาไปนวดคลายเส้นก็แล้ว ออกกำลังก็แล้ว ก็ยังไม่มีวี่แววว่ามันจะดีขึ้น
               เขาบอกว่าหลังจากนั้นมาก็มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นอีกหลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ชัดเจน เขาเริ่มที่จะกังวลแล้วว่ามันมีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นกับชีวิตของเขา
‘ แต่พี่ไม่กลัวหรอกนะ พี่มีของดี ’
               ผู้ชายตรงหน้าผมทำท่าทางภูมิใจพร้อมกับแหวกคอเสื้อให้ดูเล็กน้อย ภายใต้เสื้อนั้นมีรอกสักที่เป็นรูปอะไรไม่ชัดเจน จากนั้นก็เริ่มอวดของขลังที่ตัวเองพกติดตัวอยู่เสมอ รวมไปถึงหันหลังถกชายเสื้อขึ้นโชว์ยันต์อันใหญ่ที่บั้นเอว
               ผมได้แต่ยิ้มแล้วนั่งฟังพี่เขาต่อไป พี่เขายังคงอวดสรรพคุณมากมาย ดูท่าคงจะเป็นพวกคลั่งไคร้ของขลังแน่ๆ พี่เขาเล่าไปเรื่อยว่าเคยมีเรื่องกับนักเลงอย่างนั้นอย่างนี้  ต่อยตีกับใครก็ไม่เคยแพ้ เคยโดนแทง ก็มีแค่รอยแดงๆ แทงไม่เข้า
‘แล้วสรุป พี่มาหาผมทำไมครับ’
                ด้วยความรำคาญ เพราะดูจะออกนอกเรื่องไปไกลแล้ว เขาก็สะอึกเหมือนกับรู้ตัวว่าเขาพูดมากเกินไปแล้ว
                พี่เขาเล่าต่อว่า เรื่องราวมันดูหนักขึ้นเรื่อยๆ จากที่ฝันบ้างเป็นบางวัน หรือบางทีก็มีเงาดำๆผ่านไปผ่านมาที่หางตา บวกกับอาการที่แขนมันไม่ดีขึ้นจนต้องไปหาหมอ แล้วก็มีที่ทำให้กลัวขึ้นมาบ้างก็คือ
                มีอยู่วันหนึ่ง เขาจำได้ว่าวันนั้นเป็นวันหยุด เขานอนเล่นอยู่ที่บ้านในช่วงเย็นๆ จนเผลอหลับไป แล้วเขาก็ฝัน เขาฝันว่าเขานั่งเล่นอยู่ที่ลานหน้าบ้าน เขาเห็นบุรุษไปรษณีย์มาส่งจดหมายที่หน้าบ้าน เขาเดินออกไปหยิบซองจดหมายในตู้ที่ติดไว้ตรงหน้ารั้วบ้าน
               เขาหยิบจดหมายออกมาดู แล้วก็เปิดรั้วเดินเข้ามาในบ้าน พอเขาเงยหน้าก็เห็นชายแก่ในชุดขาวยืนอยู่หน้าศาลพระภูมิภายในบ้าน ในฝันนั้นเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่รู้สึกกลัว เหมือนๆจะคุ้นเคยเสียด้วยซ้ำ
‘คุณ คุณเอาใครเข้าบ้าน’ ชายแก่ตรงหน้าทักเขาด้วยเสียงแหบๆ
‘ใคร ไม่มี อยู่คนเดียว’ เขาได้ยินเสียงตัวเองตอบในความฝัน
‘นั่นไง ข้างหลังคุณนั่นไง’
                 ในฝันนั้นเขาหันหลังไปตามคำบอกเล่าของชายแก่ตรงหน้า ปรากฏเป็นชายสูงอายุคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหลัง ร่างนั้นดูไม่สมประกอบ ดูดำๆเหมือนโดนไฟไหม้ ร่างนั้นเงยหน้าอ้าปากด้วยท่าทางน่ากลัว ภาพอันน่าสยดสยองตรงหน้าทำให้เขาตื่นขึ้นมาทันที
