ย้อนอดีตไปเมื่อหลายปีก่อน
"ฤดูใบไม้ผลินั้น ฉันเพิ่งย้ายโรงเรียนมา วันแรกที่โรงเรียนใหม่ วันเปิดภาคเรียน วันแรกของการเป็นนักเรียน ป.3 ของฉัน"
"ฉันพูดแนะนำตัวไม่ได้ด้วยซ้ำ"
"เมื่อการปฐมนิเทศจบลงแล้วเราขึ้นไปที่ห้องเรียน ฉันกลัวจนตัวแข็งต่อหน้าบรรดานักเรียนคนอื่นที่เริ่มจับกลุ่มกัน"
"นักเรียนย้ายใหม่อย่างฉันไม่กล้าที่จะเป็นฝ่ายเข้าไปหาคนอื่นก่อน"
"แล้วที่จริงที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ฉันก็ไม่เคยคบเพื่อนเลยด้วยซ๋ำ"
"ฉันเห็นว่าตัวเองเป็นคนที่ไร้สีสันและน่าเบื่อสุดๆ"
"แล้วตอนนั้นเอง นายก็เข้ามา..."
คนที่เข้ามาหาอามาจิคิที่กำลังนั่งซึมอยู่คนเดียวคือ โทกาตะ มิริโอนั่นเอง
"นายเป็นฝ่ายเข้ามาเรียกฉัน"

ตัดมาที่ปัจจุบัน
ในขณะที่พวกฮีโร่โดน Mimic ส่งลงไปที่ห้องกับดักด้านล่าง ก็ยังมีพวกตำรวจเหลืออยู่อีกพอสมควร ดังนั้น Mimic จึงต้องรับมือพวกนี้โดยไม่สามารถตามลงไปจัดการพวกฮีโร่ที่ข้างล่างได้

ที่ด้านล่าง อามาจิคิอาสาจะรับมือสมุนกลุ่มสวมหน้ากากของ Overhaul จำนวน 3 คนด้วยตัวคนเดียว

ทางตำรวจได้สืบประวัติลูกน้องในกลุ่มของ Overhaul รวมถึงความสามารถของพวกมันเอาไว้แล้ว รวมถึงเจ้าพวกนี้ที่ประกอบด้วย
เซ็ตสึโนะ (ผมขาว) อัตลักษณ์ "Steal" (ขโมย)
โฮโจ (หัวโล้น) อัตลักษณ์ "Crystallization" (ตกผลึก)
ทาเบะ (หน้ากากหุ่นไล่ก่า) อัตลักษณ์ "Ingestion" (กลืนกิน)

ด้วยอัตลักษณ์ของเซ็ตสึโนะทำให้ทางตำรวจไม่สามารถใช้ปืนได้ ดังนั้นจึงต้องเป็นหน้าที่ของพวกฮีโร่ในการจัดการกับพวกมัน

แม้จะโดนพวกตำรวจรู้ข้อมูลแต่เซ็ตสึโนะก็ไม่ได้เกรงกลัวและเตรียมจะใช้อัตลักษณของมันออกมา!

ทว่าทางฝ่ายฮีโร่ก็มีอ.ไอซาว่าที่สามารถลบอัตลักษณ์ของมันได้อยู่ ทำให้การโจมตีของมันไม่ได้ผล

ด้านพวกวายร้ายที่เห็นว่าอ.ไอซาว่าสามารถลบอัตลักษณ์ได้ก็รู้ว่าเป็นศัตรูที่รับมือยาก แต่พวกมันก็ไม่ได้เกรงกลัว และเปลี่ยนไปใช้ปืนแทน!

ทว่าก่อนที่ต่างฝ่ายจะทันได้เข้าตะลุมบอนกันนั้นเอง อามาจิคิก็ใช้อัตลักษณ์ของเขาสร้างเปลือกหอยขนาดใหญ่ขึ้นมาป้องกันตัวจากกระสุนปืน จากนั้นก็ฉวยโอกาสที่พวกวายร้ายกำลังชะงักใช้หนวดปลาหมึกรัดร่างของพวกมันทั้งสามคนเอาไว้ได้!
(ก่อนจะมาที่นี่อามาจิคิกินทาโกะยากิไปเพียบ ดังนั้นพลังปลาหมึกของเขาจึงอยู่ในสภาพแข็งแรงสุดๆ)
ไม่เพียงเท่านั้น อามาจิคิยังไม่ลืมยึดอาวุธทั้งดาบและปืนจากพวกมันแล้วเปลี่ยนแขนเป็นก้ามปูบีบจนพังหมด

