เรากับแฟนคบกันได้ปีกว่าๆแล้วค่ะ เขาเป็นคนที่จืดชืดไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น ไม่มีอะไรที่น่าค้นหาแม้แต่นิดเดียว และเขาก็เป็นคนที่ไม่แคร์ใคร ซึ่งเขาก็บอกกับเราแบบนี้ก่อนที่ตะตกลงคบกัน เราก็อืม โอเค 
หลังจากนั้นก็ตกลงอยู่ด้วยกัน ชีวิตเขาแต่ก่อนโคตรที่จะเละเทะเลยค่ะ ติดเหล้า เรื่องสารเสพติดก็มีบ้าง บุหรี่ สารพัดเลยค่ะ เเต่เราก็เลือกที่จะสู้และดึงเขาออกมาจากจุดๆนั้น เราทุ่มเทกับเขามาก สิ่งไหนที่ว่าดีเราหามาให้หมด แต่พออยู่ด้วยกันก็เริ่มมีปากเสียง ทะเลาะกันบ่อย ทุกครั้งที่ทะเลาะกันเขาจะชอบหนีเราค่ะออกไปข้างนอกตลอด ปล่อยให้เราต้องนอนร้องไห้แบบนั้นตลอด ในตอนที่เรามีปัญหาในหัวเราคือไม่มีเขาเลยค่ะ เขาไม่เคยที่จะอยู่ข้างเราในวันที่เราต้องการเขา เขาได้แต่หนีและไม่เคยเอ่ยปากถามเราสักคำว่าเป็นอะไร ไม่เข้าใจตรงไหน แต่เขาเลือกแค่ความสบายใจของเขา เราขอร้องเขามาตลอดนะคะว่าเวลาทะเลาะกันอย่าเดินหนี อย่าออกไปข้างนอกให้เราหันหน้าคุยกัน แต่เขาก็นิ่งไม่ตอบไม่อะไรเพราะเขาเคยบอกว่าสิ่งไหนทำได้จะตกลงแต่สิ่งไหนทำไม่ได้เขาจะปฏิเสธ ซึ่งนั่นแหละค่ะคือคำตอบ แล้วก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆทะเลาะกันมาตลอดวนลูปอยู่แบบนี้จนเป็นความเคยชิน มีทะเลาะหนักๆจนตบตีกันก็มีค่ะ เราเป็นคนที่ค่อนข้างใจร้อนส่วนเขาเป็นคนที่ค่อนข้างจะเฉยชา แต่เขาไม่เคยตบตีเราหรอกค่ะ มีแต่เราที่ชอบตบตีเขาเพียงเพราะไม่ได้ดั่งใจ แต่เขาก็ไม่พูดไม่คุยไม่อ่ะไรทั้งสิ้น เหนื่อยมากกับความสัมพันธ์แบบนี้ ทะเลาะกันจนเขาหนีจากเราขนข้าวของออกไปก็มี สุดท้ายเขาก็ปล่อยให้เราสู้กับปัญหาอยู่คนเดียว ตอนนั้นเเทบไม่อยากจะอยู่ห้องเลยค่ะ ร้องไห้ตลอด จนเราคิดว่าเออเขาไม่รักแล้ว ปล่อยเขาไป ให้โอกาสตัวเองได้มีความสุข แล้วเราก็เริ่มมีคนคุยใหม่ แล้วมีช่วงนึงที่เราไม่สบายค่ะ(เราเป็นโรคลมชัก)เขาก็แวะมาหาบ้าง จนใจเราเริ่มอ่อน แต่พอกลับมาก็เหมือนเดิมซ้ำๆ แล้วเอาเหตุผลที่ว่าเราไปคุยกับคนอื่นมาอ้างแต่ในตอนนั้นเป็นเขาที่ทิ้งเราเอง ความรู้สึกที่เขาปล่อยให้เราต้องโดดเดี่ยวมันช่างเหนื่อยเหลือเกิน บางครั้งคิดสั้นบ้างก็มีเพื่อที่จะให้เขาสนใจ ทุกวันนี้เรารู้ค่ะว่าเขาอยากจะไปแต่เป็นเราเองที่ยื้อเขาไว้ เพราะเรารู้ถึงความรู้สึกเวลาที่ไม่มีเขาถึงมันจะทรมาน ถึงมันจะสูญเสียความเป็นตัวเองก็ตาม พิมพ์ไปยังร้องไห้เลยค่ะ555 อยากให้เขารู้เหลือเกินว่าเรารักและพยายามเพื่อเขาขนาดไหน จะยอมเจ็บจะยอมทน จนทุกวันนี้ทะเลาะกันเราเลือกที่จะไม่โวยวายแล้วค่ะ เงียบดีที่สุด ไม่ทำร้ายตัวเอง ร้องไห้ให้มันพอ ตื่นเช้ามาค่อยสู้ใหม่ อ้อมกอดของเขาเป็นเราที่ต้องขอตลอด เราคงชินมั้งคะ555 ถ้าวันไหนไม่ไหวเราก็คงต้องยอมรับมัน แปลกดีนะคะมีแฟนแต่เหมือนไม่มี รู้สึกโล่งเลยค่ะ เหมือนได้มาระบายความในใจเลย