เปิดฉากมาที่การแนะนำ "The Big Three" สามสุดยอดนักเรียนปี 3 หรือผู้ที่เก่งกาจที่สุดในนักเรียนโรงเรียนยูเอย์ทั้งหมด
ทุกคนในห้องต่างตื่นเต้นกับการได้พบกับกลุ่มคนระดับสูงสุด

แต่อิสึคุที่ได้เจอกับนายกล้ามโตก่อนหน้านั้นก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้
"ก่อนหน้านี้เห็นแค่ใบหน้าเลยไม่รู้ตัว แต่ว่า..."
"ตอนนี้นึกออกแล้ว!"
"เมื่อตอนที่ฉันดูการถ่ายทอดงานแข่งกีฬาโรงเรียนเมื่อปีที่แล้ว..."
"มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ได้ทำผลงานได้โดดเด่นเป็นพิเศษอะไร..."
"แต่ก็ทำให้ฉันจดจำได้เพราะสถานการณ์พิลึกๆ"
(ในทีวี มีภาพนายกล้ามโตที่เปลือยล่อนจ้อนกำลังใส่เสื้อผ้าอย่างรีบร้อนอยู่?!)
"แล้วเท่าที่จำได้ อีกสองคนก็ไม่ได้เข้าเส้นชัยในการแข่งด้วยอันดับสูงอะไรด้วย..."
"คนพวกนี้...คือสามสุดยอดของยูเอย์..."
"พวกเขาจะเป็นฮีโร่แบบไหนกันนะ?"

ว่าแล้วอ.ไอซาว่าก็ให้ทั้งสามคนแนะนำตัวกับรุ่นน้อง

โดยเริ่มจากหนุ่มผมดำหน้าคม "อามาจิคิ ทามาคิ"
ตอนนั้นเองอามาจิคิก็จ้องมองไปยังบรรดานักเรียนห้อง 1-A ด้วยสายตาดุดัน?!!

ทุกคนต่างสั่นสะท้านกับสายตาของอามาจิคิกันถ้วนหน้า!

ทว่า...ในสายตาของอามาจิคิกลับกำลังจินตนาการให้ใบหน้าของทุกคนเป็นหัวมันฝรั่งอยู่(?!!?)

ปรากฎว่าจริงๆแล้วอามาจิคิเป็นคนขี้อายสุดๆ เวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆจะเกิดเกร็งและพูดไม่ออก เลยใช้วิธีจินตนาการว่าผู้ฟังเป็นหัวมันเพื่อจะได้ไม่กลัว แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ผล เพราะถึงจะจินตนาการให้ใบหน้าคนฟังเป็นหัวมันได้ แต่ลำตัวลงไปก็ยังเป็นคนอยู่ดี...สุดท้ายก็เลยพูดไม่ออกอยู่ดี...

แล้วนายอามาจิคิก็หันหน้าเข้าหากระดานดำแล้วบอกอยากกลับบ้านซะงั้น...

เล่นเอาบรรดาห้อง 1-A อึ้งรับประทานกันถ้วนหน้า

เมื่ออามาจิคิเอาท์ไป สาวผมทอง "ฮาโด เนจิเระ" ก็มารับช่วงต่อ แต่เจ้าหล่อนเจ้าหล่อนยังไม่ทันพูดอะไรก็หันไปถามเรื่องไม่เกี่ยวกันอย่าง ทำไมโชจิถึงใส่หน้ากากปิดหน้า?, ทำไมโทโดโรกิมีแผลที่หน้า? เขาของอาชิโดะถ้าหักจะงอกใหม่หรือเปล่า? ลูกบอลบนหัวของมิเนตะคือเส้นผมหรือเปล่า? แถมทุกคำถามยังต่อเนื่องกันโดยไม่รอให้คนตอบเลยสักนิดอีกต่างหาก?!

สรุปคือเป็นสาวหัวกลวงขนานแท้...

เมื่อผ่านไปสองคนอย่างไม่ได้เรื่องได้ราว อ.ไอซาว่าก็ชักเริ่มของขึ้นเพราะความไร้สาระ

คนสุดท้าย นายกล้ามโต "โทกาตะ มิริโอ" เลยขอโอกาสบ้าง

โอกาตะเริ่มจากเล่นมุขพูดนำก่อนแล้วรอให้รุ่นน้องต่อคำ แต่เนื่องจากไม่ได้เตี๊ยมกันมาก่อน บรรดารุ่นน้องจึงอึ้งรับประทานเป็นรอบที่สอง...