อามาจิคิ : สู้กับเจ้าพวกนี้ไปก็เสียเวลาเปล่า...สถานการณ์ที่พวกเราทุกคนติดอยู่ในที่เดียวกันหมดแบบนี้ ก็คือสิ่งที่พวกมันต้องการอยู่แล้ว
คิริชิมะ : แต่รุ่นพี่ครับ…
อามาจิคิ : นี่คือการแข่งกับเวลา! เราไม่สามารถเสียเวลาเปล่าได้แม้แต่วินาทีเดียว!!
อามาจิคิ : อัตลักษณ์ของพวกมือโปร โดยเฉพาะของอีเรเซอร์เฮดนั้นควรที่จะใช้ในการบุกต่อไปข้างหน้า!! แล้วพวกคุณยังต้องใช้พลังทำลายในการเจาะทะลวงทางใต้ดินที่เปลี่ยนแปลงได้นั่นด้วย! แล้วยังพวกคุณตำรวจที่มีอาวุธปืนอีก!
อามาจิคิ : แฟทกัม! ผมจัดการเจ้าสามคนนี่เองได้ครับ!

เมื่อเห็นว่าอามาจิคิตัดสินใจแน่วแน่แล้ว Fatgum จึงนำพวกฮีโร่คนอื่นๆออกไปทางประตูห้อง

เซ็ตสึโนะคิดจะใช้อัตลักษณ์ของตนหยุดพวกเขา แต่อ.ไอซาว่าใช้พลังลบอัตลักษณ์ของพวกมันไว้เสียก่อน ก่อนจะซัดทาเบะน็อคสลบไป แล้วบอกให้อามาจิคิยันพวกมันติดกำแพงเอาไว้ในตอนที่อัตลักษณ์ของพวกมันยังใช้ไม่ได้นี่แหละ

อามาจิคิได้ยินดังนั้นก็ทำตามทันที

อามาจิคิ : ทุกคน!!
อามาจิคิ : ผมฝากมิริโอด้วยนะ!
อามาจิคิ : ผมรู้จักเขาดี...เขาจะต้องพยายามมากจนเกินไปแน่ ดังนั้นขอให้ช่วยเหลือเขาด้วยนะครับ

ขณะที่ทุกคนออกจากห้อง ก็มีบางคนที่ไม่ค่อยเห็นด้วยนักที่ Fatgum ปล่อยให้อามาจิคิอยู่คนเดียวแบบนั้น
แต่ Fatgum ก็บอกว่าอามาจิคินั้นเก่งกาจที่สุดในบรรดาทุกคนที่อยู่ที่นี่ แต่จิตใจของเขานั้นอ่อนแอ เพราะเขากดดันตัวเองกับความต้องการจะทำทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ แต่เขาก็ก้าวขึ้นมาสู่ Big 3 ของโรงเรียนยูเอย์ได้ ถ้าคนแบบนั้นบอกว่าจะจัดการเอง แล้วจะว่ายังไงได้อีกล่ะ!

กลับไปทางด้านอามาจิคิ
เขาวิเคราะห์สถานการณ์ว่าเจ้าสามคนนี้หน้าที่ถ่วงเวลาและจัดการกับผู้บุกรุก ส่วน Mimic ที่อยู่ด้านบนก็ยังไม่มีการเคลื่อนไหว คาดว่ามันคงให้ความสำคัญกับการรับมือพวกตำรวจที่ยังเหลืออยู่ด้านบนนั่น

ว่าแล้วเขาก็ตัดสินใจจะจัดการน็อคพวกมันให้หลับไปโดยเร็วขณะที่อัตลักษณ์ของอ.ไอซาว่ายังมีผลอยู่

แต่ตอนนั้นเองเซ็ตสึโนะกลับเอาหน้าเข้ารับหมัดของอามาจิคิเอง?!

ปรากฎว่าเซ็ตสึโนะซ่อนมีดไว้ในหน้ากากนกที่คริบปากของมัน ทำให้เมื่ออามาจิคิซัดใส่หน้ามัน เขาก็โดนมีดบาดมือเข้าเต็มๆ!

ตอนนั้นเองอัตลักษณ์ของอ.ไอซาว่าก็หมดฤทธิ์ และโฮโจก็ใช้อัตลักษณ์ของมันสร้างผลึกจำนวนมากจนหลุดจากหนวดปลาหมึกของอามาจิคิได้!

