สวัสดีค่ะทุกท่าน
ตอนนี้เราเพิ่งอกหักมาจากแฟนที่คบกันมาได้ 3 ปี กว่า เขาบอกเลิกเราเพราะเขาไม่ได้รักเราแล้ว
เหตุการณ์เกิดจากการกระทำของแฟนเราเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยกอด หอมแก้ม เราเหมือนก่อน เราจึงตะหงิดใจ พิมพ์ถามเขาไปในไลน์ว่า
"อยู่กับเราตอนนี้ไม่มีความสุขแล้วเหรอ ยังรักเราอยู่ไหม?"
เขาตอบว่า : จะตอบเราทุกคำถามขอให้อยู่ด้วยกัน
ตอนที่อยู่ด้วยกัน
เรา : ตัวมีอะไรจะบอกเขาไหม?
เท่านั้นแหล่ะแฟนเราปล่อยโฮออกมา จนเราตกใจ แล้วพูดว่า
เขา : เขาขอโทษแต่เขาไม่อยากทำร้ายเราต่อไปแล้ว เขาหมดรักเราแล้ว เขาไม่อยากปิดโอกาสให้เราได้เจอคนใหม่
(แต่ทั้งเราและเขาไม่ได้มีคนใหม่นะคะ เรื่องนี้มั่นใจได้)
พอได้ฟังเรานี่แทบตายเลย ร้องไห้ตัวเกร็งจนหายใจไม่ออก พอสงบสติได้สักพัก แฟนเราก็บอกว่าเขาไปแล้วนะ ให้เราดูแลตัวเอง เรานั่งร้องไห้อยู่สักพักใหญ่ ตัดสินใจขับรถออกจากบ้านกลางดึกประมาณตี 1 ไปหาเขาที่คอนโด (เราไม่ชอบขับรถ ขับรถไม่ค่อยเก่ง แต่บอกตัวเองว่าไม่อยากปล่อยเขาไปแบบนี้) พอไปถึงเข้าไปหาเขาที่ห้อง เขากำลังนอนหลับก็สะดุ้งตื่นตกใจว่าเรามาได้ไง เราก็บอกว่าขับรถมา เราบอกเขาว่า
เรา : เราไม่เคยได้ทำเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย (ขับรถออกจากบ้านดึกๆ ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง) เราอยู่กับพ่อแม่ และจะเกรงใจท่านมาก ครั้งนี้เราเลือกที่จะทำตามที่ใจเราอยากทำ
เรา : ให้โอกาสเราได้กลับมาคืนดีกันได้ไหม มาเริ่มต้นกันใหม่ อยากให้ลองพยายามปรับเข้าหากัน
เขา : เขาหมดรักตัวแล้ว
เขาบอกว่า หมดรักตั้งแต่ประมาณสองเดือนก่อนที่เราเคยทะเลาะกัน แล้วตอนนั้นเราโกรธมาก ไม่สนใจเขาเลย ไม่พูดด้วย ทำเหมือนว่าเขาไม่มีตัวตนและบอกเลิกเขาไป แต่พอบอกปุ๊ปเขากำลังจะไป เราก็ไปกอดแขนเขาไว้แล้วร้องไห้ บอกไม่ให้ไป เราขอโทษที่งี่เง่า เขาบอกว่าตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นมันทำให้เขาท้อที่จะเดินต่อไป เพราะเขารู้สึกว่าความพยายามที่เขาทำมาตลอดสามปีที่มีอะไรให้พูดกันมันไม่มีความหมายอะไรเลย เขาไม่อยากเดินต่อ
แต่เราก็ขอร้องๆ จนเขาตกลงที่จะเริ่มต้นใหม่
แต่พออยู่กันต่อได้ประมาณเดือนนึงมันไม่มีอะไรดีขึ้น เราพยายามทำทุกอย่าง เขาก็เย็นชาและบอกว่าไม่อยากให้ความหวังเรา และพูดว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว เราเลยตัดสินใจโอเค เราออกจากชีวิตเขาเอง เก็บข้าวของกลับบ้าน และพยายามจะพึงพาตัวเองให้มาก เรารู้ว่าเขายังห่วงเรามาก ทุกวันนี้ยังไลน์คุยกัน ให้กินข้าวดื่มน้ำ เป็นกำลังใจให้ แต่ใจเราแหลกสลายสุด นอนร้องไห้ ได้แต่คิดถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมา คือเราจำได้แต่เรื่องดีๆที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา 3 ปี ไม่มีเรื่องที่ไม่ดีที่เราเก็บเอามาคิดเลย ทุกอย่างที่เป็นปัญหาทุกครั้งเราเลือกจะนิ่งและปล่อยผ่าน
ทุกวันนี้ยังกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร่างกายอ่อนเพลียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ พอจะหลับก็สะดุ้งตื่นมาร้องไห้ พอได้กลิ่นอาหารก็คลื่นไส้ กินไม่ลง (เราเป็นโรคกะเพาะ) พอกินข้าวไม่ได้มันเลยเป็นหนัก เรารู้สึกแสบร้อนตามร่างกายไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไร
ทรมานมากจริงๆ เราอยากกลับไปหาเขานะ แต่ก็รู้ว่าเขาไม่รักเราแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าจะกลับมารักเราใหม่ได้ไหม
อกหัก กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ทำอย่างไรดี
ตอนนี้เราเพิ่งอกหักมาจากแฟนที่คบกันมาได้ 3 ปี กว่า เขาบอกเลิกเราเพราะเขาไม่ได้รักเราแล้ว
เหตุการณ์เกิดจากการกระทำของแฟนเราเปลี่ยนไป เขาไม่ค่อยกอด หอมแก้ม เราเหมือนก่อน เราจึงตะหงิดใจ พิมพ์ถามเขาไปในไลน์ว่า
"อยู่กับเราตอนนี้ไม่มีความสุขแล้วเหรอ ยังรักเราอยู่ไหม?"