ถึงตรงนี้บรรดารุ่นน้องเริ่มรู้สึกว่าพวกรุ่นพี่สามคนนี้ท่าจะไม่เต็มเต็ง และไม่ค่อยสมกับเป็นสามสุดยอดเอาเสียเลยขึ้นมาแล้ว

ทันใดนั้นใบหน้าของโอกาตะก็กลายเป็นจริงจังขึ้นมา?!
โอกาตะ : จากที่มองหน้าของพวกเธอแล้วก็พอคาดเดาได้ว่าพวกเธอไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไรอยู่สินะ
โอกาตะ : ทั้งที่เป็นเรื่องสำคัญอย่างการอธิบายการทดลองงาน...กลับถูกยกให้นักเรียนปีสามที่ไม่รู้จัก ฉันก็เข้าใจอยู่นะ มันไม่สมเหตุสมผลเลยจริงไหม?
โอกาตะ : พวกเธอได้รับใบอนุญาติชั่วคราวกันมาแล้วนี่ใช่ไหมล่ะ?
โอกาตะ : เด็กปีหนึ่งรุ่นนี้นี่...เร่าร้อนกันเสียจริงๆว่าไหม...?

ถึงต้องนี้ทั้งอามาจิคิและฮาโดก็หันมามองโอกาตะพร้อมๆกัน?!

โอกาตะ : เข้าใจล่ะ...ในเมื่อการพูดของฉันมันไม่ได้ผล...งั้นก็...
โอกาตะ : ถ้างั้นพวกเธอทุกคนอยากจะร่วมมือกัน แล้วสู้กับฉันดูไหมล่ะ?!
ห้อง 1-A : หา?!
โอกาตะ : มันคงจะสมเหตุสมผลกว่าที่จะให้พวกเขาได้รับรู้ถึง "ประสบการณ์" ของพวกเราด้วยร่างกายของตัวเอง ว่าอย่างนั้นไหมครับ?!
โอกาตะ : คิดว่ายังไงล่ะครับอ.อีเรเซอร์เฮด?!
อ.ไอซาว่า : ...ตามใจแล้วกัน

หลังจากนั้น ที่ Gamma Gymnasium
อามาจิคิ : มิริโอ...นายไม่ควรทำแบบนี้นะ
อามาจิคิ : แค่นายพูดอธิบายถึงสิ่งที่ควรจะทำแบบปกติก็น่าจะพอแล้ว
อามาจิคิ : ไม่ใช่ว่าพวกนี้ทุกคนจะมีความมุ่งมั่นแรงกล้าที่จะพัฒนาตัวเองเสียหน่อย
อามาจิคิ : ยังไงก็ตาม อย่าทำถึงขนาดที่เด็กพวกนี้จะหมดกำลังใจจนลุกขึ้นมาไม่ได้อีกเลยเชียวล่ะ
ฮาโด : นี่ๆ! ฟังนะ! รู้ไหม? ก่อนหน้านี้มีเด็กคนหนึ่งที่เครียดจัดและหมดกำลังใจจนจะเลิกคิดเป็นฮีโร่ไปเลย แล้วก็ก่อปัญหาขึ้นมากมายเลยล่ะรู้ไหม?!
ฮาโด : นายโทกาตะนั่นน่ะเขาเจออะไรๆมาเยอะเลยล่ะ! ดังนั้นพวกเธอต้องตั้งใจให้ดีๆไม่งั้นจะต้องเจ็บตัวแน่ๆ! หนักมากเลยล่ะ โอเค?

เมื่อต่างฝ่ายต่างเตรียมตัวพร้อมแล้ว ก็ถึงเวลาเริ่มการต่อสู้ 1 ต่อ 20 ในครั้งนี้
และคนที่จะเข้าปะทะกับโอกาตะเป็นคนแรกก็คือ...อิสึคุ?!

อิสึคุ : ผม...อยากจะเป็นคนเริ่มครับ!
โอกาตะ : เด็กมีปัญหางั้นหรือ?! ต้องอย่างนั้นสิ! นึกแล้วว่าต้องเป็นคนที่เร่าร้อน!