เมื่อเห็นโฮโจบุกเข้ามา อามาจิคิก็สร้างเปลือกหอยขึ้นมาเพื่อป้องกัน แต่ก็โดนเซ็ตสึโนะใช้อัตลักษณ์ของมัน "ขโมย" เปลือกหอยออกไปจากตัวของเขา?!

"อัตลักษณ์ของมันสามารถดึงเอาสิ่งที่ติดอยู่บนตัวเป้าหมายมาที่มือของมันได้"
"แสดงว่าเปลือกหอยของฉันก็นับเป็นสิ่งที่ติดตัวด้วยงั้นสิ"

ตอนนั้นเองโฮโจก็ซัดหมัดที่เต็มไปด้วยผลึกแข็งของมันใส่อามาจิคิ!!

ย้อนกลับไปในอดีต สมัยเขาอยู่ม.ต้น
ในชั่วโมงเรียนพัฒนาอัตลักษณ์ อามาจิคิทำผลงานได้ไม่ดีนักเพราะเขาเครียดจนเกร็งเกินไป
ส่วนโทกาตะก็ทำได้ไม่ดีนักเช่นกัน เพราะอัตลักษณ์ของเขาใช้งานยากเกินไป...

อามาจิคิ : ...มิริโอ...นายที่ยอดเยี่ยมจริงๆนะ...
อามาจิคิ : แม้นายจะทำไม่สำเร็จ...นายก็ยังคงก้าวต่อไปพร้อมรอยยิ้ม...รอบๆตัวนายจึงดูสว่างสไวไปหมด...ส่วนฉันมันไม่ได้ความเลย...ถ้าฉันคิดว่าตัวเองจะทำพลาด หัวฉันมันก็ขาวโพลนไปหมด...ขยับตัวไม่ได้เลย...
อามาจิคิ : นายต้องเป็นฮีโร่ที่ยิ่งใหญ่ได้แน่...คนที่สว่างสไวเหมือนดวงตะวัน
โทกาตะ : นี่นายพูดอะไรกัน?! ยังกับนายยกฉันไปอยู่บนแท่นยังไงยังงั้นเลย แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเสียหน่อย!
โทกาตะ : ที่ฉันพยายามได้เต็มที่น่ะมันเป็นเพราะมีนายอยู่ด้วยต่างหากล่ะทามาคิ!
โทกาตะ : ฉันไม่ใช่คนที่มีจิตใจเข้มแข็งนักหรอก
โทกาตะ : มันแค่ว่า นายน่ะเป็นคนที่ขี้อายสุดๆเลยใช่ไหมล่ะ? แต่นายก็ไม่เคยหนีหรือยอมแพ้ และนั่นก็ทำให้ฉันไม่อยากจะแพ้นาย
อามาจิคิ : แพ้ฉันเนี่ยนะ...?
โทกาตะ : ฉันคิดว่านายยกย่องฉันสูงมากเกินไปแล้วก็กดตัวเองลงต่ำมากเกินไป นั่นคือเหตุผลที่นายเทียบฉันกับ "ดวงอาทิตย์"
โทกาตะ : แต่รู้อะไรไหม ฉันรู้ดีว่านายมีความสามารถที่สุดยอดอยู่
โทกาตะ : และฉันก็รู้ว่าจริงๆแล้วนายเป็นคนที่สนุกสนาน เป็นคนที่โดดเด่นมากๆ
โทกาตะ : เพราะงั้นถ้าจะให้พูดตามแบบของนายล่ะก็ นายน่ะยอดเยี่ยมยิ่งกว่าดวงอาทิตย์เสียอีก
โทกาตะ : แม้แต่ดวงอาทิตย์ก็ยังโดนนายกลบรัศมีเลยด้วยซ้ำ!!
โทกาตะ : ที่ฉันอยากจะบอกคือ...เชื่อมั่นในตัวเองหน่อยสิทามาคิ!! นายน่ะคือ...

ตัดกลับมาที่ปัจจุบัน
อามาจิคิรับหมัดของโฮโจไว้ได้ด้วยการเปลี่ยนมือของตัวเองให้เป็นการผสมผสานระหว่างเปลือกกระดองปูและกล้ามเนื้อของหนวดปลาหมึก!!

อามาจิคิ : ยอมแพ้ซะเถอะ...เพราะชื่อของฉันคือ...
อามาจิคิ : "SUNEATER" (ผู้กลืนกินดวงตะวัน)

เส้นทางข้างหน้านั้นสว่างเรืองรองด้วยฉายาที่เพื่อนของเขามอบให้!