เขาตอบว่า : จะตอบเราทุกคำถามขอให้อยู่ด้วยกัน
ตอนที่อยู่ด้วยกัน
เรา : ตัวมีอะไรจะบอกเขาไหม?
เท่านั้นแหล่ะแฟนเราปล่อยโฮออกมา จนเราตกใจ แล้วพูดว่า
เขา : เขาขอโทษแต่เขาไม่อยากทำร้ายเราต่อไปแล้ว เขาหมดรักเราแล้ว เขาไม่อยากปิดโอกาสให้เราได้เจอคนใหม่
(แต่ทั้งเราและเขาไม่ได้มีคนใหม่นะคะ เรื่องนี้มั่นใจได้)
พอได้ฟังเรานี่แทบตายเลย ร้องไห้ตัวเกร็งจนหายใจไม่ออก พอสงบสติได้สักพัก แฟนเราก็บอกว่าเขาไปแล้วนะ ให้เราดูแลตัวเอง เรานั่งร้องไห้อยู่สักพักใหญ่ ตัดสินใจขับรถออกจากบ้านกลางดึกประมาณตี 1 ไปหาเขาที่คอนโด (เราไม่ชอบขับรถ ขับรถไม่ค่อยเก่ง แต่บอกตัวเองว่าไม่อยากปล่อยเขาไปแบบนี้) พอไปถึงเข้าไปหาเขาที่ห้อง เขากำลังนอนหลับก็สะดุ้งตื่นตกใจว่าเรามาได้ไง เราก็บอกว่าขับรถมา เราบอกเขาว่า
เรา : เราไม่เคยได้ทำเรื่องแบบนี้มาก่อนเลย (ขับรถออกจากบ้านดึกๆ ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง) เราอยู่กับพ่อแม่ และจะเกรงใจท่านมาก ครั้งนี้เราเลือกที่จะทำตามที่ใจเราอยากทำ
เรา : ให้โอกาสเราได้กลับมาคืนดีกันได้ไหม มาเริ่มต้นกันใหม่ อยากให้ลองพยายามปรับเข้าหากัน
เขา : เขาหมดรักตัวแล้ว
เขาบอกว่า หมดรักตั้งแต่ประมาณสองเดือนก่อนที่เราเคยทะเลาะกัน แล้วตอนนั้นเราโกรธมาก ไม่สนใจเขาเลย ไม่พูดด้วย ทำเหมือนว่าเขาไม่มีตัวตนและบอกเลิกเขาไป แต่พอบอกปุ๊ปเขากำลังจะไป เราก็ไปกอดแขนเขาไว้แล้วร้องไห้ บอกไม่ให้ไป เราขอโทษที่งี่เง่า เขาบอกว่าตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้นมันทำให้เขาท้อที่จะเดินต่อไป เพราะเขารู้สึกว่าความพยายามที่เขาทำมาตลอดสามปีที่มีอะไรให้พูดกันมันไม่มีความหมายอะไรเลย เขาไม่อยากเดินต่อ
แต่เราก็ขอร้องๆ จนเขาตกลงที่จะเริ่มต้นใหม่
แต่พออยู่กันต่อได้ประมาณเดือนนึงมันไม่มีอะไรดีขึ้น เราพยายามทำทุกอย่าง เขาก็เย็นชาและบอกว่าไม่อยากให้ความหวังเรา และพูดว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว เราเลยตัดสินใจโอเค เราออกจากชีวิตเขาเอง เก็บข้าวของกลับบ้าน และพยายามจะพึงพาตัวเองให้มาก เรารู้ว่าเขายังห่วงเรามาก ทุกวันนี้ยังไลน์คุยกัน ให้กินข้าวดื่มน้ำ เป็นกำลังใจให้ แต่ใจเราแหลกสลายสุด นอนร้องไห้ ได้แต่คิดถึงเรื่องดีๆที่ผ่านมา คือเราจำได้แต่เรื่องดีๆที่ผ่านมาตลอดระยะเวลา 3 ปี ไม่มีเรื่องที่ไม่ดีที่เราเก็บเอามาคิดเลย ทุกอย่างที่เป็นปัญหาทุกครั้งเราเลือกจะนิ่งและปล่อยผ่าน
ทุกวันนี้ยังกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร่างกายอ่อนเพลียเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอ พอจะหลับก็สะดุ้งตื่นมาร้องไห้ พอได้กลิ่นอาหารก็คลื่นไส้ กินไม่ลง (เราเป็นโรคกะเพาะ) พอกินข้าวไม่ได้มันเลยเป็นหนัก เรารู้สึกแสบร้อนตามร่างกายไปหมด ไม่รู้จะทำอย่างไร
ทรมานมากจริงๆ เราอยากกลับไปหาเขานะ แต่ก็รู้ว่าเขาไม่รักเราแล้ว แล้วก็ไม่รู้ว่าจะกลับมารักเราใหม่ได้ไหม