"คนที่ยืนอยู่บนจุดสุดยอดของยูเอย?...!"
"ไม่นึกว่าเขาจะเป็นฝ่ายท้ามาเอง...นี่คือโอกาสดีที่หาไม่ได้แล้ว! สุดยอดของยูเอย์กับฉัน..."
"ระยะห่างระหว่างเราจะกว้างขนาดไหน?!"

ว่าแล้วอิสึคุก็ใช้ Full Cowl ทันที! ส่วนคนอื่นๆก็พร้อมสนับสนุนเต็มที่!!

ส่วนโอกาตะนั้น...จู่ๆเสื้อผ้าของเขาก็หลุดลงไปกองอยู่กับพื้นจนเปลือยล่อนจ้อน?!?!

เจอแบบนี้สาวๆก็กรี๊ดสิท่าน

โอกาตะ : อ่า โทษทีนะ การจูนคลื่นอย่างละเอียดอ่อนมันยากน่ะ!

ในพริบตานั้นอิสึคุก็ฉวยโอกาสและหวดเท้าเข้าที่หน้าของโอกาตะทันที!
แต่ขาของอิสึคุกลับทะลุผ่านตัวของโอกาตะไป!?!?!

"อย่างที่คิดไว้...อัตลักษณ์ที่ทำให้ตัวเขาสามารถแทรกผ่านวัตถุได้!"
"เป็นอัตลักษณ์ที่ร้ายกาจจริงๆ จะทำยังไงดี"

ไม่เพียงแค่ลูกเตะเท่านั้น ไม่ว่าจะแสงเลเซอร์หรือน้ำกรด ไม่ว่าการโจมตีใดๆก็ผ่านร่างกายของโอกาตะไปจนหมด!!!
(เป็นความสามารถคล้ายๆ The Flash สินะ ใช้การสั่นไหวอนุภาคของร่างกายทำให้สามารถแทรกผ่านโมเลกุลของวัตถุและการโจมตีต่างๆได้)

เมื่อการโจมตีจบลง โอกาตะก็หายไปแล้ว!!

พริบตาต่อมาโอกาตะก็ไปโผล่จากพื้นดินด้านหลังพวกที่อยู่แนวหลัง!!

โอกาตะ : ท่าทางว่าฉันควรจะจัดการพวกที่โจมตีระยะไกลก่อนสินะ?!
คิริชิมะ : หมอนั่นย้ายที่ได้ด้วย!
คิริชิมะ : ไม่ใช่แค่แทรกผ่านสิ่งของสินะ?! อัตลักษณ์ของหมอนี้ร้ายกาจขนาดไหนกันเนี่ย?!

อามาจิคิ : {อัตลักษณ์ของมิริโอน่ะไม่ใช่อะไรที่ควรจะอิจฉาหรอก...ตรงกันข้ามเลยด้วยซ้ำ ที่ควรจะอิจฉาน่ะมันคือเทคนิคการใช้อัตลักษณ์ที่สุดยอดนั่นต่างหากล่ะเจ้าพวกเด็กปีหนึ่ง}
อามาจิคิ : {หลังจากได้รับการเสนอชื่อ เขาก็ได้ทุ่มเทอย่างเต็มที่ในการเรียนงานกับฮีโร่คนหนึ่ง...และมิริโอก็ขัดเกลาตัวเองอย่างละเอียดถี่ถ้วน…!}

อ.ไอซาว่า : เอาละนักเรียนทั้งหลาย! นี่คือโอกาสที่ดีแล้วนะ! ดังนั้นจงตั้งใจและเรียนรู้ให้เต็มที่ล่ะ! หมอนั่นน่ะ...
อ.ไอซาว่า : โอกาตะ มิริโอนั้นเท่าที่ฉันรู้
อ.ไอซาว่า : คือคนที่ใกล้เคียงกับตำแหน่งฮีโร่อันดับ 1 ที่สุดแล้ว!
อ.ไอซาว่า : นั่นนับรวมถึงในหมู่พวกฮีโร่มือโปรแล้วด้วยนะ!

เพียงแค่ 5 วินาที โอกาตะก็จัดการนักเรียนห้อง 1-A จนหมดสภาพไปครึ่งห้อง!!
ความแตกต่างของความสามารถช่างใหญ่หลวงนัก!!