สวัสดีค่ะ ขอเล่าแบบคร่าวๆเลยนะ ก่อนหน้านี้รักกับแฟนมากคบมา6ปีแต่รักๆเลิกๆตลอดก็ร้องไห้บ่อยมากตลอดเวลาที่รู้จักมาล่ะคือแฟนก็มีคนอื่นตลอดเจ้าชู้อ่ะ ก็มาดีได้ช่วงนึงก่อนที่จะเลิกกันขาด ที่เลิกกันเพราะแฟนติดเพื่อนไม่มีเวลาให้เลย แรกๆเราก็พยายามเข้าใจ แต่มันนานเข้าก็บั่นทอนความรู้สึกในจิตใจจนหมดสิ้น จากเคยอาลัยอาวรณ์ก็แปรเปลี่ยน จากต้องการเวลาก็ไม่ต้องการอีก จากที่คิดว่าไม่น่าจะเลิกรักได้ กลับกลายเป็นเลิกรักได้ซะงั้นน่ะ แรกๆเขาก็ไม่ยอมตื๊อ ยื้อ สารพัด แต่ความรู้สึกมันไม่ได้แล้วอ่ะ เลิกกันได้ไม่ถึงเดือนมีแฟนใหม่ไปก่อนละจ้า ก็ดีนะเราก็ยินดีด้วยไรงี้แต่ไม่ได้คุยกันตั้งแต่เลิกกันละ ปกติอะไรนิดหน่อยเรานี่จะจี๊ด เลยนะแบบ รูปคู่กับผู้หญิง/อะไรนิดนึงคบคนใหม่ก็หวงไรงี้ แต่ครั้งนี้ไม่อะไม่มีความรู้สึกแบบที่เคยมี อันนี้จบไป เข้าเรื่องเนอะ แล้วอยู่มาวันนึงเราได้รู้จักกับผู้ชายคนนึง ซึ่งเหมือนจะดีเขาปลอบเราในวันที่เราเศร้าใจพูดคุยทักทายตลอด แต่ก็เป็นระยะเวลาไม่นานหรอกอีกทั้งเขาเคยบอกกับเราว่ารู้สึกดี จากที่เราไม่คิดอะไรก็กลายเป็นหลงชอบรักถอนตัวไม่ขึ้น แล้วมันก็พังทลายลงเพียงเพราะ เขาลงรูปคู่หญิงสาวซึ่งน่าจะเป็นที่พักผ่อนหย่อนใจในยามค่ำคืน คือ กว่าเราจะกลับมากินได้นอนหลับได้อ่ะ ไม่ง่ายนะเว้ยย นี่ต้องเริ่มใหม่อีกละ. เซ็งอ่ะ แต่ไม่มีน้ำตานะคะ หลังจากเลิกกับคน6ปีไปอ่ะก็ร้องไห้ไม่ได้อีกเลยทั้งที่บางครั้งอยากจะร้องแทบตายก็ร้องไม่ออก ได้แค่คลอเบ้านั่นละค่ะ ขนาดฝันว่ามารดาเสียนี่ยังร้องไม่ออกแต่ช็อคนะละสะสะดุ้งตื่นเลย. คนนี้นี่ตอนแรกบอกเราว่าโสดนะ ก็แคลงใจนิดนึงแต่ก็เชื่อ มันมีเซ้นต์อยู่แหละ หลังๆอ่ะ อืมม เจ็บจังๆเลย เฮ้อ ความรัก แต่เป็นคนเจ็บแล้วไม่จำนะเราอ่ะ กรรม แต่คงเลิกคุยละล่ะ คุยไปก็ไม่ใช่ใครที่เจ็บปวดมีแต่เราเท่านั้น เศร้าอ่ะ อยากร้องแต่ร้องไม่ออกจริงๆนะได้แต่ยิ้มและหัวเราะแทน 55555