                 เขาเล่าต่อไปว่า เขาตื่นมาด้วยอาการปวดหัว อาจเป็นเพราะนอนตอนเย็น เขาจึงคิดจะออกไปเดินเล่นยืดเส้นยืดสายข้างนอกบ้าน แล้วจะได้ไปหาอะไรกินที่ร้านค้าในหมู่บ้านด้วย
                 เขาออกไปเดินเล่นข้างนอก หาอะไรกินจนสบายใจแล้วก็เดินกลับมาที่บ้าน สายตาเขาเหลือบไปเห็นในตู้ไปรษณีย์ ว่ามีซองจดหมายนอนอยู่ข้างใน เขาเดินตรงไปหยิบเอาซองจดหมายในตู้ออกมา แล้วภาพในความฝันนั้นก็ผุดขึ้นมาในความคิด
                 เขามองดูจดหมายในมือแล้วยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นในใจพลางคิดไปว่า ถ้ามันเป็นเหมือนในฝันล่ะ จะทำยังไง เขาคิดอะไรไม่ออกจนต้อง ปลุกของดี ที่เขาว่าเขามีไว้เยอะแยะนั่น
                 เขาเล่าว่าเขาสวดคาถาปลุกของที่อาจารย์ให้เขามา จนรู้สึกได้ว่า ของตื่นแล้ว เขาเปิดประตูบ้านด้วยใจกล้าๆกลัวๆ
                 ทันทีที่รั้วถูกเลื่อนให้พ้นสายตาเขากวาดสายตาไปยังศาลพระภูมิทันที ตรงหน้าไม่ปรากฏร่างของชายแก่แบบในฝัน เขารีบเดินเข้ามาในบ้านแล้วหันหลังไปมองอีกที ก็ไม่ปรากฏภาพของชายอันน่ากลัวนั้นเช่นกัน เขาถอนหายใจออกมายาวๆ ด้วยความโล่งใจ และเดินเข้าบ้านไป แต่เขาก็ยอมรับว่าในตอนนั้น มันก็เสียวสันหลังแปลกๆเหมือนกัน
                 ผ่านไปได้วันสองวัน เขาไปพบหมอตามนัด มีการลองทำกายภาพก็ยังไม่ดีขึ้น จึงลองไปฝังเข็มบ้าง เขาเริ่มกังวลใจถึงอาการแปลกๆที่มันเกิดขึ้นกับตัวเอง
                พักหลังมานี้เขาเริ่มรู้สึกว่า เขาไม่ได้อยู่บ้านคนเดียว เขามักจะรู้สึกถึงใครบางคนที่เดินไปเดินมาอยู่ภาพในบ้าน บ้างก็มาเป็นเสียงฝีเท้า เดินช้าๆ ลากเท้าไปตามพื้น บางครั้งก็มีเสียงเหมือนคนเดินชนข้าวของภายในบ้าน แม้ว่าจะไม่เคยเห็นจังๆเลยสักครั้ง แต่มันก็รู้สึกได้จริงๆ ว่ามีใครมาอยู่ในบ้านเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต
                ด้วยความไม่สบายใจ เขาจึงพยายามติดต่อไปหาอาจารย์ที่เขานับถือ แต่อาจารย์ของเขาก็ดูจะไม่ว่างเสียที เห็นว่ามีลูกศิษย์ลูกหาเยอะ เขาเลยลองเปลี่ยนไปทำบุญดูบ้าง โดยเริ่มจากการตื่นมาตักบาตรในตอนเช้า
               ในเช้ามืดวันนั้นเขาตื่นมาเตรียมข้าวของตักบาตร ซึ่งก็เป็นข้าวของง่ายๆตามประสายชายโสดที่อยู๋ตัวคนเดียว เขามายืนรอพระที่มักจะเดินผ่านหน้าบ้านเป็นประจำแต่เขาไม่เคยสนใจเลย